...”Człowiek, co się da lada konceptowi powodować, nigdy do niczego uczciwego nie dojdzie.”

W dramacie „Wiele hałasu o nic” - nie tylko bohaterowie ukrywają prawdziwe oblicze, ale sam tytuł jest przewrotny:). Bo nie jest tak, że fabuła dotyczy wydarzenia błahego, o którym nie warto mówić, czy nad którym nie warto się zastanowić. Przeciwnie - intryga tej komedii, tak podstępna, złośliwa i w gruncie rzeczy skuteczna, nie miała w sobie nic komediowego. I tak jak zawsze w życiu – dopiero w sytuacji prawdziwego zagrożenia, w sytuacji konieczności zajęcia stanowiska, tu podjęcia obrony niewinnej, spotwarzonej kobiety, ukazują się wszystkie cechy charakterów ludzkich.

Uwielbiam w dramacie Benedyka i Beatrycze. To moi ukochani bohaterowie Szekspira – bardziej nawet niż Katarzyna i Petruchio. W ich przypadku nie mam żadnej wątpliwości, że w ciężkiej chwili, w chwili wyboru – Benedyk zawsze stanie po stronie Beatrycze, a Beatrycze zawsze będzie mogła polegać na Benedyku. A przecież na początku – nic na to nie wskazywało. Oboje wydawali się tak zadufani w swoim uprzedzeniu i w swojej niechęci wobec siebie. Z przyjemnością czytałam o żarcie ich przyjaciół, który znakomicie z nich zakpił.

Współczuję Hero z całego serca. Ja nigdy nie wybaczyłabym Claudiowi! Mało jest sytuacji, które nie zasługują na wybaczenie – jednak ta jest jedną z nich. Rozumiem, że Claudio był tak łatwowierny, że uległ intrydze. Naprawdę to rozumiem. Ale Claudio zrobił coś o wiele gorszego. Z premedytacją, w dzień swojego ślubu, próbując się odegrać za złamane serce, zaplanował zgubę dziewczyny, którą przecież kochał! W mgnieniu oka – jego miłość okazała się żałosna i bezwartościowa. Wystarczy tylko porównać – jak w tej samej sytuacji, przy zobaczeniu identycznych dowodów, zachował się Benedyk, a jak zachował się Claudio czy Don Pedro.

W żadnym dramacie Szekspira tak bardzo nie odczułam – że w życiu tak mało potrzeba, aby radość zamieniła się w smutek, miłość w nienawiść, zaufanie w zdradę. I odwrotnie! I jednocześnie, że czasami ratunek przychodzi tak samo nagle, jak wcześniej przyszło nieszczęście.

...”Człowiek, co się da lada konceptowi powodować, nigdy do niczego uczciwego nie dojdzie.”

W dramacie „Wiele hałasu o nic” - nie tylko bohaterowie ukrywają prawdziwe oblicze, ale sam tytuł jest przewrotny:). Bo nie jest tak, że fabuła dotyczy wydarzenia błahego, o którym nie warto mówić, czy nad którym nie warto się zastanowić. Przeciwnie - intryga tej komedii, tak...