Jako ogromna fanka Santy Montefiore z wielkim zaciekawieniem sięgnęłam po "Cygańską Madonnę". Bardzo intrygował mnie motyw tajemniczego, drogocennego obrazu, a powieścią się jednak trochę zawiodłam...

Dojrzały Mischa wraca pamięcią do lat swojego dzieciństwa i próbuje rozwikłać zagadkę, skąd jego matka miała drogocenną "Cygańską Madonnę". Główny bohater wspomina trudne chwile odrzucenia przez społeczeństwo, burzliwy okres dojrzewania oraz szczególną czcią ogarnia kilka osób, które w jego życiu obdarzyły go miłością.

Autorka porusza bardzo trudny temat wojny, jej skutków, nazizmu. Nie brakuje w powieści typowej dla Santy Montefiore 'magii', która zawsze mnie zaczaruje. Jednak mimo wszystko książka do połowy mnie trochę nudziła. Opis wczesnego dzieciństwa Mischy bardzo mi się dłużył. Motyw zaginionego przed wiekami tycjanowskiego obrazu pojawia się w sumie dopiero pod koniec książki i tam akcja nabiera tempa. Czytam dużo tzw. romansideł i lubię taką literaturę, więc nie oczekuję od powieści nie wiadomo jakich wrażeń, jednak pierwsze 200 stron "Cygańskiej Madonny" nie wciągnęły mnie i nie zachwyciły.

Powieść ogólnie dobra, tylko według mnie potrzeba dużo cierpliwości, aby przebrnąć przez pierwszą połowę ;).

Jako ogromna fanka Santy Montefiore z wielkim zaciekawieniem sięgnęłam po "Cygańską Madonnę". Bardzo intrygował mnie motyw tajemniczego, drogocennego obrazu, a powieścią się jednak trochę zawiodłam...

Dojrzały Mischa wraca pamięcią do lat swojego dzieciństwa i próbuje rozwikłać zagadkę, skąd jego matka miała drogocenną "Cygańską Madonnę". Główny bohater wspomina trudne...