Jako czytelnik powinnam czuć się oszukana. Moyes przyzwyczaiła mnie do pewnego książkowego schematu. Ona i on, barwna historia w tle z love story na końcu. Z książki na książkę autorka udowadnia mi, że warto jej powieści czytać, ba- warto na nie czekać.

Powracając do moich wrażeń z lektury- zatraciłam się w opowieści o kobietach, które połączył pewien piękny portret. Ten kto czytał, ten wie, że Moyes przykłada dużą wagę do kreacji swoich postaci. Są realne, z krwi i kości, łatwo się z nimi utożsamić, łatwo je polubić. Autorka zgrabnie połączyła historie sprzed 100 lat z teraźniejszą akcją. Na co jeszcze zwróciłam uwagę? Ludzkie problemy- ona o nich piszę wprost. Samotność, smutek, tęsknota za ukochanym to tylko kilka uczuć z którymi czytelnik może w książce się zmierzyć.
Rok 1917. Francja, St Péronne. Pierwszą część książki skupia się na historii Sophie. Jak dla mnie Moyes świetnie oddała klimat tamtego okresu. Prostota i harmonia przekazu pozwoliły mi łatwo przejść przez trudną wojenną historię. Sophie straciła majątek, kochającego męża, a jedyne co jej pozostało to piękny portret przypominający dawne czasy. Podziwiałam jej odwagę, wzruszała mnie jej wrażliwość i zazdrościłam jej heroizmu. Według mnie w książce na uwagę zasługuje opis ludzkich zachowań w czasie wojny. Z jednej strony lokalne społeczeństwo łączy się we wzajemnej pomocy. Z drugiej niewinna plotka potrafi zmienić ludzką percepcje człowieka i obudzić w nim zawistną bestie. Co ciekawe Moyes nie pozwoliła swojej bohaterce ulec negatywnym wpływom, a sztywny kręgosłup moralny pozwolił przeżyć ciężkie czasy. W Sophie podobała mi się jej wiara w drugiego człowieka, niezłomność i cierpliwość.

„(..) po jego śmierci po prostu nie chciałam w niczym uczestniczyć. Całymi tygodniami się stąd nie ruszałam. Ja… nie chciałam widzieć żadnych innych ludzi. Ale nawet kiedy było bardzo źle, w jej twarzy było coś takiego… To była jedyna twarz, na jaką byłam w stanie patrzeć. Była jak przypomnienie, że to przetrwam. (…)A potem, kiedy ty się pojawiłeś, zdałam sobie sprawę, że przypomina mi o czymś jeszcze. O dziewczynie, którą kiedyś byłam. (…) O dziewczynie, którą chcę znów być.”

Historie obu kobiet mają wspólny mianownik, a wspomniany portret jest tylko jego częścią. Londyn, rok 2006. Liv- bezrobotna copywiterka, młoda wdowa, której po zmarłym mężu pozostały dwie rzeczy- piękne mieszkanie i nietypowy obraz. Autorka poruszyła ciężki temat przeżywania żałoby. Zastanawiam się co jest gorsze - strach przed życiem bez ukochanego męża, czy życie przesłonięte wspomnieniem o nim. Śledząc losy Liv towarzyszyły mi różne uczucia. Z jednej strony nie mogłam zrozumieć jej zachowania. Dlaczego ona chowa głowę w piasek? Wydawało mi się, że bohaterka nie chcę pogodzić się ze śmiercią męża. Ba, wręcz żyje wspomnieniem o nim. Nie do pomyślenia dla mnie było, że można żyć w niezmiennym otoczeniu bojąc się zaburzyć wspomnienie Davida. Momentami wydawało mi się, że na rękę jej jest życie w cieniu zmarłego męża. Taka trochę naiwna, trochę nieporadna życiowo kobietka bez pomysłu na siebie z komornikiem na karku. A potem Moyes mnie zaskoczyła.

Tutaj brawa za poprowadzenie do końca postaci. Bo zmiana Liv była diametralna. Poczynając od lekkiego otwarcia się na ludzi dzięki pewnej zwariowanej Gotce, a kończąc na scenie wniesienia obrazu do budynku sądu. Wraz z kolejnymi stronami postać dojrzewała. Moyes pokazała, że trudne wydarzenia mogą hartować ducha, zwłaszcza w sytuacji gdy wszyscy się od nas odwrócą.

Na uwagę zasługuje również główny męski bohater- Paul. To on w dużej mierze przyczynił się do transformacji Liv. Ten schemat męskiego bohatera to stały element książek Moyes. Paul nie jest tak wyrazisty jak Will z Zanim się pojawiłeś. Dla mnie na uwagę zasługiwał jego rozsądek i lekko nietypowe okazywanie uczuć.

Gorąco polecam!

Jako czytelnik powinnam czuć się oszukana. Moyes przyzwyczaiła mnie do pewnego książkowego schematu. Ona i on, barwna historia w tle z love story na końcu. Z książki na książkę autorka udowadnia mi, że warto jej powieści czytać, ba- warto na nie czekać.

Powracając do moich wrażeń z lektury- zatraciłam się w opowieści o kobietach, które połączył pewien piękny...