Początek wciągnął mnie niesamowicie, nie mogłam się oderwać. Sama koncepcja i zamysł tej książki byly dla mnie bardzo interesujące. Później gdzieś pod koniec zaczęła się tam lekka "komedia" i książka zaczęła tracić swój pierwotny urok.

Początek wciągnął mnie niesamowicie, nie mogłam się oderwać. Sama koncepcja i zamysł tej książki byly dla mnie bardzo interesujące. Później gdzieś pod koniec zaczęła się tam lekka "komedia" i książka zaczęła tracić swój pierwotny urok.

Nieźle napisana. Widać, że autor ma niesamowitą wyobraźnię. Trafnie pokazuję też aspekty polityczne, ekonomiczne, marketingowe odkrycia życia po śmierci. Niestety czasem akcja stopuje. Bardzo podobają mi się też wstawki filozofii różnych religii. Dużo dodaje to książce.

Nieźle napisana. Widać, że autor ma niesamowitą wyobraźnię. Trafnie pokazuję też aspekty polityczne, ekonomiczne, marketingowe odkrycia życia po śmierci. Niestety czasem akcja stopuje. Bardzo podobają mi się też wstawki filozofii różnych religii. Dużo dodaje to książce.

Nudne i zbyt naciągane nawet jak na science-fiction.

Nudne i zbyt naciągane nawet jak na science-fiction.

Fanem fantastyki nie jestem, książkę otrzymałem w prezencie i przyznam, że mnie wciągnęła. Ciekawie przedstawione problemy, fabuła, która wciąga. Takie książki są po to, aby rozwijać naszą wyobraźnie

Fanem fantastyki nie jestem, książkę otrzymałem w prezencie i przyznam, że mnie wciągnęła. Ciekawie przedstawione problemy, fabuła, która wciąga. Takie książki są po to, aby rozwijać naszą wyobraźnie

Dawno temu przeczytałem Trylogię mrówek Bernarda Werbera i dobrze pamiętam to zręczne połącznie rasowego popularnego czytadła z solidnym przekazem atrakcyjnie podanej wiedzy naukowej. Nic dziwnego, że powieści te stały się bestselerami we Francji.

Tanatonauci to książka mająca podobne ambicje, lecz mnie przyciągnęło nie nazwisko sprawdzonego autora, ale temat jednoznacznie wyrażony tytułem. Jest to bowiem powieść stanowiąca dorywczą fantazję na temat naukowej eksploracji zaświatów. Czy znajdzie się ktoś, kogo to nie interesuje? Jeżeli tak, to bardzo mu współczuję, bo musi być osobą niewolniczo przybitą do materialnego świata, który przecież kiedyś w nieunikniony sposób będzie musiał opuścić.

Temat to jedno, a umiejętność stworzenia wciągającej czytelnika fabuły to drugie. Tę ostatnią Werber niewatpliwie posiada i wykorzystuje po raz kolejny. Pod tym względem jest to po prostu udany towar, sprawnie wykonany produkt literatury popularnej. Gdy się o tym pisze, trzeba jednak czegoś więcej, autentyczności mistycyzmu, zaangażowania wspartego osobistym doświadczeniem.
Tego tutaj brak. I to sprawia, że lektura mnie do końca nie usatysfakcjonowała, nie była wiarygodna. Tak naprawdę autor niczego nie wie, nie przeczuwa nawet, udaje mu się jedynie skonstruować zabawkę jednorazowego użycia. Daję dokładnie 5 gwiazdek i jest to moim zdaniem jedynie słuszna nota dla tej książki. Nie powiem, że jest zła, jest tylko czysto komercyjnym ujęciem wieczności dla ubogich.

Dawno temu przeczytałem Trylogię mrówek Bernarda Werbera i dobrze pamiętam to zręczne połącznie rasowego popularnego czytadła z solidnym przekazem atrakcyjnie podanej wiedzy naukowej. Nic dziwnego, że powieści te stały się bestselerami we Francji.

Tanatonauci to książka mająca podobne ambicje, lecz mnie przyciągnęło nie nazwisko sprawdzonego autora, ale temat jednoznacznie...

Dużo dobrego słyszałem o twórczości Bernarda Werbera, autora znanego z dwóch trylogii. Jedna to Trylogia Mrówek, a druga to Szkoła Bogów. Ja jednak sięgnąłem po zupełnie inną książkę, z zupełnie innego cyklu, a mianowicie za książkę „Tanatonauci”, będącą początkiem dylogii o tym samym tytule.
Książka jest czwarta w dorobku autora i podejmuje ważny temat życia po śmierci. Tytułowi „Tanatonauci” to dwaj przyjaciele, jeszcze z czasów dzieciństwa, oraz żądni przygód badacze dr Michael Pinson oraz Raoul Razorbak. Pragną oni zbadać, co jest po drugiej stronie. Czy naprawdę istnieje życie po śmierci? Jednak odpowiedź nie jest taka prosta jakby się mogło wydawać. A efekty ich pracy nie przychodzą tak od razu, wręcz przeciwnie ponoszą oni wiele, wiele porażek, które wiążą się ze śmiercią ochotnika. W celu zbadania życia po śmierci trzeba wprowadzić organizm w stan śmierci klinicznej.
Powieść ta jest bardzo długa, można w niej znaleźć motywy z różnych religii z całego świata. Znajdują się w tekście także fragmenty podręczników do historii pokazujących m.in. rozwój tanatonautyki, czy życiorysy bohaterów. Wspomniane wstawki rozbijały narrację książki i wybijały mnie one z rytmu czytania. Nie dość, że książka nie potrafiła mnie wciągnąć to dodatkowo w książce często powtarzane były te same schematy i podobne wydarzenia, czyli po raz kolejny przechodzenie przez granice komatyczne.
Podróże po kontynencie zmarłych bardzo mnie zmęczyły. Jeszcze żadnej książki nie czytałem tak długo na tronie. Może gdyby ona była nieco krótsza to wyszłoby jej to na dobre. Nie mogę z całą stanowczością powiedzieć, że jest ona zła. Trudno też znaleźć porównanie z innymi książkami, gdyż tylko Werber podjął ten temat w takiej formie. „Tanatonautów”, którzy mają 588 stron przeczytałem w ciągu dwudziestu posiedzeń oraz 31 dni (czytałem przez miesiąc). Te wyniki plasują tę książkę na samym końcu wśród wszystkich książek Czytanych na tronie.

Ocena: 6/10

https://www.facebook.com/czytamnatronie

Dużo dobrego słyszałem o twórczości Bernarda Werbera, autora znanego z dwóch trylogii. Jedna to Trylogia Mrówek, a druga to Szkoła Bogów. Ja jednak sięgnąłem po zupełnie inną książkę, z zupełnie innego cyklu, a mianowicie za książkę „Tanatonauci”, będącą początkiem dylogii o tym samym tytule.
Książka jest czwarta w dorobku autora i podejmuje ważny temat życia po śmierci....

Połączenie mitologii z fantastyką i religioznawstwem... Bardzo mi się podobała!

Połączenie mitologii z fantastyką i religioznawstwem... Bardzo mi się podobała!

Z tego co pamiętam historia bohaterów wciągała absolutnie. Chętnie wróciłabym do tej książki.

Z tego co pamiętam historia bohaterów wciągała absolutnie. Chętnie wróciłabym do tej książki.

Czy to nie dziwne, że większość wierzeń, religii i mitologii opowiada w gruncie rzeczy tą sama historię? Może kryją w sobie nie tylko ziarnko prawdy, ale cały.. kontynent? Jaki jest sens życia? Co jest... dalej? Jak się tego dowiedzieć? Nic prostszego, wystarczy umrzeć! A najlepiej umrzeć tylko troszeczkę, wybrać się na wycieczkę w zaświaty... niemożliwe? A może jednak? Tylko, czy na pewno chcemy się dowiedzieć ?

Czy to nie dziwne, że większość wierzeń, religii i mitologii opowiada w gruncie rzeczy tą sama historię? Może kryją w sobie nie tylko ziarnko prawdy, ale cały.. kontynent? Jaki jest sens życia? Co jest... dalej? Jak się tego dowiedzieć? Nic prostszego, wystarczy umrzeć! A najlepiej umrzeć tylko troszeczkę, wybrać się na wycieczkę w zaświaty... niemożliwe? A może jednak?...

Nietypowe SF o "życiu po życiu". Moi drodzy, to jest futurystyczna przygodówka, nie dla fanów Gwiezdnych Wojen, raczej dla czytelników z zainteresowanych mistyką / mitologią i wierzących w karmę. Powieść, która płynie jak spokojna leniwa rzeka. Napisana w gawędziarskiej manierze, czytałam bez wypieków na twarzy i bez skoków ciśnienia, ale co jakiś czas wybuchałam szczerym śmiechem. A paleta charakterów - po prostu "mydło i powidło". Zespół dziwnych ludzi (wg mnie każdy z nich ma problem z osobowością) zajmuje się ciekawą hipotezą - w trakcie czytania sami zobaczycie, że ta hipoteza już dawno została zbadana i bardzo dokładnie opisana przez filozofów i różnych guru. Bohaterowie łączą zatem swój los i swoją codzienność z nietypowym eksperymentem, który w końcu ich przerasta, wymyka się kontroli, przynosi nieprzewidziane skutki dla cywilizacji. Ale spokojnie, porządek powróci, zawsze powracał - dzięki interwencji Policji :)

Nietypowe SF o "życiu po życiu". Moi drodzy, to jest futurystyczna przygodówka, nie dla fanów Gwiezdnych Wojen, raczej dla czytelników z zainteresowanych mistyką / mitologią i wierzących w karmę. Powieść, która płynie jak spokojna leniwa rzeka. Napisana w gawędziarskiej manierze, czytałam bez wypieków na twarzy i bez skoków ciśnienia, ale co jakiś czas wybuchałam szczerym...