Książka opowiada o nieszczęśliwej miłości Ałtorki do wymyślonej przez siebie samą postaci. Jest napisana z poczuciem humoru i jest przeplatana z prawdziwym, realnym życiem Ałtorki, a historią wymyślonego przez ni.ą samą Omara. Tutaj możemy również poznać Ałtorkę osobiście, dowiedzieć się jaką jest osobą, jaką miała rodzinę, jakie było jej dzieciństwo. Bardzo polubiłam babkę Ałtorki. Chyba każdy chciałby taką mieć :P. Uczyła wnuczkę zabawy z literami, opowiadała ciekawe historie i miała bujną wyobraźnię czym zaraziła swoją wnuczkę. Natomiast nie podobał mi się jej ojciec, który umiał chyba tylko wymierzać policzki...

Książka ta daje też pewne wnioski o miłości, że nie istnieje miłość idealna i że nawet doskonałość jest niedoskonała. Po prostu zakochujemy się w kimś niezależnie od tego czy jest przystojny, czy umie świetnie gotować, czy jest szarmancki. Jest tak, że każdy znajdzie kogoś w swoim życiu kto mu zakręci w głowie i będzie miał to coś co się tej osobie spodoba. Takie jest życie i trzeba to zaakceptować ;). Książke czyta się lekko i przyjemnie.

Lekka lektura, która przedstawia tylko dzieciństwo Ałtorki oraz daje kilka pouczeń dotyczących miłości. Ogółem książka bardzo fajna. Zachęcam do przeczytania.

Książka opowiada o nieszczęśliwej miłości Ałtorki do wymyślonej przez siebie samą postaci. Jest napisana z poczuciem humoru i jest przeplatana z prawdziwym, realnym życiem Ałtorki, a historią wymyślonego przez ni.ą samą Omara. Tutaj możemy również poznać Ałtorkę osobiście, dowiedzieć się jaką jest osobą, jaką miała rodzinę, jakie było jej dzieciństwo. Bardzo polubiłam babkę...