Karolina i Mariona urodziły się tego samego dnia, w tym samym szpitalu, mieszkały na tym samym osiedlu i przyjaźniły się od zawsze. Razem huśtały się "od dechy do dechy", wisiały głową w dół, jadły łakocie, kradły owoce i zwierzały się sobie z pierwszych zauroczeń. Karolina i Mariona już od dziecka wiedziały, że ich przyjaźń przetrwa wszystko, a jedna bez drugiej długo nie wytrzyma.
Razem weszły w okres dorastania i razem przeżyły dorosłość, a ich przyjaźń trwała nadal. I dobrze, bo bez niej byłoby im ciężko.
Mariona wyszła za mąż, za Witka, którego poznała na przystanku autobusowym. Szybko dorobiła się dwóch cudownych synów. Mariona zawsze o tym marzyła, przynajmniej tak zawsze myślała. Dom, praca, mąż, dzieci i stabilizacja to w końcu ucieleśnienie jej marzeń, ale życie wszystko weryfikuje, dlatego bywają chwile, gdy Mariona nie jest pewna czy naprawdę tego chciała. W jej życiu czasem brakuje spontaniczności, czułości, ciepłych słów. Kiedy jej małżeństwo przeżywa lekki kryzys, poznaje Bartka, który jest ojcem koleżanki jej synów. Między dwojgiem dorosłych zaczyna się rodzić uczucie. Karolina ostro wtrąca się w życie przyjaciółki i mówi jej co myśli o tym zauroczeniu.
Karolina nie spieszyła się z założeniem rodziny. Szybko zmieniała pracę, szybko zmieniała mężczyzn i szybko zmieniała życiowe cele, bo tak naprawdę nie wiedziała czego dokładnie chce. Nim się obejrzała została zdeklarowaną singielką, która chłonie życie i czerpie z niego całymi garściami. Była szczęśliwa, chociaż czasami samotna. I wtedy na jej drodze pojawił się Michał, jak się okazało mężczyzna jej życia. Wszystko potoczyło się szybko, zaręczyny, ślub, dziecko. Niestety nie wszystko było wymarzone, wyśnione. Karolina urodziła chorego synka, a jej cały poukładany świat rozpadł się na kawałki. Nie mogła pojąć dlaczego padło właśnie na nich, dlaczego to jej synek jest chory. Kochała i synka, i idealnego męża, ale bywały chwile kiedy chciała krzyczeć, płakać, po prostu odejść, bywały chwile kiedy chciała by jej dziecka nie było. Mariona była przy niej, pomagała, dawała wsparcie i ciepło, którego ta potrzebowała.
Mariona opamietała sie, była pewne ze nikt nic nie zauwazył, ale i mąż, i tesciowa...wiedzieli, ze jest ktos, ze zdrada...mimo, ze nigdy nie zdradziła...
A Karolina, totalnie zakochana w męzu, poswiecajaca sie dla synka...dzieki przyjacióle ma chwile wytchnienia...
Obie bardzo sie prtzyjaznia, pomagaja sobie, wszystko wiedza...
No i tajemnicz Stefania, która pod koniec zdradza, opowiada, porusza inny watek, tajemnicza kobieta, która kiedys zamieniła kilka słów z Karolina...wiemy, ze dzieci zostały podmienione, ze to jej córka miała komplikacje w czasie porodu...czy prawda wypłynie...
juz czekam na dalsze losy, na kolejna częśc, a ta polecam, zabawne teksty, pospolite zycie, ot jakbym widziała swoje zycie, dokładnie czas by sie zgadzał....

Karolina i Mariona urodziły się tego samego dnia, w tym samym szpitalu, mieszkały na tym samym osiedlu i przyjaźniły się od zawsze. Razem huśtały się "od dechy do dechy", wisiały głową w dół, jadły łakocie, kradły owoce i zwierzały się sobie z pierwszych zauroczeń. Karolina i Mariona już od dziecka wiedziały, że ich przyjaźń przetrwa wszystko, a jedna bez drugiej długo nie...