Wyczekiwałem kolejnej książki Grange w Albatrosie, a tym czasem wydała ją Sonia Draga. Ba, zapowiadają już kolejny tom na przyszły rok.
Aż dziw bierze że Albatros machnął ręką na tak znakomitego autora.
Ok, może dwie, trzy ostatnie jego książki nie powalały na kolana, ale o tym że Grange ma gigantyczny potencjał stoi przykład rewelacyjnego Lontano.

Te wszystkie bzdurne opowiastki dla małych dzieci typu Dziewczyna z pociągu, chowają się przy Lontano, które jest na dobrą sprawą połączeniem tak wielu styli że ciężko ją jednoznacznie sklasyfikować w jakimkolwiek gatunku kryminału czy thrillera. Powieść wymyka się wszystkim standardom.

W Lontano Grange bawi się z czytelnikiem, co chwilę podsuwając fałszywe tropy, i coraz bardziej gmatwając akcję, dokładaniem kolejnych afrykańskich wątków i coraz bardziej mieszając w życiorysie rodziny Morvanów.

Dość obszerny opis z tyłu książki jest właściwie na dobrą sprawę oszczędny, bo właściwie nie zdradza za wiele z tej obszernej powieści.
Na uwagę zasługują dobrze wykreowane postacie, do czego Grange zawsze miał nosa. Historia jest niesamowicie wciągająca, i gdybym miał więcej czasu, skończyłbym ją dużo wcześniej.

Przyznam się, że gdzieś w połowie książki miałem niejasne przeczucie, że wiem kto jest mordercą... i okazało się to prawdą.
Nie wiem właściwie co mnie do tego skłoniło, bo absolutnie nic na to nie wskazywało, a ja porzuciłem wkrótce taką ewentualność.

Podsumowując. Tytuł godny polecenia, dla fanów czegoś mocniejszego i wielbicieli Grange wręcz absolutny must-have. Porzućcie wszystko co czytacie, i zabierzcie się za Lontano. Nie zawiedziecie się.
Dla mnie to książka roku.

Wyczekiwałem kolejnej książki Grange w Albatrosie, a tym czasem wydała ją Sonia Draga. Ba, zapowiadają już kolejny tom na przyszły rok.
Aż dziw bierze że Albatros machnął ręką na tak znakomitego autora.
Ok, może dwie, trzy ostatnie jego książki nie powalały na kolana, ale o tym że Grange ma gigantyczny potencjał stoi przykład rewelacyjnego Lontano.

Te wszystkie bzdurne...