Cała prawda o Planecie Ksi, ostatnia wydane, niestety nie ukończona powieść Janusza Zaidla. Jak wszystkie poprzednie mieści się w szeroko pojętej katagorii fantastyki socjologicznej. Jak kazdej inne należy dodać dodatkowy atrybut. I tak jak „Wyjście z cienia” i częściowo „Limes...” mieszczą się w gatunku ‘inwazji obcych’ oraz ‘antyutopii’ (Limes dodatkwo można uznać za prekursora ‘cyber punk’). „Cyliner...” to historia postapokaliptyczna, a „Paradyzja” i „Cała prawda...” oparta na idei pozaukładowego osadnictwa. W takim świetle Zaidel pokazuje się jako autor bardzo różnorodny.
„Całą prawda o Planecie Ksi” opiera się na podobnym pomyśle co „Paradyzja”, choć jest ciemniejsza, bardziej pesymistyczna. Jest też, w mojej opinii, najsłabszą pozycją Zaidla. I to nie dla tego, że została nieukończona. Zaidel w tej powieści nie trafił. Wyraźnie był zainspirowany ‘Farmą Zwierzęcą” Orwella. Orwell z powodzenie przeniosł stosunki w „modelowym” społeczeństwie na świat zwierząt gopodarskich, Zaidlowi zaplikowanie tego samego schmatu w społeczęństwie ludzkim nie wyszło. W swej historii wyraźnie przecenił wpływ strachu i dezinformacji, a nie docenił ludzkiej inteligencji oraz rodzinnej i sąsiedzkiej solidarności.
Odejmóję jedna gwiazdkę za nazywanie kobiet „obiektami”.

Cała prawda o Planecie Ksi, ostatnia wydane, niestety nie ukończona powieść Janusza Zaidla. Jak wszystkie poprzednie mieści się w szeroko pojętej katagorii fantastyki socjologicznej. Jak kazdej inne należy dodać dodatkowy atrybut. I tak jak „Wyjście z cienia” i częściowo „Limes...” mieszczą się w gatunku ‘inwazji obcych’ oraz ‘antyutopii’ (Limes dodatkwo można uznać za...