http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/03/igraszki-z-losem-agnieszka-koakowska.html

Prawie 40-letni Leszek wraz ze swoją matką prowadzi sklep z ciastkami. Nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych mężczyzn, trwając w przekonaniu, że nie osiągnął zbyt wiele w swoim życiu. Brakuje mu pomysłu siebie, którego w zasadzie nawet nie szuka, ponieważ zawsze godzi się na to, co przynosi los. Jego matka próbuje zeswatać go z każdą możliwą dziewczyną, co jednak nie przynosi konkretnych rezultatów. Niemniej Leszek jest bardzo empatycznym, szczerym i uważnym facetem, co zjednuje mu sympatię ze strony wielu kobiet. Zostaje powiernikiem kilku z nich, a w pewnym momencie czuje ogromną odpowiedzialność za ich los.

Na drodze głównego bohatera staje 40-letnia Mirela - perfekcjonistka, matka dwójki dzieci i żona zapracowanego mężczyzny, któremu pragnie zaimponować oraz dorównywać na każdym kroku. Z kolei 50-letnia Irena cierpi na syndrom pustego gniazda, przy czym uświadamia sobie, iż niewiele łączy ją z mężem - zaczyna żałować straconych lat. Natomiast 30-letnia Ada została okrzyknięta starą panną, co nie napawa jej optymizmem, a każda kolejna nieudana randka niszczy poczucie własnej wartości. Kiedy los w końcu zaczyna uśmiechać się do nich, żadna z kobiet nie spodziewa się, iż będzie on tak przewrotny i zaskakujący, bo w życiu nie można być pewnym niczego.

"(...) matczyne obowiązki nierzadko nie pozwalają skupić się na umykających, jedynych w swoim rodzaju chwilach, za którymi tęskni się później przez całe życie."

Okazuje się, że ludziom niezwykle trudno dogodzić. Samotni tęsknią za drugą połówką, pragną bliskości oraz ciepła domowego ogniska. Trwający w związkach mają dość swoich partnerów i marzą o większej dawce swobody. Ci, którzy mają dzieci, chcieliby odpoczynku od natłoku obowiązków, a osoby bezdzietne lub posiadające dorosłe dzieci tęsknią do dziecięcego gwaru, głowy zajętej przyziemnymi sprawami oraz tulenia swojego maluszka. Czy nie łatwiej byłoby pielęgnować chwile, które trwają i nie zaprzątać sobie głowy rzeczami, na jakie nie mamy wpływu?

"Igraszki z losem" to trzecia powieść Agaty Kołakowskiej, jaką miałam przyjemność czytać. Nie ukrywam, że ta historia podobała mi się najmniej z dotychczas poznanych, chociaż i tak stanowi dobrą lekturę, która z pewnością skradnie serce niejednej czytelniczce. Znaczna większość książki skupia się na problemach Ady, Mireli oraz Ireny, dlatego niekiedy brakowało mi samego Leszka, chociaż w życiu wspomnianych kobiet dzieje się na tyle dużo, że rekompensują one nieobecność głównego bohatera. Mimo wszystko, zabrakło mi w tej książce czegoś, co wzbudziłoby we mnie więcej emocji. Przeskakiwałam przez kolejne strony, aczkolwiek bez wybuchów entuzjazmu...

Dość często jest nam trudno zawalczyć o własne szczęście, a kiedy do tego dochodzi jeszcze ciężar odpowiedzialności za czyjeś życie, to naprawdę człowiek może nie unieść tego wszystkiego na swoich plecach. Z tego powodu lepiej nie angażować się zbyt mocno w czyjeś sprawy, jeśli ktoś nas o to nie prosi, ponieważ przez to możemy sami za wiele utracić. Nie wolno zapominać o sobie i wątpić we własną wartość, bo nikt nie zmieni naszego życia na lepsze, jeżeli sami nie zawalczymy o nie.

Owa powieść porusza sporo istotnych problemów, mobilizuje do działania i skłania do refleksji nad własnym postępowaniem. Okazuje się, że życie potrafi zaskakiwać w najmniej oczekiwanym momencie, a dobra passa może zakończyć się w każdej chwili. Z tego względu warto w pełni korzystać z dobrych chwil, mając na uwadze fakt, iż nigdy nie wiemy, ile jeszcze będzie trwało nasze szczęście.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/03/igraszki-z-losem-agnieszka-koakowska.html

Prawie 40-letni Leszek wraz ze swoją matką prowadzi sklep z ciastkami. Nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych mężczyzn, trwając w przekonaniu, że nie osiągnął zbyt wiele w swoim życiu. Brakuje mu pomysłu siebie, którego w zasadzie nawet nie szuka, ponieważ zawsze godzi się na to, co...