Czy sztuka, w tym wypadku pisarska, może i powinna być nośnikiem podstawowych, niezachwianych wartości? Na to pytanie daje Grass odpowiedź pozytywną. Czy oznacza to, że sztuka może bezpośrednio wpływać na losy świata? Na to pytanie daje Grass, wbrew wielu innym twórcom, odpowiedź negatywną.
Obydwu odpowiedzi udziela jednak z wdziękiem, życzliwą ironią oraz w szatach smakowitej stylizacji. To zarazem hołd dla Hansa Wernera Richtera, założyciela Grupy 47, a także przepustka dla takich jak ja profanów do literackiego Sezamu, gdzie nieliczni wybrańcy, wśród których znajduje się co najmniej jeden prawdziwy rozbójnik, uprzywilejowani mocą swego talentu rozkoszują się skarbem poezji i skarbem chwilowego choć zamknięcia przed szaleństwami zewnętrznego świata.
Udział w tym elitarnym, rozciągniętym cudownym sposobem do trzystu lat spotkaniu był dla mnie naturalną konsekwencją lektury „Simplicissimusa”, który wybornie maluje tło dla Grassowych figli.

Czy sztuka, w tym wypadku pisarska, może i powinna być nośnikiem podstawowych, niezachwianych wartości? Na to pytanie daje Grass odpowiedź pozytywną. Czy oznacza to, że sztuka może bezpośrednio wpływać na losy świata? Na to pytanie daje Grass, wbrew wielu innym twórcom, odpowiedź negatywną.
Obydwu odpowiedzi udziela jednak z wdziękiem, życzliwą ironią oraz w szatach...