Na samym początku wspomnę, że choć dobrze się bawiłam i relaksowałam przy jej czytaniu to zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu jej pierwsza część, (ta jest częścią drugą trylogii o starych pannach ze Swan Park).

Pomimo, iż od prawie samego początku mieliśmy do czynienia z akcją to jednak miałam pewien niedosyt, czegoś mi brakowało. Pewnie to efekt pierwszej część, która jest sporo lepsza w moim mniemaniu. Hmm może tutaj chciałam troszkę lepszych scen namiętności i troszkę ich więcej niż marne dwie lub trzy choć jak zwykle napisane ze smakiem. A może zabrakło mi trochę lepiej przedstawionego uczucia rodzącego się pomiędzy dwojgiem ludzi.
Najwyraźniej czytałam lepsze książki tego typu. Oj, oj pani Sabrino myślałam, że ta część będzie równie dobra co i poprzednia, ale się rozczarowałam.

Romans zaczyna się w momencie kiedy to Helena - najstarsza z sióstr i panien ze Swan Park prosi o pomoc Daniela - przyjaciela męża swojej siostry Rosalind w uratowaniu najmłodszej siostry Juliet z rąk porywacza. I tak oboje łamią swoje zasady, udając małżeństwo, podążąją za napastnikiem, by zdążyć uratować reputację Juliet.

Kolejny raz główna bohaterka - Helena nie jest głupią szarą myszką czy gąską (jak zwał tak zwał :)), ale kobietą rozsądną, ostrożną, skromną (może w jej przypadku aż za bardzo), kierującą się swoimi zasadami, troszkę pyskatą i w stosunku do mężczyzn jakby zimną (nietrudno się domyślić dlaczego taka jest w kontaktach z facetami). Po raz pierwszy czytałam romans historyczny, w którym kobieca postać jest w pewnym sensie niepełnosprawna (Helena choruje na polio jeśli dobrze pamiętam) przez co ma problemy z poruszaniem się, ale choroba w żaden sposób nie wpływa na jej wdzięk czy piękno.

Nasz główny męski bohater to Daniel przyjaciel Knightona, którego również tj i Helenę poznaliśmy w pierwszej części.
Mężczyzna wysoki, postawny, z przeszłością przemytniczą, nielubiący kobiet pokroju Heleny. Ale ta jej zadziorność z czasem zaczyna mu się coraz bardziej podobać i stanowi dla niego coraz większe wyzwanie.
A on przy pomocy swoich męskich sztuczek powoli rozbija mur, który wokół siebie zbudowała.

Podsumowując książka ta to dobry relaks i zabawa (potyczki słowne pomiędzy bohaterami - śmieszne i trafione. Polecam dla zabicia czasu czy odprężenia tylko zapalonym romansoholiczkom, inny może poczuć się znudzony i odłożyć książkę w jej połowie. Ale jak to mówią - "do odważnych świat należy" :)

Na samym początku wspomnę, że choć dobrze się bawiłam i relaksowałam przy jej czytaniu to zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu jej pierwsza część, (ta jest częścią drugą trylogii o starych pannach ze Swan Park).

Pomimo, iż od prawie samego początku mieliśmy do czynienia z akcją to jednak miałam pewien niedosyt, czegoś mi brakowało. Pewnie to efekt pierwszej część,...