"W najciemniejszym kącie" to niełatwa książka.Nie tylko ze względu na przedstawiony w niej temat,ale również ze względu na wrażenie jakie wywiera.To książka o przemocy domowej.O tym,w jak destrukcyjny sposób niszczy się ofiarę,pozbawia ją nie tylko dobrego zdania o własnej osobie,ale też nadziei.
Catherine Bailey to młoda dziewczyna,pewna siebie,ładna i nie narzekająca na brak zainteresowania.W pewnej chwili wpada jej o w oko przystojny ochroniarz znanego klubu.Wkrótce tworzą parę.Jak się okazuje,Lee jest nie tylko ochroniarzem,ma jeszcze inne zajęcie,o którym ponoć nie może mówić.Zdaniem znajomych Catherine,oczarowanych Lee,on świata poza nią nie widzi.Właściwie wszystkie znajome zazdroszczą jej wpatrzonego w nią faceta marzeń.Niestety,wkrótce Lee pokazuje swoje prawdziwe 'ja'.To despotyczny chorobliwie zazdrosny facet,który nie tylko próbuje zapanować nad Catherine.On narzuca jej swoją wolę,dyktuje w co ma się ubrać,zabrania kontaktów ze znajomymi(chyba,że on też weźmie w nich udział),próbuje skłonić do rezygnacji z pracy,zabija w niej spontaniczność i radość życia.Bywa w jej domu pod jej nieobecność,zabiera jej rzeczy osobiste,miesza jej rzeczy,zostawia zdjęcia,które ponoć dawno zniszczył...W końcu posuwa się do przemocy.Okazyjne uderzenia w twarz zmieniają się w coraz częstsze bicie,duszenie,gwałty.Catherine jest powoli separowana od znajomych i przyjaciół.Gdy próbuje się wyżalić znajomym słyszy,że sama nie wie czego chce,bo gdy w końcu znalazła idealnego mężczyznę nie potrafi go docenić.Jest zastraszona ,w nikim nie może znaleźć oparcia.Lee z kolei to genialny manipulant,nie tylko manipuluje swoją dziewczyną ale też jej przyjaciółmi.Wmawia im ,że Catherine jest niezrównoważona psychicznie,dziwnie się zachowuje,jest dla siebie niebezpieczna.
W końcu Catherine decyduje się na ucieczkę i w chwili,gdy niemal osiąga sukces zostaje przez niego zatrzymana.Jak się okazuje Lee to policjant pracujący pod przykrywką,więc nietrudno mu było ją ująć.Zamyka ja w jej własnym domu i przez kilka dni znęca się nad nią,gwałcąc,bijąc,dusząc,okaleczając.Autorka pokazuje sposób w jaki ofiara próbuje walczyć,potem godzi się z rzeczywistością by wreszcie całkowicie stracić nadzieję i nie pragnąć niczego oprócz śmierci...Przed tym ponurym finałem ratuje ją sąsiadka,która do niej przypadkowo wstąpiła.Później jest proces,Lee zostaje skazany na trzy lata więzienia.Lata mijają...
Fabuła wciąga,nie tyle ze względu na temat co na sposób narracji.Jest to narracja pierwszosobowa,z punktu widzenia Catherine.Dodatkowo są to jakby dwie odrębne historie,to co dzieje się teraz(rok 2007) i to co działo się przedtem(rok 2003).Chronologia jest naprzemienna.Zwykle nie lubię takiego rodzaju narracji,ale tutaj jest on jak najbardziej odpowiedni.Autorka pokazuje nie tylko w jaki sposób bohaterka stała się ofiarą,ale też to,że nadal próbuje w jakiś sposób ułożyć sobie życie.Choć to raczej wegetacja.Cathy,bo tak się teraz przedstawia dziewczyna próbuje być niewidzialna.Mieszka samotnie w Londynie,daleko od domu i dotychczasowych znajomych.Cierpi nie tylko na syndrom stresu pourazowego,ale też na Zespół obsesyjno-kompulsywny.Jej sposób ana przetrwanie kolejnych dni to ciągłe rytuały,kilkakrotne sprawdzanie czy drzwi są na pewno zamknięte,czy nikt nie mieszał jej rzeczy,czy nikt jej nie śledzi...Muszę przyznać,że czytanie o tym było strasznie przygnębiające.Ale bohaterka mimo wszystko nie poddaje się.Próbuje walczyć z własnymi obsesjami,z ciągłymi napadami paniki.Pomaga jej w tym nowy sąsiad,Stuart.Nakłania ją do szukania pomocy u profesjonalistów,pomaga jej w codziennym życiu.Cathy próbuje sobie jakoś radzić,robi postępy,do czasu gdy okazuje się że Lee wyszedł z więzienia i znów zaczyna ją prześladować.
Autorka pokazuje wielką siłę kobiety,która była ofiarą ale nie zamierza pozostać nią na zawsze.
To naprawdę genialna książka.W chwili gdy zaczęłam ją czytać nie mogłam juz przestać.Czytałam do samego końca,by znów ponownie wrócić do początku.To świetny thriller psychologiczny,studium strachu i nadziei.To książka,która na długo pozostanie w pamięci.Elizabeth Haynes stworzyła bardzo mocną,przejmującą powieść.Bardzo dobrze oddaje ból i frustrację bohaterki,odmalowuje kontrast między dawnym,a obecnym życiem,pokazuje obawy Cathy przed kolejnym związkiem.Nie brakuje w tej książce mrocznych scen.Jest to książka nie tylko świetnie skonstruowana,zaskakujące zwroty akcji zadowolą każdego czytelnika,każdy znajdzie tu coś dla siebie.Temat przemocy domowej autorka przedstawiła z wielkim wyczuciem,nie uciekając się do sensacji.Pokazała jak trudno przyznać się komuś do faktu,że wymarzona osoba jest tak naprawdę katem...
Bohaterowie są niejednowymiarowi.Tak Cathy jak i Lee nie są jedynie biało-czarni.Obydwoje maja w sobie to coś.Lee nie jest przedstawiony jako jedynie czarny charakter.jest też w nim jakaś sympatyczna strona,mimo wszystko jest w jakiś sposób ludzki,mimo,że jest okrutny i często wykorzystuje innych sam też ma problemy i nie radzi sobie z własnym życiem.Patrząc na to z jego punktu widzenia to nie on jest winny.Winna jest zdrada ze strony jego dawnej dziewczyny.
Powiem jeszcze że chętnie przeczytałabym tę historię z punktu widzenia Lee,Sylvii(ex przyjaciółki Catherine) oraz z punktu widzenia Stuatra.
Jest to jednak nie tylko książka o przemocy,ale też o nadziei.Bo Catherine w końcu przezwycięża swoje fobie i tworzy nowy związek...To książka ,która na długo pozostanie w mojej pamięci.

"W najciemniejszym kącie" to niełatwa książka.Nie tylko ze względu na przedstawiony w niej temat,ale również ze względu na wrażenie jakie wywiera.To książka o przemocy domowej.O tym,w jak destrukcyjny sposób niszczy się ofiarę,pozbawia ją nie tylko dobrego zdania o własnej osobie,ale też nadziei.
Catherine Bailey to młoda dziewczyna,pewna siebie,ładna i nie narzekająca na...