To nie jest biografia dla każdego. Wiele pozostawia niedopowiedziane, w wielu momentach białe plamy zapełnia historią wydarzeń z miejsc i czasu, którym te plamy odpowiadają. Myślę jednak, że jest to książka ciekawa, choćby z perspektywy tego, że autorka niezwykle popularna jest obecnie mocno zapomniana, co sam tytuł sugeruje. Kownacka została, "tą od Plastusia", jakby nie było w niej już nic innego.

To nie jest biografia dla każdego. Wiele pozostawia niedopowiedziane, w wielu momentach białe plamy zapełnia historią wydarzeń z miejsc i czasu, którym te plamy odpowiadają. Myślę jednak, że jest to książka ciekawa, choćby z perspektywy tego, że autorka niezwykle popularna jest obecnie mocno zapomniana, co sam tytuł sugeruje. Kownacka została, "tą od Plastusia", jakby...

Niezwykle ciekawa biografia nietuzinkowej osoby, jaką była Maria Kownacka. Nie skończyła studiów, choć bardzo chciała się uczyć. Inwestycje brata odebrały jej tę możliwość. Niezależna mimo epoki, która jej tego nie ułatwiała. Utrzymywała się sama całe życie, choć emancypantką nie była. Socjalistka z przekonania, skupiła swoje życie na dzieciach, szczególnie z warstw najuboższych. Nie była łatwą osobą. Zaborcza, narzucająca swój punkt widzenia, zażarcie wojująca. Pozostanie jednak nieśmiertelną twórczynią "Plastusiowego pamiętnika", "Rogasia z Doliny Roztoki", "Szkoły nad obłokami" i wielu innych.

Niezwykle ciekawa biografia nietuzinkowej osoby, jaką była Maria Kownacka. Nie skończyła studiów, choć bardzo chciała się uczyć. Inwestycje brata odebrały jej tę możliwość. Niezależna mimo epoki, która jej tego nie ułatwiała. Utrzymywała się sama całe życie, choć emancypantką nie była. Socjalistka z przekonania, skupiła swoje życie na dzieciach, szczególnie z warstw...

Lubię czytać biografie ludzi, o których losach nie miałem najmniejszego pojęcia a ich egzystencja jest jakby oczywista.

Wsiadając do tramwaju ze znajomymi, kazała siebie przedstawiać pasażerom, co wywoływało ogólną irytację i zażenowanie.

Najciekawszy epizod według mnie: Maria z niewiadomych powodów kupuje sobie dwa futra. I to ona, miłośniczka przyrody, ekolożka! W odwecie jedno zostaje doszczętnie zeżarte przez mole, że nawet kuśnierz załamuje ręce...

Mam wrażenie, że jej historia jest najbardziej interesująca w ostatniej dekadzie (bądź półtorej) jej życia. Czy to za sprawą dostępnego materiału badawczego czy ogólnego zdziwaczenia na starość...

Oceńcie sami, mi się książka Pani Olgi bardzo podobała, nieraz się uśmiechałem podczas lektury.

Lubię czytać biografie ludzi, o których losach nie miałem najmniejszego pojęcia a ich egzystencja jest jakby oczywista.

Wsiadając do tramwaju ze znajomymi, kazała siebie przedstawiać pasażerom, co wywoływało ogólną irytację i zażenowanie.

Najciekawszy epizod według mnie: Maria z niewiadomych powodów kupuje sobie dwa futra. I to ona, miłośniczka przyrody, ekolożka! W...

Książka bardzo dobrze przybliża postać Marii Kownackiej.Osobiście wyniosłam z lektury sporo szczegółów dotyczących biografii nieznanych mi do tej pory. Lekturę pochłonęłam w trzy wieczory. I wbrew niektórym recenzjom, że nie warta uwagi, ja gorąco polecam. Myślę, że autorka dobrze przyłożyła się do postaci i po głębszym zaznajomieniu się z faktami dotyczących jej życia przedstawiła nam ciekawie osobliwą postać autorki dziecięcych utworów.

Książka bardzo dobrze przybliża postać Marii Kownackiej.Osobiście wyniosłam z lektury sporo szczegółów dotyczących biografii nieznanych mi do tej pory. Lekturę pochłonęłam w trzy wieczory. I wbrew niektórym recenzjom, że nie warta uwagi, ja gorąco polecam. Myślę, że autorka dobrze przyłożyła się do postaci i po głębszym zaznajomieniu się z faktami dotyczących jej życia ...

Nie oceniam Kownackiej,a jej biografię,nudna ,pełna opinii i interpretacji,nie zostawia miejsca na własne zdanie,rozwlekłe opisy,które niczego nie wnoszą,umęczyła mnie bardzo.

Nie oceniam Kownackiej,a jej biografię,nudna ,pełna opinii i interpretacji,nie zostawia miejsca na własne zdanie,rozwlekłe opisy,które niczego nie wnoszą,umęczyła mnie bardzo.

Tym razem Kownacka. Biografia bardzo przeciętna - ale i tak lepsza od Urbaniaka. Kownacka - zaburzona, odpychająca kobieta.

Tym razem Kownacka. Biografia bardzo przeciętna - ale i tak lepsza od Urbaniaka. Kownacka - zaburzona, odpychająca kobieta.

Podsumuję zapożyczeniem z recenzji z jakiegoś bloga, który przeczytałam niestety nie pamiętam- no ciężko się czyta jak autorka tak bardzo nie lubi postaci o której pisze. Ja nie wiem czy nie lubi. Może tej książce brak jak zwykle teraz dobrej redakcji. Irytują niepotrzebne dygresje i tłumaczenia częściowo mogące znaleźć się w przypisach. Irytuje - jak dla mnie kompletne czasem niezrozumienie i przekładanie różnych emocji, idei i nieoczywistych układów ludzkich na współczesne czasy czyli to czego ja osobiście nie rozumiem, że nie można nie rozumieć. Jak czytam coś sprzed lat np Wańkowicza w Szczenięcych latach to nie będę się oburzać,że Wańkowicz tak lekko pisze o podszczypywaniu służby i innych paniczowskich wybrykach. I JAK ON TAK MOŻE. W biografii Olgi Szmidt np kompletnie zirytowało mnie przekładanie dzisiejszych standardów ekologicznych. Bo kochająca i znająca przyrodę Kownacka kupiła sobie 2 FUTRA i oburzenie i kompletne niezrozumienie po pierwsze, że to było w tamtych czasach nieoczywiste dla miłośnika przyrody, a po drugie to była pierwsza po latach biedy, wojny i w ogóle całożyciowego zaciskania pasa przez Kownacką przy wspomaganiu dodatkowo licznej i momentami patologicznej rodziny, możliwość posiadania statusu zamożności czyli futra, a nie wyliniałej jesionki nicowanej wielokrotnie. Nie podoba mi się przedstawienie ostatniej, a może tez i pierwszej prawdziwej miłości Kownackiej do o 30 lat młodszego mężczyzny. Za dużo w tym własnego oceniania, jak dla mnie "stara, śmieszna baba,która się wygłupia" choć wprost to nie jest napisane.

Podsumuję zapożyczeniem z recenzji z jakiegoś bloga, który przeczytałam niestety nie pamiętam- no ciężko się czyta jak autorka tak bardzo nie lubi postaci o której pisze. Ja nie wiem czy nie lubi. Może tej książce brak jak zwykle teraz dobrej redakcji. Irytują niepotrzebne dygresje i tłumaczenia częściowo mogące znaleźć się w przypisach. Irytuje - jak dla mnie kompletne...

Faktycznie, jak już napisane, najciekawsze jest to czego w tej książce nie ma.

Faktycznie, jak już napisane, najciekawsze jest to czego w tej książce nie ma.

Trochę statystyki.Najbardziej precyzyjne dane pochodzą z 2012 roku."Rogaś z Doliny Roztoki" - 21 wydań,1 200 000 egzemplarzy.Jest to jedna z ulubionych książek dzieciństwa,która mocna wpłynęła na mój stosunek do zwierząt.

Trochę statystyki.Najbardziej precyzyjne dane pochodzą z 2012 roku."Rogaś z Doliny Roztoki" - 21 wydań,1 200 000 egzemplarzy.Jest to jedna z ulubionych książek dzieciństwa,która mocna wpłynęła na mój stosunek do zwierząt.

Od początku coś mi w tej książce nie leżało. Wszystko zrozumiałem, gdy natrafiłem na wywiad autorki w Polskim Radio: „Gdy byłam małym dzieckiem, nie znosiłam Plastusia. Był dla mnie postacią okropną, straszną.”

Od początku coś mi w tej książce nie leżało. Wszystko zrozumiałem, gdy natrafiłem na wywiad autorki w Polskim Radio: „Gdy byłam małym dzieckiem, nie znosiłam Plastusia. Był dla mnie postacią okropną, straszną.”