Sięgnełam po tą książkę, gdyż zbyt długo zalegała mi już na półce, byłam również ciekawa twórczości Olgi Tokarczuk, o której sporo dobrego słyszałam. Książka wcześniej leżała na półce przegranej, na którą odkładam pozycje nieciekawe. Po przeczytaniu od razu przełożyłam ,,E.E" na jedną z moich ulubionych półek.
•
Wrocław, rok 1908. Piętnastoletnia Erna Eltzner, z pozoru niewyróżniająca się niczym szczególnym, córka niemieckiego fabrykanta, zaczyna przejawiać zdolności mediumicznie. Dziewczyna dojrzewa wraz ze swoim stuleciem - równie nieukształtowanym i zagadkowym jak ona. W dziwny sposób bardziej, niż świat zmarłych odbija świat żywych: lęki, pragnienia i tęsknoty ludzi żyjących podobnie jak my na przełomie epok.
•
Autorka trafiła idealnie w moje klimaty - duchy, ciekawostki o pracy mózgu, jak i dojrzewanie pewnej piętnastoletniej niezwykłej dziewczyny. Książka skłania do refleksji i pozwala zapomnieć o swoim prawdziwym życiu w całości oddając się historii przedstawionej przez Olgę Tokarczuk. Czytając miałam wrażenie, że stoję obok bohaterów albo przechadzam się z nimi po Wrocławiu. Postacie są tajemnice, czasami nie wiemy co jest prawdą. Sami musimy się jej domyślić. Spodobał mi się język autorki, idealnie pokazuje to ten fragment: ,,Jakby wycięto z jakiejś książki ilustrację i wstawiono do drugiej. Coś obecnego, choć ledwie uchwytnego". Jedyną rzeczą, do której mogłabym się przyczepić, to koniec tej historii, nie podobał mi się.

Sięgnełam po tą książkę, gdyż zbyt długo zalegała mi już na półce, byłam również ciekawa twórczości Olgi Tokarczuk, o której sporo dobrego słyszałam. Książka wcześniej leżała na półce przegranej, na którą odkładam pozycje nieciekawe. Po przeczytaniu od razu przełożyłam ,,E.E" na jedną z moich ulubionych półek.
•
Wrocław, rok 1908. Piętnastoletnia Erna Eltzner, z pozoru...