W ostatnich latach często powstają książki pisane w pierwszej osobie, a fabuła opowiedziana jest z punktu widzenia jednego uczestnika tych zdarzeń. Piętro wyżej są przeplatane opowieści dwóch, czasem trzech narratorów. Jakby autorzy nie potrafili albo bali się być narratorem wszystkowiedzącym czy ukrytym i rzecz całą pokazać nam z różnych stron, bezstronnie. I tu mamy do czynienia z narratorem-świadkiem, będącym jednocześnie osobą dramatu.
Czy to dodało książce emocji? Może trochę. Bo tytułowa dziewczyna z pociągu niepostrzeżenie staje się taką osoba, podczas, gdy dwie inne są nimi od początku. Nie wszystko bowiem da się zobaczyć z okien pociągu... Pewne zamieszanie budzi też retrospekcja, która pod koniec staje się wspomnieniami.
Troszkę to wszystko pogmatwane i kiedy już się wszystkie supełki i zagadki rozwiązują - trwają zbyt długo. Ale rzecz jest napisana niezłym językiem, postacie są wyraziste, sam pomysł intrygi kryminalnej ciekawy, choć nie odkrywczy. Mamy bowiem trzy kobiety, będące w istocie wersjami jednej osoby. Wybrały pozornie inne drogi, ale zmierzają nieuchronnie w tym samym kierunku. Sporo obserwacji współczesnego świata i rozdźwięku między chęcią bycia a posiadania. Także roli mężczyzny i kobiety w życiu.

W ostatnich latach często powstają książki pisane w pierwszej osobie, a fabuła opowiedziana jest z punktu widzenia jednego uczestnika tych zdarzeń. Piętro wyżej są przeplatane opowieści dwóch, czasem trzech narratorów. Jakby autorzy nie potrafili albo bali się być narratorem wszystkowiedzącym czy ukrytym i rzecz całą pokazać nam z różnych stron, bezstronnie. I tu mamy do...