Heban

Dobra książka. Niestety jest nierówna. Dawno temu przeczytałem jej fragment o Ruandzie i bardzo mi się podobał. Podobnego poziomu oczekiwałem od całej książki stąd niedosyt.

Dobra książka. Niestety jest nierówna. Dawno temu przeczytałem jej fragment o Ruandzie i bardzo mi się podobał. Podobnego poziomu oczekiwałem od całej książki stąd niedosyt.

Ciekawa, pochłaniająca. Przybliża Afrykę XX wieczną. Kapuściński widział historie na żywo. Słyszał gwarne ulice i targowiska, czuł skwar sennego afrykańskiego południa, a na koniec przekazał nam to wszystko w bardzo przystępny i przyjemny sposób. Bardzo polecam!

Ciekawa, pochłaniająca. Przybliża Afrykę XX wieczną. Kapuściński widział historie na żywo. Słyszał gwarne ulice i targowiska, czuł skwar sennego afrykańskiego południa, a na koniec przekazał nam to wszystko w bardzo przystępny i przyjemny sposób. Bardzo polecam!

Każdy rozdział "Hebanu" to inna historia, inne miejsce, inne przemyślenia dotyczące Afryki - "osobnej planety". To wspaniała wyprawa w głąb prawdziwej Afryki, nie tej która być może ukazuje się nam podczas wycieczek i wczasów (choć sam jak dotąd w Afryce nie byłem). Pan Kapuściński świetnie pozwala się wczuć w życie tych ludzi, ich historie, wierzenia, zwyczaje. Polecam!

Każdy rozdział "Hebanu" to inna historia, inne miejsce, inne przemyślenia dotyczące Afryki - "osobnej planety". To wspaniała wyprawa w głąb prawdziwej Afryki, nie tej która być może ukazuje się nam podczas wycieczek i wczasów (choć sam jak dotąd w Afryce nie byłem). Pan Kapuściński świetnie pozwala się wczuć w życie tych ludzi, ich historie, wierzenia, zwyczaje....

Chyba wszystko zostało już napisane na temat sylwetki pisarza i jego twórczości. Niewątpliwie Geniusz. Kropka.
Ja tylko dodam, że aby w pełni posmakować Jego literaturę, poczuć na twarzy ten pustynny wiatr, kontemplować zachód słońca nad Kilimandżaro - trzeba choć raz samemu wybrać się do Czarnej Afryki.
Wiem coś o tym.

Chyba wszystko zostało już napisane na temat sylwetki pisarza i jego twórczości. Niewątpliwie Geniusz. Kropka.
Ja tylko dodam, że aby w pełni posmakować Jego literaturę, poczuć na twarzy ten pustynny wiatr, kontemplować zachód słońca nad Kilimandżaro - trzeba choć raz samemu wybrać się do Czarnej Afryki.
Wiem coś o tym.

Zbiór esejów o Afryce. Od intensywnych, pełnych akcji przewrotów wojskowych do bardzo spokojnych egzystencjalno-życiowych rozważań o naturze afrykańskiej duszy.
Opinię piszę bo wyłapałem niesamowity fragment, tak bardzo przystający do tego co obecnie dzieje się w naszym kraju, a przypomnę że Heban był wydany w 1998 roku:

"Dokładnie o tym rozmawiamy któregoś dnia z A., starym, osiadłym tu od lat Anglikiem. A mianowicie: siła Europy i jej kultury, w przeciwieństwie do innych kultur, leży w jej zdolności do krytyki, przede wszystkim do autokrytyki. W jej sztuce analizy i dociekania, w jej ciągłych poszukiwaniach, w jej niepokoju. Umysł europejski uznaje, że ma granice, akceptuje swoją niedoskonałość, jest sceptyczny, wątpi, stawia znaki zapytania. W innych kulturach tego ducha krytyki nie ma. Więcej –są one skłonne do pychy, do uznawania wszystkiego, co własne, za doskonałe, słowem –są one w stosunku do siebie bezkrytyczne. Winą za całe zło obarczają wyłącznie innych, inne siły (spiski, agentów, obcą dominację w różnych formach). Wszelką krytykę uznają za złośliwy atak, za przejaw dyskryminacji, za rasizm itd. Przedstawiciele tych kultur traktują krytykę jako osobistą obrazę, jako rozmyślną próbę ich poniżenia, nawet jako formę znęcania się. Jeżeli powiedzieć im, że miasto jest brudne, traktują to, jakby ktoś powiedział, że sami są brudni, że mają brudne uszy, szyje, paznokcie itd. Zamiast ducha autokrytyki noszą w sobie pełno uraz, kompleksów, zawiści, zadrażnień, dąsów, manii. To powoduje, że są kulturowo, trwale, strukturalnie niezdolni do postępu, do wytworzenia w sobie, wewnętrznie, woli przemiany i rozwoju"

Niesamowite !

Zbiór esejów o Afryce. Od intensywnych, pełnych akcji przewrotów wojskowych do bardzo spokojnych egzystencjalno-życiowych rozważań o naturze afrykańskiej duszy.
Opinię piszę bo wyłapałem niesamowity fragment, tak bardzo przystający do tego co obecnie dzieje się w naszym kraju, a przypomnę że Heban był wydany w 1998 roku:

"Dokładnie o tym rozmawiamy któregoś dnia z A.,...

Rzetelny reportaż, przytłaczający informacjami z pierwszej ręki. Wyjazd do Afryki to jak odwiedzenie innej planety, jest niedostępna i przerażająca. Tragizm życia w Afryce nie sposób opisać w jednej recenzji, trzeba przeczytać całą książkę, by wszystko zrozumieć. Bardzo podziwiam autora za jego poświęcenie, gdyż odwiedzenie tylu miejsc w Afryce wielokrotnie mógł przypłacić życiem.

Rzetelny reportaż, przytłaczający informacjami z pierwszej ręki. Wyjazd do Afryki to jak odwiedzenie innej planety, jest niedostępna i przerażająca. Tragizm życia w Afryce nie sposób opisać w jednej recenzji, trzeba przeczytać całą książkę, by wszystko zrozumieć. Bardzo podziwiam autora za jego poświęcenie, gdyż odwiedzenie tylu miejsc w Afryce wielokrotnie mógł przypłacić...

Doskonały. Polecam każdemu, nawet jeśli nie jest fanem reportaży.

"Historia jest często produktem bezmyślności. Jest bękartem ludzkiej głupoty, płodem zaćmienia, idiotyzmu i szaleństwa. W takich wypadkach jest robiona przez ludzi, którzy nie wiedzą, co czynią, więcej - nie chcą wiedzieć, odrzucają taką ewentualność z odrazą i gniewem. Widzimy ich, jak zmierzają ku własnej zagładzie, jak sami szykują dla siebie wnyki, jak zawiązują sobie pętlę, jak pilnie i wielokrotnie sprawdzają, czy te wnyki i pętle są mocne, czy będą wytrzymałe i skuteczne."

Doskonały. Polecam każdemu, nawet jeśli nie jest fanem reportaży.

"Historia jest często produktem bezmyślności. Jest bękartem ludzkiej głupoty, płodem zaćmienia, idiotyzmu i szaleństwa. W takich wypadkach jest robiona przez ludzi, którzy nie wiedzą, co czynią, więcej - nie chcą wiedzieć, odrzucają taką ewentualność z odrazą i gniewem. Widzimy ich, jak zmierzają ku własnej...

Bezsprzecznie książka nieco się zestarzała ze względu na upływ czasu i rozwój technologii, który pozwala dużo szybciej sięgnąć na drugą stronę globu, ale opowieść o przyczynach konfliktów afrykańskich nadal jest aktualna i ciekawa. Trochę przeszkadzało mi też ewidentne podkoloryzowywanie opowieści i nadawanie im większej dramaturgii z Kapuścińskim niemal w centrum wydarzeń, ale potem zrozumiałam, że to celowy zabieg — nawiązujący do tradycji przekazu ustnego w Afryce, zawsze obarczonego subiektywizmem i podatnego na inwencję autora. Cieszę się, że skończyłam, chociaż nie szła mi, często ją odkładałam, żeby poczytać coś, co mnie bardziej porwie. Natomiast jako klasyka reportażu odautorskiego jest to naprawdę warta poznania pozycja, choć uczciwie się przyznaje — mnie nie porwała.

Bezsprzecznie książka nieco się zestarzała ze względu na upływ czasu i rozwój technologii, który pozwala dużo szybciej sięgnąć na drugą stronę globu, ale opowieść o przyczynach konfliktów afrykańskich nadal jest aktualna i ciekawa. Trochę przeszkadzało mi też ewidentne podkoloryzowywanie opowieści i nadawanie im większej dramaturgii z Kapuścińskim niemal w centrum wydarzeń,...

Każdy powinien przeczytać choć jedną książkę Kapuścińskiego.

Każdy powinien przeczytać choć jedną książkę Kapuścińskiego.

Odnoszę wrażenie po książkach Kapuścińskiego że nie znam świata, kontynentów!

Odnoszę wrażenie po książkach Kapuścińskiego że nie znam świata, kontynentów!