Jak wygląda Śmierć? Czy może przybrać postać przeciętnego 30-letniego nieudacznika? Dzięki „Brudnej robocie” Christophera Moore’a okazuje się, że jak najbardziej!

Główny bohater powieści – Charlie Asher przekonuje się o tym na własnej skórze. Właśnie urodziła mu się córeczka – Sophie. I wydawałoby się, że to jeden z najszczęśliwszych dni w życiu Charliego, jednak zdradliwy los błyskawicznie zmusza głównego bohatera do zaktualizowania tej opinii. Tego samego popołudnia jego żona – Rachel umiera na rzadko spotykany zator mózgu, a przy łóżku odchodzącej kobiety Charlie zauważa osobliwego jegomościa , którego obecności jednak nie rejestruje ani czujne oko dyżurnej pielęgniarki, ani kamery zamontowanej w szpitalu. Od tej pory w życiu tego przeciętnego szaraczka zaczynają dziać się rzeczy tyleż zadziwiające, co niepokojące.

„Brudna robota” to pełna czarnego [choć nie tylko] humoru historia o życiu, śmierci i nieuniknionych zmianach, jakie ta ostatnia wprowadza do każdej ludzkiej egzystencji. Postacie pojawiające się na kartach powieści są barwne, lecz klarownie wykreowane. Bohaterom nie można odmówić także zróżnicowania i indywidualizmu, co sprawia – prócz wartkiej akcji – że książkę zarówno dobrze się czyta, jak i znakomicie zapamiętuje. Zakończenie, choć może nie zaskakuje nieprzewidywalnością, jest adekwatne i stanowi dobre ukoronowanie całości.

Zatrzymajmy się jeszcze na moment przy kwestii poczucia humoru. „Brudna robota” charakteryzuje się wysokim nasyceniem tego nieodzownego w literaturze pierwiastka. Nie oznacza to bynajmniej, że autor popada w cynizm, czy niestosowność. Jego uwagi są zawsze celne i trafiają w najbardziej newralgiczny punkt omawianej postaci, czy sytuacji.

Cóż więcej mogę dodać? Jak wynika z moich wcześniejszych wynurzeń, wspomniana powieść niewątpliwie wywołuje u mnie przyjemne wspomnienia. Lektura była przeplatana następującymi bezpośrednio po sobie wybuchami śmiechu i chwilami ponurej refleksji. Jakkolwiek przymiotnik „ponury” w żadnym wypadku nie powinien być stosowany do określenia nastroju książki, pomimo poruszanej problematyki. I to chyba właśnie najbardziej zaskakuje w powieści. Autor z niespotykaną [chciałoby się dodać: wręcz kolokwialną] lekkością i hipnotyzującą swadą krąży wokół najbardziej przygnębiającego ze smętnych tematów. Efekt? Jedyna w swoim rodzaju i w 100% unikalna pozycja. Wydaje mi się, iż „Brudna robota” Christophera Moore’a stanowi lekturę nietuzinkową i oryginalną, w której zaskakuje zarówno sugestywny świat przedstawiony, jak i niezwykle humorystyczne podejście do jednego z bardziej trapiących współczesne społeczeństwo tematów – śmieci i strachu przed nią. Wymienioną powieść polecam wszystkim, którzy potrafią spojrzeć nieco metaforycznie i z dystansem na kwestie ludzkiego życia i przemijania.

Jak wygląda Śmierć? Czy może przybrać postać przeciętnego 30-letniego nieudacznika? Dzięki „Brudnej robocie” Christophera Moore’a okazuje się, że jak najbardziej!

Główny bohater powieści – Charlie Asher przekonuje się o tym na własnej skórze. Właśnie urodziła mu się córeczka – Sophie. I wydawałoby się, że to jeden z najszczęśliwszych dni w życiu Charliego, jednak...