Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ o Remigiuszu Mrozie wszędzie jest dosyć głośno. Chciałam w końcu sama się przekonać, dlaczego panuje ogólny zachwyt nad twórczością tego młodego pisarza. „Behawiorysta” był moim pierwszym spotkaniem z tym autorem i na pewno nie ostatnim, ale o tym dlaczego będzie za chwilę. Autor nie tracił tu czasu na zbyt długi wstęp wprowadzający do akcji książki. Od razu zaczyna się konkretnym wydarzeniem początkującym serię tragicznych wydarzeń. Czytając tę książkę bardzo polubiłam głównego bohatera. Gerard Edling daje się poznać jako osoba niebywale szarmancka i bardzo mi tym imponował. Dba o każdy szczegół np. taki jak to, żeby zawsze się odpowiednio zgodnie z zasadami dobrego wychowania przywitać i pożegnać przez telefon. To trzymanie się zasad oraz niezwykła inteligencja spowodowało, że mimo wydalenia z prokuratury, które nazywane jest „sprawą z dziewczyną” przez co snułam domysły, co to za sprawa, nie wpłynęło w żaden sposób na to żeby zyskał choć trochę mniej mojej sympatii, a wręcz było mi przykro i zastanawiałam się czy to wydalenie, aby na pewno było słuszne. Po prostu mało kto w dzisiejszym świecie dba o tak wysoką kulturę osobistą. Ale dosyć o głównym bohaterze. Kolejnym plusem tej książki jest dla mnie ciekawe wykorzystanie motywu wagonika, który jest tu kluczowy i zmusza do refleksji. Ten kryminał naprawdę trzyma w napięciu, ze strony na stronę coraz bardziej. Nie można się od niego oderwać! Ta książka jest tak dobra, że aktualnie czytam kolejną pozycję Pana Mroza ;)

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ o Remigiuszu Mrozie wszędzie jest dosyć głośno. Chciałam w końcu sama się przekonać, dlaczego panuje ogólny zachwyt nad twórczością tego młodego pisarza. „Behawiorysta” był moim pierwszym spotkaniem z tym autorem i na pewno nie ostatnim, ale o tym dlaczego będzie za chwilę. Autor nie tracił tu czasu na zbyt długi wstęp wprowadzający do...