Proces ku oczyszczeniu imienia Bezimiennego Barda i przywróceniu mu imienia oraz jego pieśni krainom zaczyna się. Trybunał harfiarzy zdecyduje, czy Bezimienny może powrócić, a na jego rzecz przemawiał będzie Elminster i Alias. Cały proces jednak komplikuje się w momencie, kiedy do sali obrad przenosi się saurialski mag Grypth, a Elminster zostaje przeniesiony do miejsca gdzie przebywa lud sauriali.

Z lochów wieży Ashaby znika Bezimienny, a wraz z nim Olive Ruskettle, nieudana próba zabicia Akabara i Gryptha powoduje, że Ci dwaj uciekają z Cienistej Doliny, a ich śladem rusza Smoczywabik, Alias, żona Akabara - Zhara oraz Breck Orcsbane.

Z połączonych sił powyższych śmiałków powstanie drużyna godna przeciwstawienia się złemu bogu, który zdecydował się zniewolić sauriali i z ich pomocą powrócić do krain.

Nie lubię zakończeń, a w szczególności kiedy chodzi o zakończenie sagi lubi wieloksiągu, który mi się spodobał, a ta trylogia bardzo mi się spodobała. Ciekaw jestem co dalej z Alias, co z jej siostrami, których losy nie zostały uwzględnione w trylogii oraz co dalej z ludem sauriali. Brakuje mi jakiejś kontynuacji (pomimo "Maskarady") losów tych postaci. Wiedząc, że się nie doczekam pozostaje mi tylko samemu dopowiedzieć sobie dalszy tok zdarzeń, a będzie on epicki :)

Proces ku oczyszczeniu imienia Bezimiennego Barda i przywróceniu mu imienia oraz jego pieśni krainom zaczyna się. Trybunał harfiarzy zdecyduje, czy Bezimienny może powrócić, a na jego rzecz przemawiał będzie Elminster i Alias. Cały proces jednak komplikuje się w momencie, kiedy do sali obrad przenosi się saurialski mag Grypth, a Elminster zostaje przeniesiony do miejsca...

Przyjemne zwieńczenie trylogii Kamienia Poszukiwacza. Książka na rozluźnienie, nie trzeba przy niej zbytnio myśleć, wysilać wyobraźni, ponieważ nie jest skomplikowana, a także, jak u niektórych autorów, wysublimowana. Znów mamy do czynienia z Alias, Smoczywabikiem, czy też Akabarem, których nie było w poprzedniej części.

Przyjemne zwieńczenie trylogii Kamienia Poszukiwacza. Książka na rozluźnienie, nie trzeba przy niej zbytnio myśleć, wysilać wyobraźni, ponieważ nie jest skomplikowana, a także, jak u niektórych autorów, wysublimowana. Znów mamy do czynienia z Alias, Smoczywabikiem, czy też Akabarem, których nie było w poprzedniej części.

To ostatnia częśc Kamienia Poszukiwacza. Mówiąc uczciwie... trochę mnie rozczarowuje.

Od wydarzeń z pierwszego tomu mija rok. Bezimienny Bard zostaje postawiony przed sądem Harfiarzy, mającym zdecydować, co się z nim stanie. Gdy jednak ma przemawiać sam Elminster, na jego miejscu zjawia się potwór rodem z koszmarów... a najmądrzejszy mag Krain po prostu znika.

Tak oto rozpoczyna się koniec przygód. Wyjaśniają się tajemnice - kim jest Bezimienny Bard, jakie zbrodne popełnił. Poznajemy lepiej Kamień Poszukiwacza, ale i powoli poznajemy lepiej Alias i Olive. Jak na zakońćzenie trylogi, książka jednak rozczarowuje. Autorzy gnają do przodu, nie bacząc na wiele, i później starają się to naprawić, próbując zrobić z barda geniusza. Również na siłe próbują wyjaśnić jego swoistą "bezstronność", co na dłuższą metę jest meczące. Za wiele było też Olive - i jak ją polubiłam we wcześniejszych częsciach, teraz stawała się po prostu dla mnie problemem i przeszkodą w czytaniu. Sama idea prowadzenia fabuły zła nie była, jednak czegoś w niej brakowało. Jakiegoś impulsu, popchnięcia, lekkości z poprzednich tomów. I w zasadzie od teraz zapach szynki będzie mi się kojarzyć z... właściwie, sami poczytajcie, z czym. Choć idea zapachów nie jest zła, to niektóre z nich były wręcz irracjonalne.

Zwłaszcza koniec zdawał się być pisany... no na siłę. Ale co zrobić. Nie da się wiele uczynić. Ważne, że mimo wszystko, autorzy wybrnęli z zawiłości fabularnych, dociągnęli je do końca i wyjaśnili co i jak. Może nie wszystko było logiczne i ładne i dobre, ale... nie można mieć wszystkiego, prawda?

Z pewnością jeszcze nie raz i nie dwa sięgnę po tą trylogię, choćby po to, by spędzić wesoło trochę czasu w świecie pełnym magii, cudów i robienia tego, co niemożliwe... z nieco tylko mniejszym opóźnieniem, niż to, co można zrobić zaraz.

http://kaginbox.blox.pl/2016/05/Piesn-Sauriali.html

To ostatnia częśc Kamienia Poszukiwacza. Mówiąc uczciwie... trochę mnie rozczarowuje.

Od wydarzeń z pierwszego tomu mija rok. Bezimienny Bard zostaje postawiony przed sądem Harfiarzy, mającym zdecydować, co się z nim stanie. Gdy jednak ma przemawiać sam Elminster, na jego miejscu zjawia się potwór rodem z koszmarów... a najmądrzejszy mag Krain po prostu znika.

Tak oto...