"Cylinder Van Troffa" uważany jest za początek ery orwellowskiej w twórczości A.J.Zajdla. Trudno mi się do tego odnieść, gdyż ani w czasach, gdy tworzył, ani obecnie gdy wracam do jego twórczości, nie zachowywałem skrupulatnej chronologii. Stąd wątki społeczne prześwitują wg mnie we wszystkich dziełach Zajdla. Ale to akurat jest ich zaletą, cechą wyróżniającą spośród wielu powieści science-fiction. Po 30 - 40 latach od ich powstania wywołują gorzki uśmiech na twarzy. Jak blisko nam do apokaliptycznych wizji społeczeństw przyszłości, a może te wizje już się urzeczywistniają na naszych oczach? Wracając jednak do "Cylindra Van Troffa", przez który przebija odwieczna tęsknota za podróżami w czasie, jest on retorycznym pytaniem: czy naprawdę tego chcemy? Czy nasza przyszłość jest taka z jaką chcielibyśmy się spotkać? Póki co w czasie teraźniejszym kochamy się, a jednak czasem mijamy się ze sobą. Czy podróżując "w czasie" nie rozmijalibyśmy się jeszcze bardziej? Ta myśl natarczywie atakuje mnie między wierszami powieści. I jeszcze jedno. Jeśli znalibyśmy dokładnie kres naszego życia i całej naszej cywilizacji i wiedzieli ze jest on bliski i nieuchronny, co motywowało by nas do robienia czegokolwiek ? Od razu powiem, że ta książka nie zawiera odpowiedzi, książka skłania do zastanowienia.

"Cylinder Van Troffa" uważany jest za początek ery orwellowskiej w twórczości A.J.Zajdla. Trudno mi się do tego odnieść, gdyż ani w czasach, gdy tworzył, ani obecnie gdy wracam do jego twórczości, nie zachowywałem skrupulatnej chronologii. Stąd wątki społeczne prześwitują wg mnie we wszystkich dziełach Zajdla. Ale to akurat jest ich zaletą, cechą wyróżniającą spośród wielu...