Po "Śmierci w Breslau" wiele sobie obiecywałam i na dużo liczyłam. Historia brutalnego morderstwa córki bogatego i poważanego wrocławianina jest pretekstem do przedstawienia Eberharda Mocka. Trudno tak naprawdę powiedzieć kim jest Mock - policjantem, detektywem, łajdakiem, egoistą? Trudno też powiedzieć czy da się go lubić. Konszachty, podejrzane interesy, łapanie haka na każdego, bezsilność w różnych sprawach sprawiają, że główny bohater może i jest bardziej ludzki, w końcu wszyscy mamy jakieś ułomności, ale też znacząco odbiega od bohaterów, z którymi chcielibyśmy się identyfikować, którym kibicujemy.

Historia przedstawiona w książce jest, owszem, dobra, a nawet bardzo dobra - zdarzenia i postaci albo nas denerwują albo odpowiadają, ale dają do myślenia. Atmosfera jest bardzo mroczna, a klimatyczny Wrocław lat trzydziestych ubiegłego wieku przedstawiony z drobnymi nawet szczegółami. Taka dokładność topograficzna jednak mnie wydała się przesadą. Książka nie rzuciła mnie na kolana, nie wciągnęła do środka, jak zdarza się często w przypadku kryminałów. Ale warto sięgnąć po tę pozycję choćby po to, by poznać alternatywę dla uładnionych i stereotypowych książek z dreszczykiem.

Po "Śmierci w Breslau" wiele sobie obiecywałam i na dużo liczyłam. Historia brutalnego morderstwa córki bogatego i poważanego wrocławianina jest pretekstem do przedstawienia Eberharda Mocka. Trudno tak naprawdę powiedzieć kim jest Mock - policjantem, detektywem, łajdakiem, egoistą? Trudno też powiedzieć czy da się go lubić. Konszachty, podejrzane interesy, łapanie haka na...