Bardzo fajny (choć to pewnie kontrowersyjne) zwrot w stronę wojskowej telenoweli. Klony mają więcej charakteru niż ludzie, Jedi są jednak mniej święci od papieża, a Mandalorianie... no właśnie. Mandalorianie to Mandalorianie. I szkoda tylko, że w disneju tacy nie są.

Bardzo fajny (choć to pewnie kontrowersyjne) zwrot w stronę wojskowej telenoweli. Klony mają więcej charakteru niż ludzie, Jedi są jednak mniej święci od papieża, a Mandalorianie... no właśnie. Mandalorianie to Mandalorianie. I szkoda tylko, że w disneju tacy nie są.

I pochwaliłem. Tom III niestety w moich oczach stracił dużo do I i II. Za mało gwiezdnych wojen, za dużo wzajemnych relacji - może trochę narzekam, ale jednak początek serii przyzwyczaił do soczystego kawałka kosmicznej wojny. Oczywiście sama historia jest jak najbardziej w porządku, ale bohaterowie stali się nazbyt ludzcy. Tu zabrakło mi trochę takiego surowego, męskiego spojrzenia jak np. u Cholewy. Klony stają się miękkie i nijakie - całość wynagradza to nieco akcji pod koniec - ale nie tego oczekiwałbym od komandosów...

I pochwaliłem. Tom III niestety w moich oczach stracił dużo do I i II. Za mało gwiezdnych wojen, za dużo wzajemnych relacji - może trochę narzekam, ale jednak początek serii przyzwyczaił do soczystego kawałka kosmicznej wojny. Oczywiście sama historia jest jak najbardziej w porządku, ale bohaterowie stali się nazbyt ludzcy. Tu zabrakło mi trochę takiego surowego, męskiego...

Znani już bohaterowie, jeszcze bardziej splątane dzieje, Czym jest rodzina? Dlaczego tak łatwo jest postrzegać klona jako bezdusznego robota, upadku demokracji dzieje się teraz, Republika i broniący jej Jedi wraz z armią Klonów to tylko, i aż tło dla ludzkich losów.

Znani już bohaterowie, jeszcze bardziej splątane dzieje, Czym jest rodzina? Dlaczego tak łatwo jest postrzegać klona jako bezdusznego robota, upadku demokracji dzieje się teraz, Republika i broniący jej Jedi wraz z armią Klonów to tylko, i aż tło dla ludzkich losów.

Początkowy sceptycyzm w odniesieniu do książek ze świata gwiezdnych wojen, których motywem przewodnim nie są Jedi, dzięki serii Komandosi Republiki zmienił się w głód kolejnych historii.
Bardzo podoba mi się to, że idee i zasady tego świata w tych książkach są nieustannie odkrywane na nowo i przestają być tak proste i jednowymiarowe. Nie ma jednoznacznie dobrych i słusznych wyborów, a bohaterowie mierzą się z licznymi wątpliwościami.
I to właśnie sprawia, że chce się sięgnąć po kolejny tom.

Początkowy sceptycyzm w odniesieniu do książek ze świata gwiezdnych wojen, których motywem przewodnim nie są Jedi, dzięki serii Komandosi Republiki zmienił się w głód kolejnych historii.
Bardzo podoba mi się to, że idee i zasady tego świata w tych książkach są nieustannie odkrywane na nowo i przestają być tak proste i jednowymiarowe. Nie ma jednoznacznie dobrych i słusznych...

Czytam i rozumiem opinię zawiedzionych fanów SW nie są to typowe opowieści jakie znamy. Jednakże ja widzę w tej serii coś szczególnego dla siebie. To piękne relacje pomiędzy bohaterami - klonami , ludźmi , Mandalorianami , Rycerzami Jedi . Opowieść snuje się leniwie ale jest bardzo ciepła , honor , przyjaźń , miłość i więź niesie dla mnie ten ładunek emocjonalny , że chce się poznawać kolejne przygody Komandosów Skiraty i jego "bandy" :). Nigdy nie patrzyłem na stworzenie i dorastanie armii klonów w ten sposób jaki jest ukazany w cyklu. Tak , jest to seria ze wskazaniem na romanse, szlachetne czyny i poświęcenie ale mnie to pasuje dlatego idę dalej tropem tej jedynej w swoim rodzaju grupy przyjaciół skazanej na brak przyszłości.

Czytam i rozumiem opinię zawiedzionych fanów SW nie są to typowe opowieści jakie znamy. Jednakże ja widzę w tej serii coś szczególnego dla siebie. To piękne relacje pomiędzy bohaterami - klonami , ludźmi , Mandalorianami , Rycerzami Jedi . Opowieść snuje się leniwie ale jest bardzo ciepła , honor , przyjaźń , miłość i więź niesie dla mnie ten ładunek emocjonalny , że chce...

Jeśli komuś podobały się dwa wcześniejsze tomy, to nie będzie zawiedziony po lekturze trzeciej części. Mi cykl "Komandosów Republiki" nie przypadł do gustu. Jest nudny i przegadany. "Prawdziwe barwy" nie są tu wyjątkiem. Sam okres wojen klonów nie jest dla mnie zbyt wciągający, a sposób pisania Karen Traviss nie zachęca do dalszej lektury. Czuje się jakbym czytał gwiezdnowojennego Harlequina.

Jeśli komuś podobały się dwa wcześniejsze tomy, to nie będzie zawiedziony po lekturze trzeciej części. Mi cykl "Komandosów Republiki" nie przypadł do gustu. Jest nudny i przegadany. "Prawdziwe barwy" nie są tu wyjątkiem. Sam okres wojen klonów nie jest dla mnie zbyt wciągający, a sposób pisania Karen Traviss nie zachęca do dalszej lektury. Czuje się jakbym czytał...

No o ile "Bezpośredni kontakt" był w miare krótki i się sporo działo, a "Potrójne Zero" było mocno wciągające to tu niektóre rzeczy są już jakby oczywiste, a po pewnym czasie wszystko się dłuży i dłuży, aż w końcu lekko nudzi. No ale powiem fajne. Bo fajne są relacje między bohaterami wszystkimi i się dzieje mimo wszystko sporo, lecz rozciągnięte w czasie. I jest śledztwo które daje kilka informacji, które można przemyśleć mając kilka informacji z opowiadań i innych powieści. Jak ktoś wie co i jak to może połączyć fakty w spójną całość, którą kulminacją jest kolejna część (a przynajmniej w znaczeniu informacji).

No o ile "Bezpośredni kontakt" był w miare krótki i się sporo działo, a "Potrójne Zero" było mocno wciągające to tu niektóre rzeczy są już jakby oczywiste, a po pewnym czasie wszystko się dłuży i dłuży, aż w końcu lekko nudzi. No ale powiem fajne. Bo fajne są relacje między bohaterami wszystkimi i się dzieje mimo wszystko sporo, lecz rozciągnięte w czasie. I jest śledztwo...

Komandosi Republiki są naprawdę wzruszające.
Więź pomiędzy takim wspaniałym człowiekiem, jak Skirata, a klonami - którymi Kaminoanie niezbyt się przejmowali - jest po prostu piękna. :) Jedna z trzech książek, które mnie wzruszyły, a pierwsza, nad którą tak często płakałam.

Komandosi Republiki są naprawdę wzruszające.
Więź pomiędzy takim wspaniałym człowiekiem, jak Skirata, a klonami - którymi Kaminoanie niezbyt się przejmowali - jest po prostu piękna. :) Jedna z trzech książek, które mnie wzruszyły, a pierwsza, nad którą tak często płakałam.

Harequin w uniwersum gwiezdnych wojen?
Raczej tak. Przetrwałem tę książkę, kto sobie odpuścił poprzednie książki z seriii tej autorki, spokojnie może i tę mieć nie przeczytaną.

Harequin w uniwersum gwiezdnych wojen?
Raczej tak. Przetrwałem tę książkę, kto sobie odpuścił poprzednie książki z seriii tej autorki, spokojnie może i tę mieć nie przeczytaną.

Dla fanów SW pozycja obowiązkowa!

Dla fanów SW pozycja obowiązkowa!