Opowieść o tym, że za marzenia rodziców płacą dzieci, właściwie nie za marzenia, a za egoizm. Gdy podział między rodzicami jest tak znaczny, że już ich nic nie łączy, to największym przegranym jest oczywiście dziecko, a zaślepieni rodzice nie zauważają tej krzywdy, którą mu czynią. Napisana pięknymi, poetyckimi, bajecznymi słowami o sprawach które wcale nie są bajkowe, o cierpieniu, o dziecięcej potrzebie miłości rodziców i próbie zaskarbienia sobie tej miłości za wszelką cenę, nawet za cenę zdradzenia jednego z nich. W książce najwięcej jest uczuć i myśli, niewiele dialogów, ale jeśli już są, to zawsze na odpowiednim miejscu, zawsze celnie trafiają w istotę tych myśli i uczuć.
W kraju w którym władzę sprawują mężczyźni, taki konflikt pomiędzy rodzicami jest tym bardziej ostry, bo oczywiście na lekceważenie ze strony męża żona jest pozbawiona jakichkolwiek argumentów, może jedynie czekać latami na jakikolwiek jego ludzki odruch. Ale książka jest głównie o zagubieniu dziecka, Yass, której imię w języku perskim znaczy jaśmin albo rozpacz, bohaterka mogła rozkwitnąć, gdyby rodzice stworzyli jej warunki, a w rozbitej uczuciowo rodzinie prześladuje ją przeświadczenie o swojej winie, o tym że to ona jest powodem nieszczęścia ojca i matki. Nieszczęścia, bo przecież trudno jej zrozumieć, że o miłość powinna walczyć nie ona. a jej ojciec.
Mimo że akcja dzieje się w Iranie pod koniec lat 70., to takie sytuacje są niezależne od szerokości geograficznej, niezależne od ustroju czy pozycji kobiet, bo ta opowieść jest o ojcu pozbawionym jakichkolwiek uczuć, i matce przeżywającej w sobie przegrane życie, a to przecież zdarza się wszędzie.

Opowieść o tym, że za marzenia rodziców płacą dzieci, właściwie nie za marzenia, a za egoizm. Gdy podział między rodzicami jest tak znaczny, że już ich nic nie łączy, to największym przegranym jest oczywiście dziecko, a zaślepieni rodzice nie zauważają tej krzywdy, którą mu czynią. Napisana pięknymi, poetyckimi, bajecznymi słowami o sprawach które wcale nie są bajkowe, o...