Wydaje się, że Kapuściński to jedyna osoba posiadająca zrozumienie sytuacji w afryce. Świetna pozycja dla osób które chciały by mieć pojęcie sytuacji od człowieka który poznał temat od środka. Świetnie się czyta.

Wydaje się, że Kapuściński to jedyna osoba posiadająca zrozumienie sytuacji w afryce. Świetna pozycja dla osób które chciały by mieć pojęcie sytuacji od człowieka który poznał temat od środka. Świetnie się czyta.

Piękny reportaż o Afryce czasów postkolonialnych, z perspektywy miejsc i ludzi. A może przede wszystkim ludzi. Autor zabiera nas w pasjonującą podróż po wielu państwach czarnego kontynentu, skupiając się na jego problemach, ale też tożsamości. Z jednej strony wydawałoby się, że jest to chaotyczna wielowątkowość, ale wszystko układa się w całość. Mimo, że książka opowiada o kilkunastu różnych krajach, w różnych latach, nie traci spójności. Traktować to należy jako zaletę, ponieważ można się wiele dowiedzieć o kontynencie, który nigdy nie był jednością, a z perspektywy przeciętnego Europejczyka, który nic o nim nie wie, nazywany jest jednym słowem Afryka i cała ta mozaika jest przez niego wrzucona do jednego worka o tej nazwie.

Piękny reportaż o Afryce czasów postkolonialnych, z perspektywy miejsc i ludzi. A może przede wszystkim ludzi. Autor zabiera nas w pasjonującą podróż po wielu państwach czarnego kontynentu, skupiając się na jego problemach, ale też tożsamości. Z jednej strony wydawałoby się, że jest to chaotyczna wielowątkowość, ale wszystko układa się w całość. Mimo, że książka opowiada o...

Kolejna spektakularna stylowo i warsztatowo książka R.K. Traktuje o sprawach bardzo trudnych ale jest świetnym, obiektywnym reportażem - autor się tu nie narzuca, ta ksiażka nie jest o jego podróżcha po Afryce (co w czasach i stylu jakim to robił było osiągnięciem samo przez się) ale sercem tej kiążki jest Afryka i jej trudna historia.
Jeśli mogłabym wybierać, wolałabym by zawierała więcej opowieśći z codziennego życia (jak te o powrocie z pustyni ciężarówką, podróżą pociągiem itp) ale opisana historia, wojny i śmierć są niestety głównymi bohetaermi tamtych czasów w Afryce i to też oddaje ten reportaż.

Kolejna spektakularna stylowo i warsztatowo książka R.K. Traktuje o sprawach bardzo trudnych ale jest świetnym, obiektywnym reportażem - autor się tu nie narzuca, ta ksiażka nie jest o jego podróżcha po Afryce (co w czasach i stylu jakim to robił było osiągnięciem samo przez się) ale sercem tej kiążki jest Afryka i jej trudna historia.
Jeśli mogłabym wybierać, wolałabym by...

Zdecydowanie najlepsza książka Kapuścińskiego

Zdecydowanie najlepsza książka Kapuścińskiego

Zdecydowanie warta przeczytania. Dająca do myślenia i poszerzająca horyzont pozycja. Momentami rzeczowa i naukowa, jednak w większości pełna opisów życia codziennego. Ciężko po przeczytaniu tej książki nie pomyśleć, że czytamy ją nie po raz ostatni.

Zdecydowanie warta przeczytania. Dająca do myślenia i poszerzająca horyzont pozycja. Momentami rzeczowa i naukowa, jednak w większości pełna opisów życia codziennego. Ciężko po przeczytaniu tej książki nie pomyśleć, że czytamy ją nie po raz ostatni.

Od czasu do czasu wracam do niej pamięcią. Pozostawia trwały ślad w pojmowaniu mentalności mieszkańców Afryki. Czytając nie da się zasnąć - trzyma w napięciu i zaciekawieniu.

Od czasu do czasu wracam do niej pamięcią. Pozostawia trwały ślad w pojmowaniu mentalności mieszkańców Afryki. Czytając nie da się zasnąć - trzyma w napięciu i zaciekawieniu.

Powiem szczerze, że nie miałem do tej pory doczynienia z Kapuścińśkim, choć słyszałem dobre opinie o jego książkach, a autor przewijał się w różnych gazetach i w tle różnych sytuacji życiowych. Heban jest pierwszym dziełem jakie czytam od niego. Książka jest zbiorem opowiadań czasem łączonych czasem oddalonych o lata od siebie. Dostajemy kondensat przygody, którą przeżywał, z wiedzą o Afryce, wojnami i konfliktami toczącymi się tam, z perspektywy reportera, nie skażonych obecnymi standardami. Jest tez duchowa podróż przez Afrykę, właściwie nie brakowało mi niczego, a opowiadania były bardzo ciekawe. Warto przeczytać.

Powiem szczerze, że nie miałem do tej pory doczynienia z Kapuścińśkim, choć słyszałem dobre opinie o jego książkach, a autor przewijał się w różnych gazetach i w tle różnych sytuacji życiowych. Heban jest pierwszym dziełem jakie czytam od niego. Książka jest zbiorem opowiadań czasem łączonych czasem oddalonych o lata od siebie. Dostajemy kondensat przygody, którą przeżywał,...

Reportaż trochę trudny do oceny z dzisiejszej perspektywy. Zastanawiam się, czy nie bardziej powieść podróżnicza niż reportaż. Składająca się z wielu fascynujących i cennych obserwacji, ale bez obiektywizowania ich poprzez dane i inne źródła. Wiadomo, pisana w innych czasach. Na pewno dalej zachwyca konstrukcja narracji i bardzo świadomy dobór słów. Czyta się świetnie.

Reportaż trochę trudny do oceny z dzisiejszej perspektywy. Zastanawiam się, czy nie bardziej powieść podróżnicza niż reportaż. Składająca się z wielu fascynujących i cennych obserwacji, ale bez obiektywizowania ich poprzez dane i inne źródła. Wiadomo, pisana w innych czasach. Na pewno dalej zachwyca konstrukcja narracji i bardzo świadomy dobór słów. Czyta się świetnie.

Ryszard Kapuściński to jeden z najwybitniejszych polskich reporterów. Był pierwszym korespondentem polskiej redakcji w Afryce, a więc stał się pierwszą osobą, która otworzyła Polakom ten mentalnie bardzo odległy kontynent. Afryka była od zawsze symbolem innego, nieznanego, więc także strasznego i niepokojącego, ale przez to tak fascynującego. Kapuściński jako jeden z pierwszych realnie się z tą obcością zmierza, opisuje ją i wyjaśnia. Najciekawsze eseje, moim zdaniem, to „Ja, Biały”, „Droga do Kumasi” i „W cieniu drzewa w Afryce”. Co prawda opisywana przez Kapuścińskiego Afryka już zdążyła nieco zmienić swoje oblicze, jednak te opowieści mają szczególny klimat i mam na myśli tu także polskie realia. Napisane są z polotem, lekko, nawet, gdy traktują o burzliwej historii afrykańskich państw.
Bardzo polecam

Ryszard Kapuściński to jeden z najwybitniejszych polskich reporterów. Był pierwszym korespondentem polskiej redakcji w Afryce, a więc stał się pierwszą osobą, która otworzyła Polakom ten mentalnie bardzo odległy kontynent. Afryka była od zawsze symbolem innego, nieznanego, więc także strasznego i niepokojącego, ale przez to tak fascynującego. Kapuściński jako jeden z ...

Kapuściński zasłużył na Nobla... moim zdaniem genialny reproter

Kapuściński zasłużył na Nobla... moim zdaniem genialny reproter