Na swój sposób przewrotna, choć z pozoru książka nie ma nie wiadomo jak wydumanej fabuły. Życie toczy się w towarzystwie owiec w jednej dolinie i na wzgórzach od pokoleń. Przyjemna.

Na swój sposób przewrotna, choć z pozoru książka nie ma nie wiadomo jak wydumanej fabuły. Życie toczy się w towarzystwie owiec w jednej dolinie i na wzgórzach od pokoleń. Przyjemna.

Peany nad książką wyrządziły jej krzywdę, bo jak na lekarstwo tu zarówno klimatu krainy jezior jak i życia pasterza,. Mamy za to biografia autora i jego dziadka oraz piękny przykład mentalności Kalego. Autor uważa że kraina należy tylko do jego mieszkańców, najlepiej użytkowanej starymi metodami. Równocześnie sam używa nowinek technicznych, te są wyjątkowo ok. Sam też przyznaje że działania fund. National Trust skupującej ziemię by zachować naturalny krajobraz dzięki czemu pastwiska nie są grodzone uratowało region. Ale kto miałby grodzić te ziemie, przecież nie obcy, tylko właściciele tych gruntów, ale swoi nie mogą być be. Jest mnóstwo o honorze.... dość osobliwym. Przykład: Dziadek kupił za tanio owce od sąsiada, potem wciskał mu różnicę uznawszy, że sąsiad jest przez niego stratny, kilka stron dalej wnuk pisze jak szukali nowych nabytków, jeździli po targach orientowali się w cenach, później jeździli po odległych trudno dostępnych farmach i kupowali owce od gospodarzy którzy nie jeździli po targach i byli słabiej zorientowani w cenach, i robili na nich super interesy, złupić nie sąsiada, nie krajana, godne pochwały. I tak całą książkę. Zdeptałam Krainę Jezior liczyłam na powrót wspomnień, w tej pozycji tego nie znalazłam.

Peany nad książką wyrządziły jej krzywdę, bo jak na lekarstwo tu zarówno klimatu krainy jezior jak i życia pasterza,. Mamy za to biografia autora i jego dziadka oraz piękny przykład mentalności Kalego. Autor uważa że kraina należy tylko do jego mieszkańców, najlepiej użytkowanej starymi metodami. Równocześnie sam używa nowinek technicznych, te są wyjątkowo ok. Sam też...

Jedno z moich największych rozczarowań - po recenzjach tej książki spodziewałam się czegoś naprawdę niezwykłego.

Tymczasem główny bohater przez większość książki narzeka na swój los, jednocześnie pomstując na kogokolwiek, kto robi coś innego niż on. Od dzieciństwa wychowywany na dziedzica rodzinnej farmy (siostrom wprost zakomunikowano, że mają zdobywać edukację i mężów bo z rodzinnej schedy nici),wydaje się zupełnie nie dostrzegać swojej uprzywilejowanej pozycji. Historia ludzi, dla których rzekomo wartości rodzinne są na pierwszym miejscu - nie przeszkadza to bohaterowi gloryfikować dziadka, który zdradzał żonę i miał nieślubne dziecko (dziecko spoza małżeńskiego łoża chyba nie zalicza się do rodziny, bo jest wzmiankowane tylko raz). Kobiety zresztą w tej książce są kompletnie jednowymiarowe i zepchnięte na margines narracji.

Plus za opisy przyrody i prac na farmie. Gdyby stanowiły większość książki, ocena byłaby dużo wyższa.

Jedno z moich największych rozczarowań - po recenzjach tej książki spodziewałam się czegoś naprawdę niezwykłego.

Tymczasem główny bohater przez większość książki narzeka na swój los, jednocześnie pomstując na kogokolwiek, kto robi coś innego niż on. Od dzieciństwa wychowywany na dziedzica rodzinnej farmy (siostrom wprost zakomunikowano, że mają zdobywać edukację i mężów...

Owca to dobry i pożyteczny człowiek. Lekcja o pokorze i pasji. Książka napisana przez człowieka, który nie może zatrzymać końca świata, ale robi wszystko, by tego końca nie przyspieszać.

Owca to dobry i pożyteczny człowiek. Lekcja o pokorze i pasji. Książka napisana przez człowieka, który nie może zatrzymać końca świata, ale robi wszystko, by tego końca nie przyspieszać.

Bardzo lubię kiedy dzięki lekturze odrywam się od swojego świata i zanurzam w jakże inny, ciekawy i nietuzinkowy świat. Życie pasterza jest trochę inne niż się spodziewałem, ale to właśnie jest w tej książce najlepsze. To że zaskakuje czytelnika, nie upiększa, nie idealizuje, opisuje jak jest. Jedyna wada tej lektury to duża liczba powtórzeń, wiele razy czytamy prawie o tym samym. Ale generalnie pozycja warta przeczytania.

Bardzo lubię kiedy dzięki lekturze odrywam się od swojego świata i zanurzam w jakże inny, ciekawy i nietuzinkowy świat. Życie pasterza jest trochę inne niż się spodziewałem, ale to właśnie jest w tej książce najlepsze. To że zaskakuje czytelnika, nie upiększa, nie idealizuje, opisuje jak jest. Jedyna wada tej lektury to duża liczba powtórzeń, wiele razy czytamy prawie o tym...

Dawno nie czytałam tak łagodnej, pełnej spokoju, czułości, delikatnej historii.

"Życie pasterza. Opowieść z Krainy Jezior" to książka o mężczyźnie, który wychował i dorastał na farmie pośród owiec. Który szukał swojej drogi, sposobu na życie, pasji, którą mógłby rozwijać... Poznał miejski świat, jego zupełną odmienność. Zauważył że miejski świat nie jest mu tak bliski i zdecydował się powrócić do dawnego życia, na farmę, do ojca, do owiec.

Ta książka ma fenomenalne opisy przyrody! Czytając ją przed oczami stawały mi obrazy deszczowych, chłodnych dni, beczących owiec, zielonych pastwisk. Na początku bałam się, bo przecież książka ma dotyczyć hodowli owiec i kompletnie nie wiedziałam, jak taka historia może być poprowadzona, czy nie zanudzą mnie kolejne opisy zwierząt, hodowli itp. Jak bardzo się myliłam!

Książka jest podzielona na pory roku i w zależności czy czytamy o lecie czy zimie w tej części opisywane są wydarzenia, rytuały, konkretne czynności, które trzeba w konkretnym momencie wykonać. Poznajemy ten świat od podszewki. Widzimy, że jest on pewnym organizmem, gdzie jedno zdarzenie jest zależne od drugiego, że niczego nie można pomijać lub zrobić na tak zwane "na odwal". Czujemy każdy jego oddech, ruch.

Czytanie tej książki to była przyjemność. Może nadal nie będę fanką owiec, ale na pewno stałam się jeszcze większą fanką wsi, przyrody, slowlife, doceniania darów natury.

Dawno nie czytałam tak łagodnej, pełnej spokoju, czułości, delikatnej historii.

"Życie pasterza. Opowieść z Krainy Jezior" to książka o mężczyźnie, który wychował i dorastał na farmie pośród owiec. Który szukał swojej drogi, sposobu na życie, pasji, którą mógłby rozwijać... Poznał miejski świat, jego zupełną odmienność. Zauważył że miejski świat nie jest mu tak bliski i...

Po książkę sięgnąłem jako miłośnik powieści Jamesa Herriota, czyli weterynarza, który trafił na angielską wieś w dwudziestoleciu międzywojennym. Wracam do jego książek raz po raz i wciąż mnie cieszą. Miałem nadzieję, że życie pasterza w Krainie Jezior opisane z jego własnej perspektywy da mi wgląd w podobne klimaty, ale z drugiej strony. No i w sumie tak jest. Niestety, książka nie podbiła mojego serca. Sprawia ona raczej wrażenie relacji niż powieści czy opowieści. O ile u Herriota mogłem docenić zarówno pracę rolników jak i piękno Yorkshire tudzież trud pracy weterynarza, to "Życiu pasterza" mi tego wszystkiego zabrakło. Autor stara się mnie przekonać, że jego praca i życie jest pełne wyrzeczeń, codziennej harówki, a w końcu także wyjściem poza schemat chłopaka z farmy. W końcu nawet dostrzega, że ci wszyscy miastowi to może niekoniecznie same obiboki. Ale sposób pisania mnie po prostu nie przekonuje. Czyta się raczej miło, choć jest sporo powtórzeń. Miłośnicy wiejskich i angielskich klimatów powinni być przynajmniej częściowo zadowoleni. A ja wrócę do Herriota.

Po książkę sięgnąłem jako miłośnik powieści Jamesa Herriota, czyli weterynarza, który trafił na angielską wieś w dwudziestoleciu międzywojennym. Wracam do jego książek raz po raz i wciąż mnie cieszą. Miałem nadzieję, że życie pasterza w Krainie Jezior opisane z jego własnej perspektywy da mi wgląd w podobne klimaty, ale z drugiej strony. No i w sumie tak jest. Niestety,...

Bardzo wartościowa książka o tradycyjnym pasterstwie w Krainie Jezior, ale też o przywiązaniu do pracy, ziemi i natury.
Początek mnie wymęczył - to ciągłe przeskakiwanie w czasie i historiach, ale gdy złapałam rytm, książka wciągnęła mnie ogromnie.

Polecam przeczytać. Warto.

Bardzo wartościowa książka o tradycyjnym pasterstwie w Krainie Jezior, ale też o przywiązaniu do pracy, ziemi i natury.
Początek mnie wymęczył - to ciągłe przeskakiwanie w czasie i historiach, ale gdy złapałam rytm, książka wciągnęła mnie ogromnie.

Polecam przeczytać. Warto.

Specyficzna książka, więc jeśli kogoś ciekawi wypas owiec, to się nie zawiedzie. Zaspokoiła moją ciekawość w tym względzie.

Specyficzna książka, więc jeśli kogoś ciekawi wypas owiec, to się nie zawiedzie. Zaspokoiła moją ciekawość w tym względzie.

Jest to powieść autobiograficzna, nie lada pamiętnik, z którego wydobywa się zamiłowanie do zwierząt i natury. Czytając, mamy wrażenie, jak gdybyśmy znajdowali się na zielonych wzgórzach, otoczeni bielą owiec i słuchali opowieści opiekuna, przewodnika, pasterza o wartościach i wielkości tradycji, o rodzinie, o codziennej, wymagającej pracy, przynoszącej wiele satysfakcji, o prostym, całkiem zwyczajnym, ale dobrym życiu.

Czytanie tej pozycji stanowiło przeżycie poruszające czułe strony, jej spokój wpełzał pod skórę, a pracowitość i otwarta więź z przyrodą autora wprawiały w podziw.

Treść książki toczy się przez pory roku i odpowiednie jej zadania w gospodarstwie, przetykane wspomnieniami i rozmyślaniami. Widzimy jak na dłoni ile wyrzeczeń i codziennych obowiązków składa się na #życiepasterza, ale również ile radości może nieść powierzanie siebie pasterskiej codzienności.

Książka koi i uziemia, zwracając uwagę na to, co w życiu ważne.

Polecam, szczególnie podczas wakacji, gdy możemy w ciszy przysiąść z książką w cieniu drzew i oddać się niespiesznej lekturze.

Jest to powieść autobiograficzna, nie lada pamiętnik, z którego wydobywa się zamiłowanie do zwierząt i natury. Czytając, mamy wrażenie, jak gdybyśmy znajdowali się na zielonych wzgórzach, otoczeni bielą owiec i słuchali opowieści opiekuna, przewodnika, pasterza o wartościach i wielkości tradycji, o rodzinie, o codziennej, wymagającej pracy, przynoszącej wiele satysfakcji, o...