Czytam i czytam i czytam tę sławną autorkę i jakoś nie mogę zostać jej fanem. W wypadku tej powieści widać istotę mojego problemu szczególnie wyraźnie - niby fabuła ok., przemyślana, logiczna, zrobiona tak, że można by z przyjemnością patrzeć, jak kolejne klocki wpasowują się w swoje miejsca (poza kilkoma szczególikami o których za chwilę), niby język też nie najgorszy, ale jednak coś tu jest nie tak. Przez większość akcji czułem się emocjonalnie odseparowany od postaci, tak jakby między mną a nimi była jakaś szyba, jakaś przegroda. Nie byłem z nimi, nie ruszało mnie to co się z nimi działo. Jeszcze w "Sobowtórze" byłem w stanie wczuć się choćby w to co czuje ta żona, czy nawet jej córka, tu nie byłem w nikogo, choć tu kilku postaciom poświęcono więcej miejsca niż nim. W szczególności para "terrorystów" - nic mnie nie obchodzili, niech giną, niech przeżyją, niech mają rację, niech jej nie mają, co mnie to? Co gorsza chemia między głównymi postaciami też gdzieś znikła, na pewno nie była tak dobra jak w poprzednich częściach. Na tym tle pozytywnie wyróżnia się przedstawienie dylematów młodej matki.

Co zgrzyta w samym pomyśle na fabułę? Po pierwsze nie dowiadujemy się nijak, w żaden sposób, czemu tytułowa autopsja wyglądała tak a nie inaczej, co wręcz dziwi, zważywszy ile miejsca poświęcono jej w pierwszych partiach tekstu, po drugie motyw z cudownie odnalezioną kasetą video był wręcz niedorzeczny.

Wracając do kwestii języka - był ona bardzo przejrzysty. Autorka praktycznie zrezygnowała z ozdobników, z elementów, które miałyby specjalnie go ubarwiać. Mam mieszane uczucia co do tego wyboru, wcześniej nie była w tym mistrzynią świata, ale też nie szło to jej aż tak najgorzej.

Więcej niż sześć gwiazdek nie dam, ale mniej też nie, ostatecznie końcowa rozróba była w miarę udana (lepsza na pewno niż ta wcześniejsza), no i w ogóle nie czytało się przecież źle.

Czytam i czytam i czytam tę sławną autorkę i jakoś nie mogę zostać jej fanem. W wypadku tej powieści widać istotę mojego problemu szczególnie wyraźnie - niby fabuła ok., przemyślana, logiczna, zrobiona tak, że można by z przyjemnością patrzeć, jak kolejne klocki wpasowują się w swoje miejsca (poza kilkoma szczególikami o których za chwilę), niby język też nie najgorszy, ale...