Wiele rzeczy słyszałam o tej książce i postanowiłam ją przeczytać. Tematyka trochę skojarzyła mi się z 'Anną Kareniną', ale po skończeniu doszłam do wniosku, że obie powieści są tak sao dobre, jeśli chodzi o styl i fabułę. Główna bohaterka, Emma, wydawała mi się oderwaną od rzeczywistości kobietą - ta idealistyczne pragnienia miłości, sławy, a obok mąż i córka, którzy ją kochali, a na których nie zwracała uwagi. Właśnie im najbardziej współczułam - nie zasługiwali na takie traktowanie. Jednak podziwiam Gustawa Flauberta za to, że tak dokładnie opisał odczucia i psychikę kobiety takiej jak Emma. Za to daję dużego plusa.
Książkę warto przeczytać głównie ze względu na to, że należy do klasyki, ale każdy sam wyrobi sobie zdanie na temat Emmy Bovary.
P.S. Moja mama ukradkiem czytała 'Panią Bovary' i nie powiem, wciągnęła ją (mama rzadko czyta książki tego rodzaju). Tylko w odpowiednim momencie w powieści przestała dalej czytać, ponieważ stwierdziła, że 'głupia ta baba'. Inaczej bym tego nie ujęła:-)

Wiele rzeczy słyszałam o tej książce i postanowiłam ją przeczytać. Tematyka trochę skojarzyła mi się z 'Anną Kareniną', ale po skończeniu doszłam do wniosku, że obie powieści są tak sao dobre, jeśli chodzi o styl i fabułę. Główna bohaterka, Emma, wydawała mi się oderwaną od rzeczywistości kobietą - ta idealistyczne pragnienia miłości, sławy, a obok mąż i córka, którzy ją...