Kiedyś ktoś opowiadał mi, że jako pięćdziesięcioparoletni mężczyzna postanowił jeszcze raz przeczytać ulubione książki ze swoich młodzieńczych lat. Sięgnął po Muszkieterów Dumasa i .... skapitulował, nie był w stanie przeczytać ponownie historii muszkieterów. Choć daleko mi do wieku, w jakim był bohater powyższej anegdoty, zgadzam się z tymi, którzy mówią, że powieści spod znaku płaszcza i szpady największą siłę rażenia mają, gdy czyta je się mając naście lat. Może to dlatego lektura "Zorro. Narodziny legendy" nie pochłonęła mnie tak bardzo jak bym chciała...

Do czytania przekonała mnie chęć poznania legendarnego Zorro i nazwisko Allende na okładce. Jednak to nie jest ta Isabel Allende, jaką znam z "Domu dusz" czy "Ewy Luny". Historię słynnego Lisa czyta się przyjemnie, dla mnie jest jednak mało zaskakująca a momentami wręcz bardzo przewidywalna. Zaskoczyło i mile połechtało mnie jedynie to, że Zorro zaczynał swoją "karierę" w Barcelonie :)
W mojej ocenie Zorro zasługuje na 5 gwiazdek.

Kiedyś ktoś opowiadał mi, że jako pięćdziesięcioparoletni mężczyzna postanowił jeszcze raz przeczytać ulubione książki ze swoich młodzieńczych lat. Sięgnął po Muszkieterów Dumasa i .... skapitulował, nie był w stanie przeczytać ponownie historii muszkieterów. Choć daleko mi do wieku, w jakim był bohater powyższej anegdoty, zgadzam się z tymi, którzy mówią, że powieści spod...