"Krainy Wtajemniczeń" miały potencjał. Historia Wesa, młodego chłopaka sprzątającego bibliotekę nakłada ciekawą klamrę na całość opowiadań i przełamuje monotonię panującą w innych antologiach, gdzie bardzo często podaje się tylko autora i tytuł, pomijając wprowadzenie w klimat snutych opowieści. Niestety wspomniany przeze mnie potencjał nie został w pełni wykorzystany: mi osobiście do gustu przypadły tylko dwa opowiadania, reszta wydała się wtórna, blada, byle jaka. Cały odbiór zakłócały również liczne błędy, które szanowna korekta [pani Beata Skwarek - że ją wymienię z nazwiska] przeoczyła. I tak narodziło się pisanie "nie" z czasownikiem ["niewiedział" - toż to nawet przeglądarka, czy standardowy Word podkreśli!], rażąca interpunkcja, pisanie nazw bohaterów z małej litery ["kostka smalcu"] oraz kalki z języka angielskiego. I do tego "teczka", która na tej samej stronie w niewyjaśniony sposób stała się "taczką", by po kilku linijkach znów być "teczką"... Nie wspomnę o braku wyszukanego słownictwa... Tragedia! I ISA taki bubel tłumaczeniowo/korektorski na rynek wypuściła! Uff, musiałam krzyknąć w przestrzeń osiedla. Może ta blondynka z niższego piętra, co ma stać się twarzą portalu z najgłupszymi i najbardziej "odpustowymi" zdjęciami z internetu, nie zadzwoni po straż miejską.<br />
<br />
Fragment recenzji z mojego bloga: http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/03/krainy-wtajemniczen-czyli-o.html

"Krainy Wtajemniczeń" miały potencjał. Historia Wesa, młodego chłopaka sprzątającego bibliotekę nakłada ciekawą klamrę na całość opowiadań i przełamuje monotonię panującą w innych antologiach, gdzie bardzo często podaje się tylko autora i tytuł, pomijając wprowadzenie w klimat snutych opowieści. Niestety wspomniany przeze mnie potencjał nie został w pełni wykorzystany: mi...