Łzawa historyjka o fanatyzmie. Egzaltowany młodzian, zaczadzony ideologią, dowiaduje się w bolesny sposób, że nie jest ona dla niego tak wartościowa, by postawić ją ponad własną wytrzymałość na tortury. Mimo że jego wiara jest na tyle duża, by innych (wieśniaków) na te tortury i bolesną śmierć bez kłopotu (jedynie przy niewielkiej dozie hamletyzowania) wystawiać. Młodzian dowiaduje się też, że jego zaangażowanie w wyznawaną ideologię jednak nie jest tak duże, jak u swego mitologicznego herosa.

Cóż, motywacje tych ludzi były zapewne w głębi duszy pozytywne, ale faktem jest, że służyli złej sprawie. Ich religia w momencie przejęcia większości populacji niejednokrotnie w historii pokazywała straszliwe zęby. Scenariusz jest podobny: zaczynają się brutalne wojny religijne, a potem prześladowania innowierców, bezwzględne niszczenie odmiennych kultur i wszelkich przejawów życia arbitralnie uznanych za niezgodne z doktryną. Misjonarze zawsze byli forpocztą kolonizatorów. Gdyby władze Japonii w porę tego nie zastopowały, Japonia nie byłaby dziś tym, czym jest, ze swoją unikalną kulturą, panoramą religijną i pozareligijną. Że zrobiono to brutalnie - to prawda. Ale po pierwsze chrześcijanie w stosunku do innowierców zachowywali się bynajmniej nie mniej brutalnie ("zabijać wszystkich, Bóg swoich rozpozna"), a po drugie takie postępowanie było w tamtych czasach niestety normą, i to nie tylko w Japonii.

Łzawa historyjka o fanatyzmie. Egzaltowany młodzian, zaczadzony ideologią, dowiaduje się w bolesny sposób, że nie jest ona dla niego tak wartościowa, by postawić ją ponad własną wytrzymałość na tortury. Mimo że jego wiara jest na tyle duża, by innych (wieśniaków) na te tortury i bolesną śmierć bez kłopotu (jedynie przy niewielkiej dozie hamletyzowania) wystawiać. Młodzian...