„Tak więc ze stacji kolejowej na ulice Drezna wyruszył operetkowy korowód. Billy Pilgrim był w nim gwiazdą numer jeden.”

Zdarza się. Zdarza się. Zdarza się. Zdarza się. Zdarza się.
I tak w kółko. Nie macie dość? Bo ja mam. Do bólu zębów prowadzące ciągłe powtarzanie "zdarza się". Co oprócz tego? Króciutkie przez co irytujące rozdziały, z nie mniej denerwującym bohaterem, Billym Pilgrimem.
Straszna forma.
Nie podoba mi się ofiara losu (wcale nie wojny) Pilgrim. Nie podoba mi się ta groteska (z jednego dowcipu się uśmiałam, jak Pilgrim szuka kierownicy w samochodzie).
Bombardowanie Drezna to igła w stogu absurdu, w stogu podróży w czasie bohatera, w stogu jego spotkań z kosmitami. Odniesienie się do wolnej woli „wszyscy jesteśmy owadami w bursztynie”, dla mnie to bzdura, nie cierpię wtykania mi bzdur.
Zdarza się przeczytać absurdalną książkę.

Chcę podkreślić, co najważniejsze, to co na pierwszym miejscu powoduje wystawienie przeze mnie 1 gwiazdki, to wszystkie pomysły autora dotyczące Jezusa. Autor urządził sobie groteskę również z Jezusa. Szydzi w ten sposób ze mnie, jako Chrześcijanki, szydzi z Jezusa, z podstaw i z sedna mojej wiary. Tak się nie godzi. Jest mi źle, że po tę książkę sięgnęłam, chciałam poczytać o wojnie, jej temat został niestety co najwyżej liźnięty, a już na pewno autor nie umiał unaocznić mi jej tragizmu.
Smuci mnie to, że tylu czytelników ta książka zachwyca. Od teraz z daleka od pana Vonnegut.
Zdarza się przeczytać GNIOT.

„Tak więc ze stacji kolejowej na ulice Drezna wyruszył operetkowy korowód. Billy Pilgrim był w nim gwiazdą numer jeden.”

Zdarza się. Zdarza się. Zdarza się. Zdarza się. Zdarza się.
I tak w kółko. Nie macie dość? Bo ja mam. Do bólu zębów prowadzące ciągłe powtarzanie "zdarza się". Co oprócz tego? Króciutkie przez co irytujące rozdziały, z nie mniej denerwującym bohaterem,...