Świetna książka

Świetna książka

Na samym początku muszę powiedzieć, że książka nie jest obszerna i trochę było mi mało. Dopiero po pewnym czasie stwierdziłam, że to wcale nie jest takie złe. Mimo tego, że książka ma mało stron, to zawiera mnóstwo głębokich myśli i prawd o życiu.

Jak się okazuje, w każdym z nas tkwi namiastka antyczłowieka. Wszyscy mamy nieraz czarne myśli, często kontemplujemy nad światem. Miewamy chwile słabości, gdy nie wszystko idzie według planu i wtedy nachodzą nas najgłębsze przemyślenia. Ta książka jest odzwierciedleniem wszystkiego, co dzieje się w naszych umysłach. Jest skarbnicą mądrości, filozofii i realnego patrzenia na świat.

Co ciekawe książka, sama w sobie, nie zawiera fabuły. To znaczy, są momenty, gdy "coś się dzieje", możemy znaleźć dialogi, jednak są to jedynie swego rodzaju retrospekcje. Tych chwil było jak dla mnie zbyt mało, co znacznie wpłynęło na moją ocenę - głownie to ją obniżyło. Moim zdaniem, mimo, że to jest jedno z tych dzieł, które każdy powinien przeczytać i się nad nim głęboko zastanowić, to powinna ona zostać napisana w trochę inny sposób. Według mnie więcej rozdziałów powinno być poparte właśnie takim flashbackiem, a niestety były to pojedyncze przypadki.

Okłamałabym Was, gdybym powiedziała, że jest to lekka książka, bo do takich w zupełności nie należy. Treść skłania nas do refleksji, czy tego chcemy, czy nie. Można też powiedzieć, że jest ona miejscami kontrowersyjna - w końcu porusza temat polityki, czy religii. Ale ciężar tej książki to tylko zaleta, w szczególności jeśli zestawimy jej długość z zawartością. To prawdziwy wyczyn w tak krótki i zwięzły sposób opisać rzeczy, tak ważne dla każdego człowieka, choć wiem, że tematy w niej poruszane mogą nie wszystkim przypaść do gustu.

_____________________________________________________
Na bardziej szczegółową recenzję i dyskusję na temat książki zapraszam tutaj: http://atramentowaprzystan.blogspot.com/2017/12/antyczowiek.html

Na samym początku muszę powiedzieć, że książka nie jest obszerna i trochę było mi mało. Dopiero po pewnym czasie stwierdziłam, że to wcale nie jest takie złe. Mimo tego, że książka ma mało stron, to zawiera mnóstwo głębokich myśli i prawd o życiu.

Jak się okazuje, w każdym z nas tkwi namiastka antyczłowieka. Wszyscy mamy nieraz czarne myśli, często kontemplujemy nad...

Książkę przeczytałam w ramach Book Tour organizowanego przez Matkę Puchatka, co znacząco podkręcało apetyt na lekturę. Myślę, że już od dawna żadna książka nie wzbudziła we mnie tyle emocji, zarówno pozytywnych i negatywnych. Fakt, nie przemawiała do mnie większość poruszonych w książce kwestii, ale nie zawsze musi o to chodzić. Pozostaje mi tylko wyrazić nadzieję, że całe to zgorzknienie nie wychodzi od autora osobiście, a jest jedynie zabiegiem literackim. Jeśli tak, to bardzo udany zabieg i życzę autorowi powodzenia w dalszym pisaniu :)

Książkę przeczytałam w ramach Book Tour organizowanego przez Matkę Puchatka, co znacząco podkręcało apetyt na lekturę. Myślę, że już od dawna żadna książka nie wzbudziła we mnie tyle emocji, zarówno pozytywnych i negatywnych. Fakt, nie przemawiała do mnie większość poruszonych w książce kwestii, ale nie zawsze musi o to chodzić. Pozostaje mi tylko wyrazić nadzieję, że całe...

Macie ochotę na coś oryginalnego, osobistego i wyjątkowo szczerego? W ramach Book Tour, który zorganizowała Matka Puchatka, miałam tym razem okazję zapoznać się z nietypowym debiutem Dariusza Regulskiego.

"AntyCzłowiek" to utwór, który trudno jednoznacznie sklasyfikować. Powieść? Raczej nie. Dziennik? Zbiór refleksji, wspomnień, strumieni świadomości... Zdecydowanie nie jest to lektura lekka, lecz skłaniająca do poważnej zadumy nad życiem i różnymi jego aspektami. Te skromne 95 stron autor wypełnił po brzegi rozważaniami o cierpieniu, stracie, niesprawiedliwości świata, poczuciu wyobcowania, o śmierci. O ludziach wypranych z uczuć, pozbawionych empatii. O pogoni za pieniądzem i zniewoleniu przez niego. O żenująco niskim poziomie programów telewizyjnych, a nawet o polityce.

Chociaż nie we wszystkim musimy się z autorem zgadzać, to jednak same przemyślenia okazują się zaskakująco bliskie naszym własnym (przynajmniej w moim przypadku tak było). Nad wieloma poruszonymi przez niego sprawami sama też się wcześniej zastanawiałam. Jeden fragment przypomniał mi nawet o wierszu, który napisałam kiedyś, myśląc o osobach mijanych każdego dnia na ulicy czy obserwowanych przez okno autobusu, w strugach deszczu. Widzimy je, a jednak jednocześnie wcale ich nie dostrzegamy. To bezimienna, szara masa przepływająca gdzieś obok nas...

Tłumy płyną ulicami -
Szare postaci bez twarzy.
Krzyczą do siebie przez strugi
Niezrozumiałe wyrazy.

Ofiary w maskach zostawią
Po sobie ciszę milczenia.
Wciąż potrącając się, suną,
Choć zdaje się, że ich nie ma.

Lektura "AntyCzłowieka" to przeżycie specyficzne. Jakbyśmy znaleźli się w ciasnym pokoju sam na sam z nieznajomym i jego cierpieniem. Ogromem przytłaczającego cierpienia. Spomiędzy stron przebija dojmujące poczucie straty. Dystans do świata, do ludzi, do siebie samego przeplata się z fragmentami, z których aż kipią emocje. To książka, która rozbija wewnętrznie, ale też prowokuje do głębokiej refleksji nad sensem życia. Najbardziej osobista rozmowa o sprawach najważniejszych i tych mniej ważnych. Nie da się przejść obok niej obojętnie. Podobno w każdym z nas jest coś z AntyCzłowieka. Czy w Tobie też?

https://ogrodksiazek.blogspot.com

Macie ochotę na coś oryginalnego, osobistego i wyjątkowo szczerego? W ramach Book Tour, który zorganizowała Matka Puchatka, miałam tym razem okazję zapoznać się z nietypowym debiutem Dariusza Regulskiego.

"AntyCzłowiek" to utwór, który trudno jednoznacznie sklasyfikować. Powieść? Raczej nie. Dziennik? Zbiór refleksji, wspomnień, strumieni świadomości... Zdecydowanie nie...

W życiu jak w bajce nie ma, niestety.. Każdego z nas czasem dręczą myśli, przez które nie możemy spokojnie spać. Często w nocy mamy przemyślenia na różne tematy życiowe, przynajmniej ja tak mam. Niektóre z moich przemyśleń, które są na blogu były pisane właśnie w nocy.

Ludzi, którzy nastawieni są na dawanie i na troskę o los drugiego człowieka można szukać jak igły w stogu siana.

W Antyczłowieku nie znajdziemy konkretnej fabuły, która by wskazywała, że jest to powieść. Jest to zbiór myśli autora, na poszczególne kwestie w życiu. Powiedziałabym, że jego forma przypomina niczym a'la tomik poezji, tyle że pisane swobodniej niż poezja. Tematy, które są poruszane to m.in. internet, nadzieja, polityka, czyli ogólnie o życiu. Oczywiście nie każdy myśli tak samo, dlatego też z niektórymi myślami się nie zgadzam. Myślę, że autorowi chodziło głównie o to, byśmy zastanowili się nad tym co nas otacza. Książka wtem skłania nas do refleksji, więc do lekkich nie należy.

W życiu jak w bajce nie ma, niestety.. Każdego z nas czasem dręczą myśli, przez które nie możemy spokojnie spać. Często w nocy mamy przemyślenia na różne tematy życiowe, przynajmniej ja tak mam. Niektóre z moich przemyśleń, które są na blogu były pisane właśnie w nocy.

Ludzi, którzy nastawieni są na dawanie i na troskę o los drugiego człowieka można szukać jak igły w...

Zadziwiające ile z Antyczłowieka siedzi w każdym z Nas. Czytając pierwszą połowę książki, nie mogłam wyjść z podziwu dla autora. Tak wiele tematów pokrywało się z moim własnym życiem, emocjami, wspomnieniami. Bywały chwile zastanowienia, że to aż niemożliwie. Myślalam: "to tak jak ja!" Czy autor jest tak genialny i dobral tematy tak mi bliskie i zapewne nie tylko mi, czy to tylko taki przypadek. Nie wiem. To co mnie urzeklo w tej książce, to zwięzłość i jednoczesna treściwość rozdziałów. Niekiedy nie trzeba wielu słów, by oddać głebie problemów. Druga połowa książki już mnie tak nie porwala, może za dużo w niej bólu i poczucia niesprawiedliwości a ja jednak wolę happy endy. Nie zmienia to faktu, że zachecam każdego czytelnika do zmierzenia się z AntyCzłowiekiem i odkrycia go w sobie. Bo warto się zatrzymać w pędzącej rzeczywistości na chwilę refkesji, a ta pozycja do niej skłania.

Zadziwiające ile z Antyczłowieka siedzi w każdym z Nas. Czytając pierwszą połowę książki, nie mogłam wyjść z podziwu dla autora. Tak wiele tematów pokrywało się z moim własnym życiem, emocjami, wspomnieniami. Bywały chwile zastanowienia, że to aż niemożliwie. Myślalam: "to tak jak ja!" Czy autor jest tak genialny i dobral tematy tak mi bliskie i zapewne nie tylko mi, czy to...

AntyCzłowiek jest w każdym

Każdego z nas gnębią czasem takie uczucia, które nie dają nam spokoju - mamy w sobie odrobinę buntu, skrawek niezgody i gęsty kłębek niewygodnych myśli, które prowadzą do gorzkich refleksji o życiu. Każdy czuje czasem, że nie pasuje do tego świata, a do jednostki zasymilowanej ze społeczeństwem jest nam bardzo daleko. Niby w tym wszystkim siedzimy, ale w gruncie rzeczy stoimy gdzieś poza tym. Denerwują nas różne sprawy, z równowagi wyprowadzają kolejne zmiany rządu, sterujące ludzkim zdaniem programy telewizyjne czy bezmyślni i często oblepiający nas współpasażerowie w komunikacji miejskiej. To takie elementy codzienności, których każdy doświadcza, każdego z nas dotyczą w mniejszym lub większym stopniu. Często jednak nie poświęcamy im należytej uwagi - są gdzieś obok, wpisane w naszą rzeczywistość, więc po prostu dajemy im ciche przyzwolenie.

W Antyczłowieku nie znajdziemy konkretnej, odpowiednio zarysowanej fabuły, która sugerowałaby nam, że mamy do czynienia z powieścią - ta publikacja to raczej dziennik czy wyróżnione kolejnymi rozdziałami myśli, które Autor połączył z działaniami (dialogami, spotkaniami, wymysłami) bohaterów. Postacie wydają się tylko pretekstem do podjęcia dialogu ze światem; w ich usta Autor włożył to, co dotyczy każdego: miłość, nienawiść, odrzucenie, akceptację, lęk przed śmiercią, strach przed starością, nadzieję na lepsze jutro i bezsens istnienia.

Nie znajdziemy w AntyCzlowieku niczego, co by nas zaskoczyło, powaliło albo nawet czegoś, co byłoby dla nas nieznane i niezrozumiałe. Wszystko jesteśmy w stanie pojąć - każdą myśl czy słowo, ale nie ze wszystkim możemy się zgodzić. Autor jednak nie ustępuje i odważnie podrzuca nam kolejne tematy, które po prostu wymagają przemyślenia; śmiało rozprawia o religii, o patriotyzmie czy polityce - mocne słowo, bezkompromisowo i szczerze.



Obraz emocji

AntyCzłowiek to jedno wielkie czucie. Ja dałam się porwać, wciągnąć i zagłębić w tę plątaninę myśli, cierpienia, samotności, miłości, złości i lęku. Weszłam w czyjś umysł, ale też przewertowałam te wszystkie skrawki myśli, które kłębią się gdzieś tam wewnątrz mnie. Emocji tu nie brakuje, bo sam bohater, który prowadzi nas przez kolejne zakamarki swojego umysłu, jest jedną wielką i skomplikowaną emocją. To bardzo osobiste wyznanie, które nie daje o sobie zapomnieć, obok którego nie przechodzi się obojętnie... i to mnie bardzo dziwi, jeśli wezmę pod uwagę wykonanie.

Kiedy ta książka trafiła w moje łapki, szybko ją przejrzałam, tak bardzo pobieżnie i bez zaangażowania. Zawsze tak robię - przyglądam się drukowi, czcionce, czytam wyrywkowe zdania, oswajam kompozycję i przelotnie podglądam interpunkcję. Kiedy pierwszy raz zajrzałam do AntyCzłowieka uznałam na wstępie, że to jakiś okropny bełkot - bez ładu i składu, za to z mnóstwem powtórzeń. Gdy weszłam w to nieco głębiej, od razu rzuciły mi się w oczy pewne redaktorskie niedociągnięcia, czasem zbędne, często nadmierne znaki. Ale! Kiedy pominęłam to wszystko, co na pierwszy rzut oka może wydawać się nie do przejścia, dałam się porwać. Nie wykonaniu a treści, nie dokładnym opisom a myślom. I chociaż początkowo myślałam, że będę miała do czynienia z wywodami na poziomie nawalonego ćpuna, myliłam się - znalazłam tu gorzką refleksję, ogrom emocji i intrygę. Będę wracać do tej niepozornej książeczki, ponieważ jest ona odbiciem wycinka naszej współczesności - takim cichym krzykiem, świadomym buntem w labiryncie zakłamania.

Książkę przeczytałam z (prawie) przyjemnością. To "prawie" zrzucam jednak na brak porządnej redakcji i korekty tekstu. Co prawda powtórzenia i mnóstwo wielokropków mają swój urok, ale wydaje mi się, że te emocje można ująć w nieco inną, jednak równie ekscytującą formę. Mimo wszystko to udany debiut młodego pisarza, któremu życzę dalszych sukcesów, bo wierzę, że może dużo zwojować w świecie literatury. Tak sobie myślę, że to niejednoosobowe sprzysiężenie przeciwko całemu światu - każdy, przynajmniej w niewielkim procencie, ma w sobie AntyCzłowieka.

http://www.matkapuchatka.pl/2016/09/bo-w-kazdym-jest-antyczowiek.html

AntyCzłowiek jest w każdym

Każdego z nas gnębią czasem takie uczucia, które nie dają nam spokoju - mamy w sobie odrobinę buntu, skrawek niezgody i gęsty kłębek niewygodnych myśli, które prowadzą do gorzkich refleksji o życiu. Każdy czuje czasem, że nie pasuje do tego świata, a do jednostki zasymilowanej ze społeczeństwem jest nam bardzo daleko. Niby w tym wszystkim...

Przemyślenia i zetknięcie ze zwykłymi ludzkimi problemami. Daje podstawę do zastanowienia się nad elementami swojego życia, co budzi w nas jakie odczucia, co tak naprawdę dzieje się wokół. Wyjawione emocje i stosunek dla pewnych spraw wzbudzają wewnętrzą dyskuję ze słowami autora. Można poczuć się jakby na spotkaniu w przytulnej kawiarni prowadząc rozmowę o męczącym świecie, o drażniących zjawiskach i wyjawiając sobie intymne elementy naszej egzystencji.

Przemyślenia i zetknięcie ze zwykłymi ludzkimi problemami. Daje podstawę do zastanowienia się nad elementami swojego życia, co budzi w nas jakie odczucia, co tak naprawdę dzieje się wokół. Wyjawione emocje i stosunek dla pewnych spraw wzbudzają wewnętrzą dyskuję ze słowami autora. Można poczuć się jakby na spotkaniu w przytulnej kawiarni prowadząc rozmowę o męczącym...