Przepiękna, poruszająca opowieść.

Przywykliśmy do patrzenia na koszmar ubiegłego wieku przez pryzmat naszych, polskich doświadczeń. Ewentualnie czytujemy autorów anglosaskich, niemieckich, rosyjskich. A teraz dostałem do rąk powieść napisaną przez Gruzinkę.
Jak wyglądał ten znany nam koszmar z innej, tak dalekiej od nas strony.
Okazuje się, że odczucia, dramaty, tragedie były bardzo podobne. Szczęśliwa, kochająca się rodzina staje w obliczu niewyobrażalnego zła.
Krótka chwila radości po uzyskaniu własnego państwa zamienia się w koszmar. Państwa nie ma. Jest sowiecka republika. Mnożą się cudaczne oskarżenia, ludzie znikają bez śladu. Nad wszystkim jest on. Nowy Bóg.
A w Gruzji jego sługus. Chyba najczarniejsza postać tego koszmaru. Jak przetrwać ? Jedni ochoczo wstępują do służby nowego cara, inni się buntują. Jedni i drudzy przegrają. W 1941 roku naprzeciwko siebie stają dwa obłąkane potwory. I koszmar trwa dalej. Po 1945 roku niewiele, a właściwie nic się nie zmienia. I tzw. "odwilż" też nie wnosi wiele nowego.
A w tym wszystkim losy zwykłych ludzi. I smak, zapach gorącej czekolady..

Piękna powieść.

Przepiękna, poruszająca opowieść.

Przywykliśmy do patrzenia na koszmar ubiegłego wieku przez pryzmat naszych, polskich doświadczeń. Ewentualnie czytujemy autorów anglosaskich, niemieckich, rosyjskich. A teraz dostałem do rąk powieść napisaną przez Gruzinkę.
Jak wyglądał ten znany nam koszmar z innej, tak dalekiej od nas strony.
Okazuje się, że odczucia, dramaty, tragedie...