"Druga gwiazda na prawo, a potem aż do rana"

"Piotruś Pan" to klasyka literatury dziecięcej, jednak dorośli również chętnie po nią sięgają, a choćby po to aby choć na chwilę wrócić do tego cudownego czasu dzieciństwa i niewinności.
J.M. Barrie - autor tej cudownej historii o chłopcu, który za nic w świecie nie chciał dorosnąć - pierwotnie stworzył sztukę teatralną, aby w 1911 r. w końcu stworzyć z niej powieść. Barrie prawa do "Piotrusia Pana i Wendy" podarował Great Ormond Street Hospital - szpitalowi dziecięcemu.

"Trzeba sobie po prostu pomyśleć o czymś przyjemnym i cudownym - wyjaśnił Piotruś -i takie myśli uniosą Was w powietrze"

Akcja powieści na początku toczy się w Anglii, spowitym mgłą dziewiętnastowiecznym Londynie, by następnie przenieść się do fantastycznej Nibylandii, Krainy Wiecznego Dzieciństwa. Głównymi bohaterami są tytułowi Piotruś Pan i Wendy Darlington. Historia Piotrusia Pana zaczyna się w momencie, gdy usłyszawszy rozmowę rodziców o tym kim zostanie jak będzie dorosły, ucieka do Parku Kensingtońskiego, gdzie przez długi czas żyje wśród wróżek.Piotruś nigdy nie chciał dorosnąć, chciał zawsze pozostać małym chłopcem, bawić się i przeżywać niesamowite przygody bez końca.
Wendy z kolei to śliczna angielska dziewczynka z pocałunkiem (lub jak kto woli - naparstkiem) w kąciku ust, jedyna córeczka Lizy i George'a Darlington, starsza siostra John'a i Michael'a. O tym, że któregoś dnia będzie musiała dorosnąć i porzucić dzieciństwo dowiedziała się w wieku dwóch lat.

"Jak ma się dwa lata, to się wie. Dwa lata to początek końca."

Do pierwszego spotkania Piotrusia Pana, Wendy i złośliwej wróżki o imieniu Cynowy Dzwoneczek doszło w londyńskim domu pod numerem czternastym, w sypialni Wendy i jej braci. Dziewczynkę obudził szloch chłopca - psotnego i nieco zarozumiałego jak później się dowiemy - który bezskutecznie próbował przymocować swój cień przy pomocy mydła. Dziewczynka i zarozumiały chłopiec od razu się zaprzyjaźniają. Piotruś prosi dziewczynkę aby poleciała razem z nim do Nibylandii, gdzie zostałaby matką Zagubionych Chłopców i mogłaby opowiadać im co noc bajki. Po krótkim wahaniu dziewczynka zgadza się i razem ze swoimi młodszymi braćmi wyruszają w baśniową podróż do Nibylandii - magicznej wyspy, Krainy Wiecznego Dzieciństwa, Marzeń i Wyobraźni zamieszkiwanej nie tylko przez Zagubionych Chłopców, ale też przez Czerwonoskórych, piękne Syreny oraz krwiożerczych piratów z Kapitanem Hakiem - odwiecznym wrogiem Piotrusia Pana - na czele.

"Gwiazdy są piękne, ale nie mogą w niczym uczestniczyć. Wiecznie muszą się tylko przyglądać. To jest kara nałożona na nie za coś, co zrobiły tak dawno, że żadna z gwiazd nie wie już, co to było"

"Piotruś Pan i Wendy" J.M Barrie'go jest niesamowitą powieścią. Choć czasy dzieciństwa mam już za sobą, a mój gust książkowy diametralnie się zmienił od tamtego czasu, muszę przyznać, że świetnie czytało mi się tą książkę. Gdybym mogła opisać ją krótko, w kilku słowach: cudowna i ujmująca powieść o dzieciństwie, dorastaniu i marzeniach;magiczna i smutna. Zwłaszcza zakończenie jest smutne - choć doskonale wiedziałam jak ta historia się skończy, mocno trzymałam kciuki za Piotrusia, gdy próbował z Cynką zamknąć okno domu Darlingtonów żeby Wendy myślała, że rodzice o niej zapomnieli, tak jak mama Piotrusia Pana zapomniała o swoim synku. Cieszyłabym się bardzo gdyby Wendy nigdy nie dorosła i na zawsze została z Piotrusiem w Nibylandii. Michael i John jak dla mnie mogli by wrócić do rodziców.

"Czy wiesz, dlaczego jaskółki budują gniazda pod strzechami? Dlatego, żeby posłuchać bajek."

Doprawdy fantastyczna. Jestem nią wprost zachwycona, jedna z najpiękniejszych bajek mojego dzieciństwa. Pokochałam całym sercem słynnego wiecznego chłopca oraz jego historię. W czasie lektury nie jednokrotnie powracałam do czasów słodkiego dzieciństwa - czasy błogiej niewiedzy na temat świata i okrutnych praw nim rządzących, zabawy i niewinności - i nie raz marzyłam żeby się znaleźć w takiej Nibylandii z Piotrusiem. Zachowam tą książkę dla swoich dzieci, nie ma takiej opcji żeby jej nie znały, a już tym bardziej nie pokochały.

"I będzie to trwało dopóty, dopóki dzieci będą wesołe, niewinne i bezduszne."

"Druga gwiazda na prawo, a potem aż do rana"

"Piotruś Pan" to klasyka literatury dziecięcej, jednak dorośli również chętnie po nią sięgają, a choćby po to aby choć na chwilę wrócić do tego cudownego czasu dzieciństwa i niewinności.
J.M. Barrie - autor tej cudownej historii o chłopcu, który za nic w świecie nie chciał dorosnąć - pierwotnie stworzył sztukę teatralną,...