Przedstawione w tym tomie dzieje rodzin Celiowskich i Więckowskich są równie burzliwe, nieprzewidywalne i zaskakujące, jak w części poprzedniej. Nie brakuje tutaj różnych intryg i zawiłości, które wzbudzają wiele emocji. Wreszcie wyjaśniają się też wszystkie rodzinne tajemnice - niektóre bardzo mocno zaskoczyły, inne zaś spokojnie można było przewidzieć. Krótko mówiąc, jest to bardzo udana kontynuacja, w pełni utrzymująca poziom tomu poprzedniego. Autorka największy nacisk położyła właśnie na wyjaśnienie tajemnic, stworzenie podnoszących ciśnienie intryg, a także na pokazanie dawnej mentalności Polaków. Mniej skupiła się na zbudowaniu klimatu, odtworzeniu dawnego stylu wypowiadania się czy opisaniu miejsc, w których toczy się akcja. Po opiniach widziałam, że niektórym mocno takie braki przeszkadzały. Dla mnie jednak nie miały one większego znaczenia. Fabuła tak bardzo mnie wciągnęła, że na inne rzeczy nie zwracałam uwagi. Dobrze mi się tę powieść czytało, nic w niej nie przeszkadzało, nie męczyło, nie nudziło. Dlatego też, polecam sięgnąć po oba tomy.

Przedstawione w tym tomie dzieje rodzin Celiowskich i Więckowskich są równie burzliwe, nieprzewidywalne i zaskakujące, jak w części poprzedniej. Nie brakuje tutaj różnych intryg i zawiłości, które wzbudzają wiele emocji. Wreszcie wyjaśniają się też wszystkie rodzinne tajemnice - niektóre bardzo mocno zaskoczyły, inne zaś spokojnie można było przewidzieć. Krótko mówiąc, jest...

Nie mam pojęcia skąd ta książka zbiera tak wiele pozytywnych ocen.
Okładka informuje nas, że to powieść końca "belle epoque" (młodej polski, modernizmu) w Polsce i w Paryżu. I tylko okładka nas o tym informuje, bo tego klimatu nie ma w powieściach. Nie znajdziemy tam opisów miast, architektury, stylu, mody, muzyki, różnic pomiędzy klasami społecznymi, słynnej bohemy artystycznej. Nic. Null. Zero.
Ponadto drugi tom pozwoli nam na przeprowadzenie poprawnej kalkulacji, z której wynika, że akcja zajmuje ponad dwie dekady. Pierwszy tom rozpoczyna się we wczesnych latach 90. XIX wieku. O czym również nie dowiemy się znikąd, poza tą kalkulacją przeprowadzoną we własnym zakresie, bo powieść nie pokaże nam zmian w modzie, zmian społecznych, nie pokaże nam niczego, bo nie ma w niej opisów.
Język, który mógłby ratować klimat tej powieści, jest archaizowany bardzo rzadko, a przeprowadzane jest to kompletnie bez wiedzy w tym temacie. Pojawia się dialog jak żywo wyjęty z XVIII wieku (jak z "Pana Tadeusza"),w refleksje postaci wrzucane są słowa jak "brzemienna" lub "bliźni", kompletnie nie mających nic wspólnego ze stylem wypowiadania się w latach belle epoque. Poza tym wszystko mieści się w języku współczesnym, który również nie określiłabym jako szczególnie dobry.
Mam potworne zarzuty fabularne do tej powieści. Usprawiedliwione wykorzystanie seksualne. Wyśmianie wręcz działań sufrażystek/emancypantek (jedyna postać, która ma z tym ruchem cokolwiek wspólnego, wyrzeka się wręcz swojej siły, uznając ją za niesprzyjającą wspieraniu innych kobiet, o jej ciągłej krytyce ze strony innych postaci nie wspominając). Antyfeminizm. Bardzo niekomfortowe zapędy poniekąd kazirodcze jednej z postaci. Nie, czasy tego nie usprawiedliwiają.
Co najgorsze, czekałam do końca książki na wyjaśnienie ostatniego z elementów tajemnicy i zakończenie to po prostu żart. Brak jakiegokolwiek wyjaśnienia, zupełny brak pochylenia się nad niezwykle trudnym tematem, który autorka sobie wybrała - melancholią (depresją) i niezrozumieniem wobec niej na początku XX wieku. Temat ten został dosłownie spuszczony dwoma zdaniami.
Daję jakieś gwiazdki, bo samo tworzenie intrygi i budowanie napięcia było nieco lepsze niż w pierwszym tomie. Postaci nieco bardziej zróżnicowane charakterologicznie.
Ale nie polecam. Stanowczo nawet odradzam.
Po stokroć lepiej nawet przemóc się przez jakąś trudną książkę z epoki niż przejść przez te dwa tomy, głównie śmiejąc się z absurdalności faktu jak zła jest ta książka.

Nie mam pojęcia skąd ta książka zbiera tak wiele pozytywnych ocen.
Okładka informuje nas, że to powieść końca "belle epoque" (młodej polski, modernizmu) w Polsce i w Paryżu. I tylko okładka nas o tym informuje, bo tego klimatu nie ma w powieściach. Nie znajdziemy tam opisów miast, architektury, stylu, mody, muzyki, różnic pomiędzy klasami społecznymi, słynnej bohemy...

Całość (dwa tomy) oceniam jako przeciętną lekturę. Nie potrafię ocenić jej wyżej, moim zdaniem na wyższą ocenę po prostu nie zasługuje. Saga rodzinna, powieść obyczajowa ale jakaś taka płaska, bez żadnej głębi, bez większych emocji. Bardzo brakowało mi jakiegoś tła historycznego, jakiś wydarzeń, na tle których rozgrywają się losy rodziny, kompletny brak klimatu tamtych czasów. Co więcej, żaden z bohaterów nie zdobył mojej sympatii, nikomu nie kibicowałam, a niektórych udusiłabym gołymi rękoma. Bezmyślni, bezwolni, bezpłciowi. A mimo wszystko przeczytałam obie części bo najzwyczajniej w świecie potrzebowałam się odmóżdżyć. I pewnie jeszcze nie raz sięgnę po tego typu literaturę, znam siebie i wiem, że potrzebuję czegoś takiego od czasu do czasu.

Całość (dwa tomy) oceniam jako przeciętną lekturę. Nie potrafię ocenić jej wyżej, moim zdaniem na wyższą ocenę po prostu nie zasługuje. Saga rodzinna, powieść obyczajowa ale jakaś taka płaska, bez żadnej głębi, bez większych emocji. Bardzo brakowało mi jakiegoś tła historycznego, jakiś wydarzeń, na tle których rozgrywają się losy rodziny, kompletny brak klimatu tamtych...

Wzruszająca saga osadzona w czasach,gdy kobiety musiały walczyć o swoją niezależność.

Wzruszająca saga osadzona w czasach,gdy kobiety musiały walczyć o swoją niezależność.

Drugi tom jodłowskiej sagi jest tak samo dobry jak pierwszy. W tej części jest mniej Jodłowa a więcej Paryża, ksiązka opowiedziana jest też oczami młodszego pokolenia.
Nowe wątki, tajemnice które ciągle czekają na odkrycie. Miłość i intryga przeplatają się w tej książce doskonale. Wciągnęła mnie bardziej niż część pierwsza. Szkoda że nie ma kolejnego tomu.

Drugi tom jodłowskiej sagi jest tak samo dobry jak pierwszy. W tej części jest mniej Jodłowa a więcej Paryża, ksiązka opowiedziana jest też oczami młodszego pokolenia.
Nowe wątki, tajemnice które ciągle czekają na odkrycie. Miłość i intryga przeplatają się w tej książce doskonale. Wciągnęła mnie bardziej niż część pierwsza. Szkoda że nie ma kolejnego tomu.

Drugi tom dużo ciekawszy od pierwszego i można powiedzieć,że go po prostu pochłonęłam,bo nie dało się od książki oderwać.Dalsze losy Ewy,Klary i w ogóle rodziny Celiowskich i Więckowskich są opisane bardzo barwnie,a akcja prowadzona w taki sposób,że chce się koniecznie wiedzieć co będzie dalej i dlatego ciężko odłożyć lekturę na później. Jak zawsze u tej autorki: dużo wzruszeń,emocji i wysoka kultura słowa. Zakończenie chwyta za serce,ale wnosi też dużo optymizmu i nadziei na dobrą przyszłość dla kolejnych pokoleń tej rodziny.Szkoda tylko,że niektórzy nie dożyli czasów,gdy w rodzinach zapanowała zgoda i harmonia

Drugi tom dużo ciekawszy od pierwszego i można powiedzieć,że go po prostu pochłonęłam,bo nie dało się od książki oderwać.Dalsze losy Ewy,Klary i w ogóle rodziny Celiowskich i Więckowskich są opisane bardzo barwnie,a akcja prowadzona w taki sposób,że chce się koniecznie wiedzieć co będzie dalej i dlatego ciężko odłożyć lekturę na później. Jak zawsze u tej autorki: dużo...

"Aleja starych topoli" to dobrze napisana duologia Agnieszki Janiszewskiej. Historia pełna emocji, głęboko skrywanych tajemnic rodzinnych, zakazanych uczuć na tle społeczeństwa ziemiańskiego początku XX w.
Książka czyta się właściwie sama. Autorka stworzyła spójną i ciekawą historię z interesującymi bohaterami.
Polecam!

"Aleja starych topoli" to dobrze napisana duologia Agnieszki Janiszewskiej. Historia pełna emocji, głęboko skrywanych tajemnic rodzinnych, zakazanych uczuć na tle społeczeństwa ziemiańskiego początku XX w.
Książka czyta się właściwie sama. Autorka stworzyła spójną i ciekawą historię z interesującymi bohaterami.
Polecam!

Każdy z każdym. Tylko o to w tej części chodzi.

Każdy z każdym. Tylko o to w tej części chodzi.

Świetna saga!
Jak to w dużej rodzinie, wiele się dzieje.
Pięknie, lekkim piórem opisana historia, w której nie brakuje intryg, zdrady, miłości, a także rodzinnych tajemnic.
Lubię sagi, każda jest inna
i zaskakuje swoją fabułą.

Świetna saga!
Jak to w dużej rodzinie, wiele się dzieje.
Pięknie, lekkim piórem opisana historia, w której nie brakuje intryg, zdrady, miłości, a także rodzinnych tajemnic.
Lubię sagi, każda jest inna
i zaskakuje swoją fabułą.

Dobra kontynuacja sagi.

Dobra kontynuacja sagi.