Rewelacja. Potwierdzam słowa Tess Gerritsen - tej książki nie chce się odłożyć, póki nie przeczyta się jej do ostatniej strony.
Przyznam, ze dłużej leżała u mnie na półce, zdecydowanie bardziej byłam przekonana do serii z Chyłką, która także określam jako jedne z ulubionych. Popełniłam błąd, bo nie powinnam zostawiać tego utworu obojętnie.W przypadku behawiorysty byłam zdziwiona, zaskoczona, zdrętwiała emocjami. To STRASZN(a)IE mocna pozycja. Gdy musiałam się od niej oderwać, wiecznie myślałam o dalszych zdarzeniach. Wciągnęła mnie jak film. Tak tez się czuje. Jakbym stworzyła z wyobraźni jakiś horror.
W drastycznych momentach czulam jak napinają mi się mięśnie, bylo mi niedobrze, potrafiłam wyobrazić sobie każdy cios. Czułam ból i do tej pory czuje.

Straszne jest to, jak możemy zostać oszukani przez ludzi po których tego się nie spodziewamy.

Zastanowiłam się nad „koncertem krwi” .
Znalazlam powiązanie z cytatem, ze my jesteśmy aktorami a życie to nasza scena.
Każdy odgrywa koncert swoich emocji, uczuć.
Tylko czy zakończył się on sukcesem?
Nie szukajmy dyrygenta a sami myślmy.


Książka jednoczenie skłania do refleksji nad sobą. Nad tym czy to my zachowujemy się jak ludzie, czy umiemy nimi być lub jesteśmy potworami, bądź stajemy się nimi z każdym krokiem. Podejmujmy właściwe decyzje.

„Bądź jak światło, które wędruje przez noc i po drodze zapala zgasłe gwiazdy” ~ Phil Bosmans
Nie próbujmy się wyróżniać i błyszczeć pośród innych. Swiecmy dobrym przykładem i pomagajmy, ponieważ światło jest nadzieją.

Rewelacja. Potwierdzam słowa Tess Gerritsen - tej książki nie chce się odłożyć, póki nie przeczyta się jej do ostatniej strony.
Przyznam, ze dłużej leżała u mnie na półce, zdecydowanie bardziej byłam przekonana do serii z Chyłką, która także określam jako jedne z ulubionych. Popełniłam błąd, bo nie powinnam zostawiać tego utworu obojętnie.W przypadku behawiorysty byłam...