"Tylko się nie odzywaj"-te słowa Mallory słyszała w dzieciństwie dość często.Milczenie chroniło ją przed maltretowaniem ze strony psychopatycznego opiekuna socjalnego.Zwykle zamiast niej obrywał jej jedyny przyjaciel,Rider,również mieszkaniec owego domu.Dziewczyna miała tylko siedzieć w ukryciu-jak myszka,stąd jej przezwisko.Koszmar dzieci trwał do pewnego incydentu,po którym zostali oni rozdzieleni.Mallory została zaadoptowana przez małżeństwo lekarzy,z Riderem nie wiadomo co się stało.Ich losy ponownie się stykają w szkole średniej,do której trafia Mallory.
Przez traumę,którą przeżyła,dziewczyna jest osobą wycofaną,ciężko jej nawiązać kontakt z otoczeniem,a odezwanie się do kogokolwiek sprawia jej wielką trudność.Nie potrafi wyartykułować słów,które ja przepełniają,nie umie się bronić,gdy ktoś ją atakuje.Pójście do szkoły średniej nie jest dla niej łatwe,ale chce spróbować,bo myśli o studiach.To dlatego zapisuje się między innymi na zajęcia z komunikacji.Mają one pomóc się jej otworzyć na innych,nauczyć rozmawiania i kontaktów z rówieśnikami.Początki są trudne,każda chwila spędzona w szkole staje się dla dziewczyny wyzwaniem i szkołą przetrwania.Tak jet do czasu,w którym spotyka swojego dawnego przyjaciela Ridera.Chłopak ponownie staje się jej opiekunem,wspiera ją i troszczy się o nią.Tylko czy ktoś troszczy się o niego?A może to zadanie dla Myszki Mallory?
Książka opowiada między innymi o maltretowaniu dzieci i o tym,jak to wpływa a ich późniejsze życie.Ale to nie wszystko.Autorka nie stroni również od takich tematów jak handel narkotykami,czy meksykańskie gangi.Przedstawia nie tylko świat biednych i bogatych,ale również otarcie się o kalectwo czy śmierć.
To chyba pierwsza taka książka tej autorki,z którą miałam do czynienia.Znam inne jej książki czy to z cyklu Lux,czy z cyklu Zaczekaj na mnie,ale Co przyniesie wieczność jest nieco odmienna.
Podobała mi się kreacja bohaterów.Bardzo polubiłam Ridera czy Jaydena,nieco mniej Mallory,która jest zbytnio przejęta własnymi niedomogami by zwrócić uwagę na fakt,że nie ona jedna została skrzywdzona.Chwilami miałam ochotę nią potrząsnąć...
Jennifer L. Armentrout zastosowała w swojej książce dawkowanie przeszłości bohaterów czytelnikowi.O tym co się stało dowiadujemy się prawie wyłącznie z koszmarów sennych Mallory,niestety do końca książki są to wiadomości mocno fragmentaryczne.Taki sposób opisu sprawia,że czytelnik nie odczuwa tak mocno traumy,która spotkała bohaterów.Mimo ciężkich tematów poruszanych w książce,czyta jest dość lekka,czyta się ją szybko i bezboleśnie.Akcja jest dość jednostajna,brakuje zaskakujących zwrotów akcji,przez co książka może być odbierana jako dość nudna.Mnie jednak zainteresowała.Podobało mi się końcowe rozwiązanie sytuacji,pokazanie że osoba pozornie silna czasami jest osobą najbardziej potrzebującą wsparcia.
Bardzo ważnej lekcji udziela bohaterom postać z ukochanej bajki Mallory,czytanej jej przez Ridera >to Królik,który chciał się stać prawdziwy.

"– Co to znaczy być PRAWDZIWYM? – zapytał pewnego dnia Królik. – Czy to znaczy, że ma się w środku coś, co brzęczy, oraz wystający kluczyk?
– Bycie PRAWDZIWYM nie ma nic wspólnego z tym, jak jesteś zrobiony – odpowiedział Zamszowy Koń. – To coś, co może ci się przytrafić. PRAWDZIWYM stajesz się, gdy dziecko bardzo mocno cię kocha, nie tylko dlatego, że chce się z tobą bawić, ale dlatego, że kocha cię NAPRAWDĘ.
– Czy bycie prawdziwym boli? – zapytał Królik.
– Hmm, czasami – rzekł Zamszowy Koń, bo zawsze mówił zgodnie z prawdą. – Ale gdy jesteś prawdziwy, nie przejmujesz się aż tak, gdy ktoś cię rani. To nie dzieje się w jednej chwili. PRAWDZIWYM stajesz się stopniowo. Taka przemiana zajmuje dużo czasu, dlatego zwykle nie przydarza się to zabawkom, które łatwo zepsuć lub z którymi trzeba się ostrożnie obchodzić. Zwykle, do czasu, gdy staniesz się PRAWDZIWY, stracisz już większość sierści, odpadną ci oczy, a twoje szwy będą bardzo poluzowane. Będziesz już bardzo zużyty. Ale wtedy to wszystko jest nieważne, bo gdy jesteś PRAWDZIWY, to w oczach tego, kto cię kocha, nie możesz być brzydki. Tak mogą cię nazywać tylko ci, którzy niczego nie rozumieją, którzy nie wiedzą, co to znaczy być PRAWDZIWYM. Gdy raz staniesz się prawdziwy, nie możesz już wrócić do bycia zwykłą zabawką. Prawdziwym zostaje się na zawsze."

To ciekawa książka,która przeczytałam z dużą przyjemnością.

"Tylko się nie odzywaj"-te słowa Mallory słyszała w dzieciństwie dość często.Milczenie chroniło ją przed maltretowaniem ze strony psychopatycznego opiekuna socjalnego.Zwykle zamiast niej obrywał jej jedyny przyjaciel,Rider,również mieszkaniec owego domu.Dziewczyna miała tylko siedzieć w ukryciu-jak myszka,stąd jej przezwisko.Koszmar dzieci trwał do pewnego incydentu,po...