33-letnia Jess ma wszystko, co wydaje jej się, że potrzebuje: dobrze płatną pracę lekarki w więzieniu dla kobiet, przytulne mieszkanie i mężczyznę, który zaspokaja jej potrzeby. Pewnego dnia w więziennej bibliotece znajduje miłosne listy, napisane 40 lat wcześniej. Nigdy nie dotarły do adresata. Kobieta postanawia znaleźć mężczyznę, do którego zostały napisane. Wyrusza na klika tygodni do Hartwell – urokliwej nadmorskiej miejscowości. Będzie to podróż, która przewartościuje jej życie i zmusi do konfrontacji z przeszłością…

Zaraz po przyjeździe poznaje przystojnego, sympatycznego i jak się później okazuje powszechnie lubianego właściciela baru. Cooper kilka lat wcześniej został dotkliwie zraniony przez żonę (teraz już byłą) i pragnął odpocząć od stałych związków, ale kiedy poznał Jess, nie mógł się oprzeć jej samodzielności i otwartemu usposobieniu. Wiedział, że jest to kobieta dla niego. Niestety ona nie podzielała jego stanowiska. Czuła nieodparte przyciąganie do Coopera, ale jej sekrety stanowią przeszkodę, której nie potrafi przezwyciężyć. Czasami nastawienie bohaterki działało mi na nerwy, gdyż była krótkowzroczna, podejmowała pochopne decyzje, unikała wszelkich konfrontacji i niewygodnych rozmów, pojawiał się problem, to uciekała aż się kurzyło. Do pewnego momentu mogłam ją zrozumieć, ale nie pod koniec, gdzie jej głupota sięgnęła zenitu. A wszystko dla sekretu, który w statecznym rozrachunku nie okazał się czymś, czego się spodziewałam. Nastawiałam się na coś, co postawi Jess w niezbyt pozytywnym świetle, bo jej ciągle psioczenie na to wskazywało, ale nic z tego. Jej misternie skrywana tajemnica okazała się dramatyczna, ale mimo wszystko była rozczarowująca, a reakcje kobiety przesadzone.

Kiedy tylko Jessica pojawiła się w Hartwell od razu zakochała się w tej turystycznej miejscowości, a szczególnie w jej mieszkańcach. Na promenadzie swój hotel miała głośna i pełna energii Bailey, do której główna bohaterka już na starcie zapałała odwzajemnioną sympatią. Jej wątek był bardzo intrygujący, gdyż była w ciągłym konflikcie z bogatym właścicielem sąsiedniego hotelu. Obserwowanie ich sprzeczek było szalenie zabawne. Kolejną interesującą osobą była Emery, która prowadziła księgarnie. Była to kobieta chorobliwie zamknięta w sobie i wyraźnie skrywająca jakiś sekret. Niestety w pierwszym tomie nie dowiadujemy się jaki - aby się przekonać będziemy musieli sięgnąć po kolejne części. Wszyscy mieszkańcy miasteczka tworzyli dość hermetyczną i zażyłą grupę, która w razie problemów trzymała się razem. Wszystko to kreowało taką ciepłą i rodzinna atmosferę. Jednak autorka dodała książce nieco niepokojącego klimatu, wprowadzając wątek nękającego mieszkańców bogatego przedsiębiorcy, który nie cofnie się przed niczym, aby zdobyć dobrze rokujące nieruchomości.

„To, co najważniejsze” jest to książka ukazująca przebudzenie głównej bohaterki, która nagle odkrywa, że jej życie nie było pełne i zapragnęła od niego czegoś więcej. Przekonała się, że dom to nie miejsce, ale ludzie, którzy cię kochają i akceptują. Jednak, aby zacząć nowe życie musi pogodzić się z przeszłością, a przede wszystkim wybaczyć sobie – przestać się karać i opatrzyć rany. Książkę czytało mi się dobrze, ale nie mogę napisać, aby porwała mnie fabuła czy bohaterowie. Podczas lektury nie towarzyszyły mi żadne emocje. Jest to przyjemna powieść, idealna na odstresowanie po ciężkim dniu.

33-letnia Jess ma wszystko, co wydaje jej się, że potrzebuje: dobrze płatną pracę lekarki w więzieniu dla kobiet, przytulne mieszkanie i mężczyznę, który zaspokaja jej potrzeby. Pewnego dnia w więziennej bibliotece znajduje miłosne listy, napisane 40 lat wcześniej. Nigdy nie dotarły do adresata. Kobieta postanawia znaleźć mężczyznę, do którego zostały napisane. Wyrusza na...