Wspaniały spacer po ogrodzie pełnym językowych kwiatów, urokliwych ścieżek z akcją, nastrojowych woni. Książka jest krótka ale napisana z laboratoryjną wręcz drobiazgowością. To prawdziwa literatura piękna, pozbawiona zbędnych gadżetów, nadmuchanych wątków czy turboszybkiego tempa. Lektura przypomina ziołowy napar, który sączy się pomału i dla przyjemności. Zresztą, im dłużej Gniazdo żmij pozostaje w naszych dłoniach, tym lepszy aromat wydobywa się ze stron.
Polecam bardzo.

Wspaniały spacer po ogrodzie pełnym językowych kwiatów, urokliwych ścieżek z akcją, nastrojowych woni. Książka jest krótka ale napisana z laboratoryjną wręcz drobiazgowością. To prawdziwa literatura piękna, pozbawiona zbędnych gadżetów, nadmuchanych wątków czy turboszybkiego tempa. Lektura przypomina ziołowy napar, który sączy się pomału i dla przyjemności. Zresztą, im...

"Nazywano go diabłem ryfejskim albo Duchem Gór. Był złośliwy, a nawet niebezpieczny".

W XVII i XVIII wieku karkonoscy zielarze, zwani wówczas laborantami, dali się poznać całej Europie, stosując ziołolecznictwo jako naturalną i skuteczną metodę uzdrawiania z wielu chorób. Dzisiaj w dobie świetnie prosperującego całego świata farmaceutycznego, zauważyć można niestety dość nikłe zainteresowanie zielarstwem. Może gdyby powstawało więcej takich książek, jak ta – łączących fikcję fabularną z historią – czytelnicy chętniej stosowaliby licznie dostępne rośliny do leczenia wielu schorzeń, spędzając przy tym przyjemnie czas.

Magdalena Woźniak to urodzona w 1961 r. pisarka, z wykształcenia biolog i chemik, która w wolnych chwilach zajmuje się genealogią. Autorka prowadzi także w internecie blog pt. "Zapiski na serwetkach". "Gniazdo żmij. Rzecz o laborantach z Karkonoszy" to książka, która zajęła I miejsce w konkursie wydawnictwa Ad Rem i jest jednym z tomów serii zatytułowanej "Z Biblioteki Ducha Gór".

Na polach, łąkach i w lasach karkonoscy laboranci zbierają zioła. Są obecni także jednak nielegalni zielarze oraz aptekarze. Gdy w dość dziwnych okolicznościach ginie Jeremias Mirus – jeden z koncesjonowanych zielarzy, pozostali zastanawiają się, kto zajmie jego miejsce na urzędowej liście. Tymczasem Agnes – kobieta parająca się zielarstwem musi wybrać pomiędzy aptekarzem Mato z Italii, a laborantem Tobiasem z Karpacza.

"Gniazdo żmij. Rzecz o laborantach z Karkonoszy" to fascynująca, aczkolwiek stanowczo za krótka, podróż w przeszłość łącząca w sobie wątek kryminalny, miłosny i historyczny. Pomimo tego, że książka została wydana w formacie kieszonkowym i posiada zaledwie niecałe sto dwadzieścia stron, autorce udało się połączyć ze sobą kilka wątków, tworzących razem ciekawą historię, która prosi się o swoje rozbudowanie, by można nazwać ją pełnowartościową epicką powieścią, zapewniającą kilka godzin dobrej rozrywki z zabarwieniem edukacyjnym. Mam więc nadzieję, że Magdalena Woźniak weźmie pod uwagę taką możliwość i rozwinie skrzydła swojej prozy, tym bardziej, że niektóre wątki fabulane jak mniemam nie zostały zakończone celowo.

Ta minipowieść to przede wszystkim książka promująca region Karkonoszy, pozwalająca rozbudzić w czytelniku głód wiedzy. Biorąc do ręki historię napisaną piórem autorki nie wiedziałam bowiem, że laboranci to inaczej zielarze oraz, że w pewnym momencie ludzie tacy musieli posiadać licencję na wykonywanie tej profesji. A ponieważ liczba licencji była okrojona, zdarzali się zielarze nielegalnie zbierający te rośliny w celach leczniczych. W książce pojawia się tego dobitny przykład pod postacią Ernsta Nitsche, który niezrzeszony do żadnego cechu, wcale nie jest gorszy od swoich kolegów. Wątek ten skłonił mnie do sięgnięcia po bardziej rozbudowane źródła, gdyż byłam ciekawa, jaka kara groziła takim osobom z ramienia samego urzędnika państwowego.

Na pierwszy plan całej fabuły wysuwa się Agnes, córka zielarza, która sama pragnie uprawiać ziołolecznictwo, ale jako kobieta, nie ma niestety do tego prawa. Wątek miłosny z jej udziałem został zbyt mocno okrojony i szkoda, że Magdalena Woźniak nie rozbudowała go bardziej. W książce pojawia się także Duch Gór zwany inaczej diabłem ryfejskim, który odgrywa dość istotną rolę i stanowi jednocześnie element ciekawego wątku.

Magdalena Woźniak dała mi się już poznać jako świetna autorka krótkiej formy za sprawą swoich opowiadań. "Gniazdo żmij. Rzecz o laborantach z Karkonoszy" potwierdziło jedynie to, że pisarka potrafi tworzyć ciekawe historie. Czas więc na coś bardziej rozbudowanego, czekam na to z niecierpliwością.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Nazywano go diabłem ryfejskim albo Duchem Gór. Był złośliwy, a nawet niebezpieczny".

W XVII i XVIII wieku karkonoscy zielarze, zwani wówczas laborantami, dali się poznać całej Europie, stosując ziołolecznictwo jako naturalną i skuteczną metodę uzdrawiania z wielu chorób. Dzisiaj w dobie świetnie prosperującego całego świata farmaceutycznego, zauważyć można niestety dość...

Jak świat światem zawsze dochodziło do zatargów, zazdrości i knucia. Nie inaczej jest wśród karkonoskich zielarzy (czyli laborantów),lekarzy i aptekarzy. Wciąż się konfliktują uważając, że ich rzemiosło jest ważniejsze. W Wigilię Świętego Jana co odważniejsi zielarze udawali się na Białą Łąkę, do ogrodu Ducha Gór, po cenne zioła do wyrobu leków. Jednak nie każdy, nawet najzdolniejszy laborant, mógł wstąpić do cechu - nie dość, że kandydaci musieli przejść trudny egzamin to koncesji wydawano tylko trzydzieści. A wszystkiemu winna tamtejsza władza.

W ten oto świat skonfliktowanych mężczyzn chce wkroczyć Agnes, córka doskonałego zielarza. Ubolewa, że jest kobietą a przecież bardzo by chciała zajmować się ziołami i pomagać ludziom... Tworzyć nalewki, maści, napary... Dziewczyna ma jednak ważniejszy dylemat - sercowy - dwóch młodych, buńczucznych mężczyzn zaczyna się nią interesować, jednak nie z każdym może się związać. Dlaczego?

Ta książeczka to bardzo nietypowa pozycja - łączy w sobie historię, trochę legend z rejonu Karkonoszy, miłość, rywalizację a i wątek kryminalny się pojawia. Jest zaklinacz węży, niepełnosprawny chłopiec, jarmark świętojański oraz tajemnicze specyfiki zielarzy i medyków. Na deser wspomnę, że kluczową rolę odgrywa tu diabeł ryfejski, który nieźle zamiesza czytelnikom w głowach. Ale jaka jest prawda o nim? Dowiecie się już z lektury.

Opowieść autorstwa Magdaleny Woźniak (znanej nam blogerki Pani_Wu) jest niewielkich rozmiarów a zawiera w sobie wiele cennych rad, porad i historii prosto z życia. Uwielbiam książki z tajemnicami w tle - a tu ich nie brakuje :)
Jednak nie mogę zdradzić zbyt wiele, byście sami mogli odkryć jak to z tym diabłem naprawdę było...

Jak świat światem zawsze dochodziło do zatargów, zazdrości i knucia. Nie inaczej jest wśród karkonoskich zielarzy (czyli laborantów),lekarzy i aptekarzy. Wciąż się konfliktują uważając, że ich rzemiosło jest ważniejsze. W Wigilię Świętego Jana co odważniejsi zielarze udawali się na Białą Łąkę, do ogrodu Ducha Gór, po cenne zioła do wyrobu leków. Jednak nie każdy, nawet...

Laboranci w Karkonoszach dwoją się i troją by odnaleźć i zebrać odpowiednie zioła, a potem je spreparować w napary, nalewki i maści. Ludzie ich cenią poszukując tych wyrobów na różne dolegliwości, ale władze ograniczają laborantom działalność. Cech może dawać koncesje tylko trzydziestu z nich.
Nic więc dziwnego, że konkurencja pomiędzy nimi sami, a także w starciu z aptekarzami jest zajadła. Staje się to kanwą krótkiej powieści z wątkiem kryminalnym. Centralną jej postacią jest Agnes, młoda dziewczyna o żyłce laboranta, ale też stojącej wobec rozterki, którego z uganiających się za nią kawalerów wziąć za męża. Ma do wyboru świetnego kandydata na laboranta Tobiasa i nie mniej uzdolnionego Mato, który posiada też doświadczenie aptekarskie. Kogo wybierze i jak potoczy się ta historia? Przeczytajcie.

Laboranci w Karkonoszach dwoją się i troją by odnaleźć i zebrać odpowiednie zioła, a potem je spreparować w napary, nalewki i maści. Ludzie ich cenią poszukując tych wyrobów na różne dolegliwości, ale władze ograniczają laborantom działalność. Cech może dawać koncesje tylko trzydziestu z nich.
Nic więc dziwnego, że konkurencja pomiędzy nimi sami, a także w starciu z...