Powieść T. Dołęgi - Mostowicza powstała na początku lat 30 tych XX wieku i można odnaleźć w niej wiele aluzji do tamtej epoki. Jest jednak nie tyle krytyką rządów sanacyjnych, co rządów, którym daleko do merytokracji. Jest również polemiką z książką Kaden-Bandrowskiego “Generał Barcz”, wyrażającą wolę przewodzenia państwu przez silną osobowość. I taka osobowość dzięki przypadkowemu zbiegowi okoliczności pojawia się, wzbudzając z każdym tygodniem coraz bardziej powszechny zachwyt. Uwodząc bez reszty każdego, do tego stopnia, że gdy wydaje się upadek Dyzmy nieuchronny, upada prawda, bowiem nikt w nią nie wierzy.

Źródłem jego sukcesu jest powściągliwość wynikająca z niewiedzy, a interpretowana jako skłonność do rozważania każdej sprawy; wulgarność i prostactwo postrzegane jako zdolność do nazywania rzeczy po imieniu i dążenie do szybkiego podejmowania decyzji. Sprzyja mu również kolesiostwo, nepotyzm, degrengolada moralna, cynizm, obłuda. Patrząc w ten sposób na tą historię, otrzymujemy ponadczasowe arcydzieło krytycznie opisujące rzeczywistość, do której możemy odnieść świat Polski pułkowników, jak i III RP, nie mówiąc już o PRLu.

Dyzma, tak jak Dulska, stał się symbolem, który niemal natychmiast wszedł do dyskursu publicznego jako symbol karierowicza, otoczonego poplecznikami, klakierami, dla których użyteczność ojczyzny dla prywatnych interesów jest jedyną wartością. Państwo, administracja, system prawny nic nie ma znaczenia, jeśli nie można przerobić ich na własną modłę. Nikodem Dyzma świetnie się w tym odnajduje. Brakuje mu kultury, nie rozumie słów, nie zna języków, ale świetnie zna się na charakterze ludzi i potrafi ich we właściwy sposób rozgrywać. Jego magnetyzm uwodzi wszystkich.

Doskonała powieść, napisana lekkim, humorystycznym stylem, ale nie pozbawiona gorzkiej ironii. Ciągle warto czytać i na nowo odkrywać jej aktualność.

Powieść T. Dołęgi - Mostowicza powstała na początku lat 30 tych XX wieku i można odnaleźć w niej wiele aluzji do tamtej epoki. Jest jednak nie tyle krytyką rządów sanacyjnych, co rządów, którym daleko do merytokracji. Jest również polemiką z książką Kaden-Bandrowskiego “Generał Barcz”, wyrażającą wolę przewodzenia państwu przez silną osobowość. I taka osobowość dzięki...

Beletrystyczna próba odbrązowienia II RP, co więcej, o tyle rzetelna, że pisana przecież w latach trzydziestych XX wieku.
Lekkie pióro autora, brak zbędnych rozdziałów i nieco humorystyczny ton powieści (w której nie brak jednak mroczniejszych tonów) sprawiają, że Karierę Nikodema Dyzmy czyta się dobrze po dziś dzień. Przeraża jedynie uniwersalność pewnych archetypów postaci, a zwłaszcza głównego bohatera...

Beletrystyczna próba odbrązowienia II RP, co więcej, o tyle rzetelna, że pisana przecież w latach trzydziestych XX wieku.
Lekkie pióro autora, brak zbędnych rozdziałów i nieco humorystyczny ton powieści (w której nie brak jednak mroczniejszych tonów) sprawiają, że Karierę Nikodema Dyzmy czyta się dobrze po dziś dzień. Przeraża jedynie uniwersalność pewnych archetypów...

Czemu to nie jest lektura? Czemu ja dopiero po 30tce trafiam na taką książkę? Czemu Nikodem Dyzma jest tak magnetyczny?

Czemu to nie jest lektura? Czemu ja dopiero po 30tce trafiam na taką książkę? Czemu Nikodem Dyzma jest tak magnetyczny?

Brawo. Doskonała książka chociaż cienka i niepozorna.

Brawo. Doskonała książka chociaż cienka i niepozorna.

Aktualna kiedyś, aktualna teraz.
Zawsze myślałem, że Dyzma to symbol kogoś najgorszego - buca, raptusa, gbura i oportunisty... po przeczytaniu - dla mnie po prostu był człowiekiem który potrafił wykorzystać nadarzające się okazję i głupotę oraz chciwość otaczających go osób. Idealnie podsumował go Żorż - co oczywiście zostało przez słuchających go oficjeli wyśmiane, bo dla nich Pan Dyzma to jednak wizjoner :)

Aktualna kiedyś, aktualna teraz.
Zawsze myślałem, że Dyzma to symbol kogoś najgorszego - buca, raptusa, gbura i oportunisty... po przeczytaniu - dla mnie po prostu był człowiekiem który potrafił wykorzystać nadarzające się okazję i głupotę oraz chciwość otaczających go osób. Idealnie podsumował go Żorż - co oczywiście zostało przez słuchających go oficjeli wyśmiane, bo dla...

Rewelacja.

Choć uważałbym na te jakieś dziwne magiczne rutuały. To było dziwne i nieprzyjemne.

Rewelacja.

Choć uważałbym na te jakieś dziwne magiczne rutuały. To było dziwne i nieprzyjemne.

Jako fan ekranizacji rad jestem, że znalazłem tego audiobooka na regałach biblioteki.

Historia niebanalna i wszystkim znana, śledzenie losów Nikosia dawało bardzo dużo frajdy i uśmiechu na twarzy w szczególności w momentach szczęśliwych zbiegów okoliczności umożliwiających pięcie się w górę kariery.

Niestety jak w ekranizacji wyciągnięto najlepsze kąski historii, tak w pewnym momencie wajcha została zbyt mocno przestawiona w stronę absurdu, choć fakt ten równie dobrze może oznaczać moją ignorancję i nieznajomość świata.

Pokłony i brawa na stojąco za samokrytyczny koniec. Czekam dodrukiem, tak aby książka mogła zagościć na moim regale.

Jako fan ekranizacji rad jestem, że znalazłem tego audiobooka na regałach biblioteki.

Historia niebanalna i wszystkim znana, śledzenie losów Nikosia dawało bardzo dużo frajdy i uśmiechu na twarzy w szczególności w momentach szczęśliwych zbiegów okoliczności umożliwiających pięcie się w górę kariery.

Niestety jak w ekranizacji wyciągnięto najlepsze kąski historii, tak w...

Nikodem Dyzma to prosty prowincjusz, ignorant i lekkoduch. W wyniku pewnych zbiegów okoliczności robi oszałamiającą karierę najpierw w sektorze prywatnym, a potem w aparacie Państwa. Mimo braku wiedzy i kompetencji udaje mu się piąć po szczeblach kariery. Pomaga mu w tym sprytne lawirowanie, sieć intryg i bezwzględna umiejętność wykorzystywania ludzi do własnych celów.
Ponadczasowa satyra po której wiele się spodziewałam. Powieść spodobała mi się że względu na temat przewodni, jakże aktualny w dzisiejszych czasach. Coraz bardziej aktualny niestety. Samo wykonanie trochę mnie zawiodło. Język nie zachwyca, jest poprawny, ale bez fajerwerków. Akcja przyśpiesza, a potem nagle zwalnia pozostawiając niedosyt. Zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało.
Mimo tego uważam, że to dobra książka, którą warto przeczytać.

Nikodem Dyzma to prosty prowincjusz, ignorant i lekkoduch. W wyniku pewnych zbiegów okoliczności robi oszałamiającą karierę najpierw w sektorze prywatnym, a potem w aparacie Państwa. Mimo braku wiedzy i kompetencji udaje mu się piąć po szczeblach kariery. Pomaga mu w tym sprytne lawirowanie, sieć intryg i bezwzględna umiejętność wykorzystywania ludzi do własnych...

Teraz już całkowicie upewniłem się, że Dołęga - Mostowicz jest w wąskim gronie moich ulubionych pisarzy. Uwielbiam jego książki, a "Kariera Nikodema Dyzmy" mnie zachwyciła. Doskonałe studium człowieka, który przez przypadek zyskuje popularność i poważanie, staje się symbolem mądrości oraz obiektem szacunku społeczeństwa. Ciekawe ukazanie realiów międzywojnia, sytuacji społecznej oraz świata arystokracji. Historia ciekawa i mimo upływu lat bardzo aktualna. Książkę czyta się z przyjemnością, zwłaszcza jeśli nie ma się odniesień do adaptacji filmowej, bo wstyd się przyznać, ale filmu nie oglądałem.

Teraz już całkowicie upewniłem się, że Dołęga - Mostowicz jest w wąskim gronie moich ulubionych pisarzy. Uwielbiam jego książki, a "Kariera Nikodema Dyzmy" mnie zachwyciła. Doskonałe studium człowieka, który przez przypadek zyskuje popularność i poważanie, staje się symbolem mądrości oraz obiektem szacunku społeczeństwa. Ciekawe ukazanie realiów międzywojnia, sytuacji...

Fikcyjna historia, a zarazem boleśnie prawdziwe studium natury człowieka.

Fikcyjna historia, a zarazem boleśnie prawdziwe studium natury człowieka.