Czytałam "Lalę" ,i dlatego sięgnęłam po tę książkę, niestety, nie udało mi się doczytać do końca. O ile tamtą książkę przeczytałam z zainteresowaniem, to ta jak dla mnie jest bardzo dołująco-przygnębiająca...

Czytałam "Lalę" ,i dlatego sięgnęłam po tę książkę, niestety, nie udało mi się doczytać do końca. O ile tamtą książkę przeczytałam z zainteresowaniem, to ta jak dla mnie jest bardzo dołująco-przygnębiająca...

Życie lali to zbiór opowiadań każde opowiadanie jest ciekawie napisane i nie zawsze ma szczęśliwe zakończenie na przykład opowiadanie "Nieobecny" żona kradnie mężowi niewielkie sumy pieniędzy jednak po jakimś czasie kradzieże wychodzą na jaw. Pan domu jest przekonany że za kradzieżami stoi chłopiec którego przygarnął ze strachu przed mężem nie ma odwagi przyznać się że to ona kradła i pozwala na to by chłopca wyrzucono z domu. Bardzo podobały mi się opisy dzieciństwa spędzonego na wsi. Polecam

Życie lali to zbiór opowiadań każde opowiadanie jest ciekawie napisane i nie zawsze ma szczęśliwe zakończenie na przykład opowiadanie "Nieobecny" żona kradnie mężowi niewielkie sumy pieniędzy jednak po jakimś czasie kradzieże wychodzą na jaw. Pan domu jest przekonany że za kradzieżami stoi chłopiec którego przygarnął ze strachu przed mężem nie ma odwagi przyznać się że to...

'Lala' Dehnela zupełnie mnie oczarowała, dlatego musiałam sięgnąć po jej suplement w postaci zapisków babci autora, tytułowej Lali. Wiedziałam, że będzie to książka przede wszystkim dla fanów pierwszej części, jednak Helena Karpińska bardzo mnie zaskoczyła, bo oprócz daru opowiadania, posiadała również talent literacki. Jej styl jest lekki, język subtelny, metafory żywe i niebanalne, a wszystko to jest zaskakujące u osoby, która pisała do szuflady.

Osoby nie znające 'Lali' mogą się nieco pogubić w historiach rodzinnych, jednak dla mnie było to świetne przypomnienie i uzupełnienie pierwszej części. Jako bonus otrzymujemy również kilka audycji radiowych oraz opowiadania fantastyczne, co tylko potwierdza, jak niezwykłą i inteligentną osobą była Helena Karpińska.

Ta książka to niesamowity hołd dla kochanej osoby i próba ocalenia jej pamięci, wielkie wyrazy szacunku dla Jacka Dehnela, że podjął się tego zadania, udało mu się stworzyć tą niezwykłą książkę i tym samym złożyć hołd swojej babci.

'Lala' Dehnela zupełnie mnie oczarowała, dlatego musiałam sięgnąć po jej suplement w postaci zapisków babci autora, tytułowej Lali. Wiedziałam, że będzie to książka przede wszystkim dla fanów pierwszej części, jednak Helena Karpińska bardzo mnie zaskoczyła, bo oprócz daru opowiadania, posiadała również talent literacki. Jej styl jest lekki, język subtelny, metafory żywe i...

Opowiadania są nierówne, ale przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Podróż w czasie i wspomnienia przynoszą sporą dawkę sentymentalnych wzruszeń.

Opowiadania są nierówne, ale przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Podróż w czasie i wspomnienia przynoszą sporą dawkę sentymentalnych wzruszeń.

Przeczytałam "Lalę", byłam zachwycona, nie mogłam nie przeczytać "Życia Lali przez nią sama opowiedzianego". Opowieści Pani Heleny Karpińskiej urzekły mnie. Moja opinia taka sama jak o książce "Lala" - rewelacja dla amatorów wspomnień. Opowieści Pani Heleny Karpińskiej są barwne, dowcipne i zawierają tak dużo życiowej mądrości.

Przeczytałam "Lalę", byłam zachwycona, nie mogłam nie przeczytać "Życia Lali przez nią sama opowiedzianego". Opowieści Pani Heleny Karpińskiej urzekły mnie. Moja opinia taka sama jak o książce "Lala" - rewelacja dla amatorów wspomnień. Opowieści Pani Heleny Karpińskiej są barwne, dowcipne i zawierają tak dużo życiowej mądrości.

Jeżeli ktoś oczekuje po książce opisu życia Lali, to się rozczaruje. Gdyby nie książka Dehnela, przeczytana całkiem niedawno, nie potrafiłabym wyłuskać z opowieści historii rodzinnych. Książka jest zbiorem świetnych opowieści mimo iż nie wiemy, kto jest narratorem, czy bohaterowie są fikcyjnie czy prawdziwi, czy opowiedziane historie są prawdziwe czy nie. Ale to nie jest ważne, bo książka jest prawdziwą literacką ucztą.

Jeżeli ktoś oczekuje po książce opisu życia Lali, to się rozczaruje. Gdyby nie książka Dehnela, przeczytana całkiem niedawno, nie potrafiłabym wyłuskać z opowieści historii rodzinnych. Książka jest zbiorem świetnych opowieści mimo iż nie wiemy, kto jest narratorem, czy bohaterowie są fikcyjnie czy prawdziwi, czy opowiedziane historie są prawdziwe czy nie. Ale to nie jest...

Przepiękna książka którą czyta się z przyjemnością. Okazuje się, że babcia pana Dehnela miała mnóstwo do opowiedzenia. Ta książka jest dowodem na to, że także do napisania.

Przepiękna książka którą czyta się z przyjemnością. Okazuje się, że babcia pana Dehnela miała mnóstwo do opowiedzenia. Ta książka jest dowodem na to, że także do napisania.

Lala w roli opowiadającej



Jacek Dehnel uwiecznił swoją babcię Helenę Karpińską na kartach powieści „Lala”, która powstawała w latach 2000-2002 i ostatecznie ukazała się w 2006 roku, zdobywając Paszport Polityki. Ta przepiękna, pełna erudycji, opowieść o pamięci, starości i rodzinnej przeszłości utkwiła mi bardzo głęboko w pamięci i zapoczątkowała lekturową przygodę z pisarstwem Jacka Dehnela. „Lalę” zaliczam do moich ulubionych książek, do których lubię wracać i polecać innym. Ucieszyła mnie publikacja „Życie Lali przez nią same opowiedziane”, która niejako stała się uzupełnieniem opowieści wnuka, debiutem literackim babci, przewodniczki po świecie literatury. Lala ponownie zabrała głos, tym razem pokazując rzeczywistość z własnej perspektywy. Opublikowane zapiski i utwory zyskują ponownie życie, a sylwetka Lali, jej opowieści znów zostają ocalone, znów ożywają w głowach czytelników.



Historia tej książki złożonej z różnych tekstów (powstałych w latach 1962 – 1980),opowiadań jest tak samo niezwykła jak osobowość jej twórczyni. Jacek Dehnel, który znalazł zapiski babci, felietony, recenzje jej autorstwa, dokonał subiektywnego wyboru oraz redakcji najlepszych tekstów i wydał książkę, o której marzyła Helena Karpińska. Autor zauważa i przyznaje, że niezwykły dar snucia opowieści przez babcie nie szedł w parze z pisaniem. Część tekstów była po prostu słaba warsztatowo, więc potrzebna była ich selekcja. Być może jej praca w radiu, posługiwanie się częściej słowem mówionym i stylistyka słuchowisk, które tworzyła, przeważyły nad talentem pisarskim. Dopiero po jej śmierci niepublikowane teksty ujrzały światło dzienne, część z nich posłużyła jako inspiracja w „Lali” więc ich rys jest znany miłośnikom tej powieści, a część to piękne dopełnienie fragmentów przeszłości w jakiej żyła Helena Karpińska.



Opowieści Lali są wypełnione nostalgiczną nutą wspominania przeszłości, uwieczniania sylwetek ludzi, zdarzeń, fikcji splatającej się z rzeczywistością drzemiącą głęboko w meandrach pamięci. Są to urywki z codzienności, czasami zapis uciekającej przeszłości czy nawet literackie próby science fiction (opowiastki futurystyczne: „Wendetta”, „Ucieczka”, „Pieski świat”, „Grzech pierworodny”). W tych krótkich tekstach pobrzmiewa echo świata przechowywanego w umyśle, starych fotografiach, w historiach ludzi. Autorka jest wrażliwą obserwatorką, strażniczką przedmiotów, artefaktów przeszłości, które zajmują szczególne miejsce w jej opowieściach. Szczegóły, drobiazgi, detale, zapachy, zapamiętane migawki codzienności zdaja się zapełniać narracje, nadając jej odpowiednia fakturę, łagodny posmak sentymentalizmu, ale takiego który przyciąga, porusza emocje, zjednuje odbiorcę. „Życie Lali” tworzą pamiętnikowe narracje, osobiste przeżycia, fragmenty historii, odbicia, cienie, literackie miniaturki. To w tych wzruszających historiach drzemie charyzma Heleny Karpińskiej, jej zapis świata, próba zmierzenia się ze swoją pamięcią, z kreowaniem rzeczywistości, wyobraźnią. Do moich ulubionych tekstów Heleny Karpińskiej muszę zaliczyć wspomnienia dotyczące dzieciństwa, osobistej Arkadii, niezwykłych, przykrytych kurzem przeszłości, anegdot rodzinnych.



Opowieści uzupełniają archiwalne zdjęcia niczym album rodzinnych pamiątek. „Życie Lali przez nią same opowiedziane” to swoisty hołd złożony babci, wyjątkowej kobiecie, tkającej słowem proste, szczere i barwne historie o zwykłych ludziach, szkicowanych przez różne barwy i tonacje. Jacek Dehnel otoczył literacką opieką debiut nieżyjącej już autorki, bohaterki swojej powieści. Nie jest to tylko dodatek, uzupełnienie historii wnuka ale oddanie głosu niepublikowanym maszynopisom i rękopisom, literackie sportretowanie twórczości fragmentarycznej. Lala ujawnia się jako pisarka, utalentowana rejestratorka ludzkich życiorysów, anegdot rodzinnych, retrospekcji. Lapidarne ujęcia ludzkich losów stanowią esencje mikroświata Lali, tego, co postanowiła uwiecznić z pamięci, wyobraźni. I chociaż nie jest to wielka powieść, o której nieustannie opowiadała swoim bliskim i pewnie o której marzyła, ale zbiór miniaturek literackich, to ich wymiar w zupełności ujmuje strukturę i retorykę swobodnego opowiadania, gdzie dygresje, wyimki i fragmenty budują historię.
Dziękuję portalowi SZTUKATER za egzemplarz książki.Tam też pierwotnie ukazała się recenzja:https://sztukater.pl/ksiazki/item/21302.html?highlight=WyJrc2lcdTAxMDVcdTAxN2Nrb2phZHkiXQ==

Lala w roli opowiadającej



Jacek Dehnel uwiecznił swoją babcię Helenę Karpińską na kartach powieści „Lala”, która powstawała w latach 2000-2002 i ostatecznie ukazała się w 2006 roku, zdobywając Paszport Polityki. Ta przepiękna, pełna erudycji, opowieść o pamięci, starości i rodzinnej przeszłości utkwiła mi bardzo głęboko w pamięci i zapoczątkowała lekturową przygodę z...

Przedwojenny urok w krótkich formach

Dehnel zredagował teksty swojej babci - postaci, którą brawurowo wszedł do świata polskiej literatury. Tym razem w opowieściach o latach minionych i ludziach zaprzeszłych "Lala" mówi swoim głosem. Wprowadza w świat przeróżnych postaci i zdarzeń nienachalnym dydaktyzmem. Kończy opowieści niebanalną puentą. Uczucie, że słucham mojej własnej babci snującej historie, które miały mi coś wyjaśnić, tak nie wprost poprowadzić dobrą drogą, pozostało ze mną do końca książki. Gorąco polecam lubiącym przenosić się do czasów, gdy wieś była autentycznym mikrokosmosem i lubiącym posłuchać mądrości ludowych w dużej dawce.

Przedwojenny urok w krótkich formach

Dehnel zredagował teksty swojej babci - postaci, którą brawurowo wszedł do świata polskiej literatury. Tym razem w opowieściach o latach minionych i ludziach zaprzeszłych "Lala" mówi swoim głosem. Wprowadza w świat przeróżnych postaci i zdarzeń nienachalnym dydaktyzmem. Kończy opowieści niebanalną puentą. Uczucie, że słucham mojej...

Każde opowiadanie jest jak odprysk szkła. Czytając zbierasz odłamki. Z tych kawałków składasz lustro. W lustrze dostrzegasz swoją twarz, czytelnika. A za Tobą czai się cień. Lala.

Fantastyczna, dla fanów twórczości Dehnela obowiązkowa. Z każdego akapitu wyziera, tak już charakterystyczny, styl. Całości dopełniają rodzinne fotografie dające (wreszcie!) możliwość wyobrażenia sobie tak dobrze znanych postaci.

Wciąga. Nie pozwala się oderwać. Czytasz. Składasz odłamki. Tworzysz obraz.

Każde opowiadanie jest jak odprysk szkła. Czytając zbierasz odłamki. Z tych kawałków składasz lustro. W lustrze dostrzegasz swoją twarz, czytelnika. A za Tobą czai się cień. Lala.

Fantastyczna, dla fanów twórczości Dehnela obowiązkowa. Z każdego akapitu wyziera, tak już charakterystyczny, styl. Całości dopełniają rodzinne fotografie dające (wreszcie!) możliwość wyobrażenia...