“Strzeżcie się, kobiety. Strzeżcie się życia, narodzin, urodzin, spowiedzi, komunii, szkoły, kolegów, koleżanek, chłopaków, ciotek, matek, wujków i dziadków. Strzeżcie się pytań i odpowiedzi, strzeżcie się obietnic i oczekiwań. Strzeżcie się małżeństw, strzeżcie się ciąż, macierzyństw, prac, obiadków, śniadań, stosunków seksualnych, samotnych kroków w nocy, obcych mężczyzn w bramach, strzeżcie się każdego dnia, każdej minuty, każdej sekundy tego najniebezpieczniejszego z niebezpiecznych zjawisk: życia. Nie wychodźcie ze swoich dziurek, nie wyrywajcie się na ten bal, bo macie odgórnie, systemowo, definitywnie, na każdym jego etapie PRZEJEBANE.”

Nie wiadomo, ile ma lat Sylwia Kubryńska, gdzie mieszka i jak kończy się historia, którą opowiada, wiadomo jednak, że jej teksty pełne są trafnych spostrzeżeń i smutnej prawdy która nami rządzi i uwiera, ale na która się zgadzamy i do niej dostosowujemy. W utworze 30 sekund poznajemy historię Marii która jest w klasie maturalnej, jest dobra z biologii i ogólnie jest dobrą uczennicą, ale jest w 100% zależna od chłopaka który jej nie szanuje i nią pomiata, ciągle oskarżając o zdrade, zrywajac z nią i manipulująć jej uczuciami. W końcu dochodzi do momentu gdy dziewczyna ulega presji i zgadza się na sex . Ta decyzja jest początkiem końca, jej końca. Wszystko trwa 30 sekund, a później wymyka się z mieszkania chłopaka i jedzie do szkoły. Drugą osobą jest Wiktor, typowy “Polak Patriota” co to niczego się nie boi, nie pozwoli krzywdzić kobiet, a także jego najlepsza rozrywka to ustawki. Trafia do więzienia, w którym próbuje odnaleźć sens życia. Drogi tych dwójki przecinają się w sanatorium na oddziale dla psychicznie chorych. Ale dla każdego z tej dwójki ta relacja skończy się inaczej.
Autorka miesza narracje pisząc raz ze strony Marii, raz z Wiktora co daje nam możliwość lepszego poznania aspektów psychicznych kazdej z osob i tego jak bardzo różnią się ich sposoby myślenia na drażliwe tematy jak pozycja kobiety w życiu, aborcja, gwałt czy wybór.
Szkoda, że najwięcej do powiedzenia o życiu kobiet mają nie kobiety, a rząd, mężczyźni, czy kościół. Niby już prawie 100 lat temu feministki walczyły o równouprawnienie i niby im się udało. No właśnie niby, tylko pozostaje pytanie dlaczego nadal w wielu społeczeństwach kobieta jest uznawana za mniej ważną od mężczyzny, bądź za głupią, jak w sprawie o decydowaniu o własnym ciele i ciąży, gdzie rząd uważa żę wie lepiej od kobiet jak to jest rodzić i że każda kobieta gdy zalegalizuje się aborcję, będzie ją traktować jako formę antykoncepcji, otóż nie Kubryńska ukazuje, że kobieta wcale nie jest głupia tylko chce mieć wybór bo “ w wyborze chodzi o to, że można z niego nie korzystać “, ukazuje także by kwestią odpowiedzialności za ciążę obarczano oboje rodziców, a nie tylko kobietę.
Po lekturze tej książki, która idealnie wpisuje się w dzisiejszą sytuacje polityczna w Polsce warto sobie zadać pytanie, czy naprawde kobiety sa traktowane na równi z mężczyznami, czy w niektórych aspektach mimo rozwoju społeczeństwa nic się nie zmienia od czasów starożytnych gdy kobieta traktowana za nic. co tak naprawde oznacza feminizm?
Książka ta nie jest dla fanatyków religijnych bądź dla osób, które uważają że one wiedzą wszystko i święcie wierzą w to co myślą i choćby się waliło i paliło to one nie zmienia swojego zdania. ale może się spodobać osobom o otwartym umyśle, które są w stanie analizować to co czytają i co widzą w codziennym życiu w swoim życiu.

“Strzeżcie się, kobiety. Strzeżcie się życia, narodzin, urodzin, spowiedzi, komunii, szkoły, kolegów, koleżanek, chłopaków, ciotek, matek, wujków i dziadków. Strzeżcie się pytań i odpowiedzi, strzeżcie się obietnic i oczekiwań. Strzeżcie się małżeństw, strzeżcie się ciąż, macierzyństw, prac, obiadków, śniadań, stosunków seksualnych, samotnych kroków w nocy, obcych mężczyzn...