Akuszerka
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Kätilö
- Wydawnictwo:
- Świat Książki
- Data wydania:
- 2016-09-14
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-09-14
- Liczba stron:
- 328
- Czas czytania
- 5 godz. 28 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380311176
- Tłumacz:
- Bożena Kojro
- Tagi:
- Finlandia wojna poród aborcja II wojna światowa literatura fińska
Wyjątkowa powieść o miłości porównywana do „Oczyszczenia” Sofi Oksanen. Jedno z najbardziej chwalonych i czytanych fińskich dzieł literackich ostatnich lat. Krzywe Oko, wychowana w surowej rodzinie zastępczej, wyrasta na outsiderkę i godnie nosi swoje niepochlebne przezwisko. Bogata wyobraźnia pomaga jej w pracy akuszerki i sprowadzaniu dzieci na świat, gdy przez Finlandię przetacza się druga wojna światowa. Dziewczyna zakochuje się w bardzo przystojnym esesmanie i fotografie wojennym Johannesie Angelhurście. Aby być blisko niego, Dzikie Oko –jak czule nazywa ją ukochany –zgłasza się na ochotnika do pracy pielęgniarki w obozie jenieckim, w którym stacjonuje Johannes.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Miłość w czasach wojennej zarazy
Miłość dość łatwo i naturalnie rodzi się w czasach pokoju, kiedy ludzkie serca biją spokojnie, a mężczyźni i kobiety są w stanie cieszyć się życiem. A jak jest gdy świat ogarnia wojna? Czy wtedy ludzie są w stanie zatracić się w uczuciu i zapomnieć o niebezpiecznej rzeczywistości, która ich otacza? A może miłość jest antidotum na lęk o własne życie i dodaje sił do walki o przetrwanie? A może miłość to potężny balast, który usypia czujność i bardziej naraża na wojenne niebezpieczeństwa? Odpowiedzi na te kwestie szukam od wielu lat w książkach należących do kategorii literatury wojennej. Dlatego też postanowiłam przeczytać powieść nieznanej mi dotąd fińskiej autorki. Liczyłam, że będzie to nietypowa lektura i miałam rację. Okazało się także, że to bardzo trudna proza, której czytanie wymaga sporego wysiłku i samozaparcia, by jej nie odłożyć na półkę. To niezwykle brutalna książka, która ukazuje, że wojna hartuje, ale i uczy twardości, brutalności i egoizmu.
Katja Kettu przenosi nas na północ Finlandii, do Laponii, która wielu kojarzy się jako kraina Świętego Mikołaja. W książce znajdziemy jednak szare, mroźne, złowrogie tło. To tu, w miejscu zwanym Fiordem Martwego Człowieka (i nazwa ta nie jest wcale przypadkowa) żyje kobieta, której życie toczy się w surowych warunkach moralnych, jak i klimatycznych. Nazywają ją Krzywe Oko. Dziewczyna nie jest urodziwa, nie ma przyjemnej aparycji, ale zajmuje się niezwykle przydatnym i pożytecznym zajęciem. Leczy ludzi i przyjmuje porody. Wydaje się oczywistym, że jej sąsiedzi powinni ją szanować, cenić, darzyć życzliwością i ciepłem. Tak jednak nie jest. Samotna bohaterka ponoć jest okryta klątwą i przyjmując na świat dzieci sama nie może ich mieć. Pewnego dnia Krzywe Oko zakochuje się. Wybrankiem jej serca jest niemiecki esesman i fotograf, człowiek z paskudną przeszłością. Na jego życie ponury cień kładzie zło, którego dokonał będąc na Ukrainie, a konkretnie w Babim Jarze. Nasza bohaterka mimo tego zakochuje się w nim bez pamięci i by być blisko ukochanego zgłasza się do pracy w obozie dla jeńców, w miejscu, które przypomina piekło. Czy to dobre przestrzeń do kochania i bycia kochanym?
„Akuszerka” to książka mroczna, brutalna i okrutna. Wszelkie dobro jakby z jej fabuły uleciało. Klimat jest w stanie przyprawić o depresję. A lektura może być idealnym podkładem do koszmarnych snów. Byli jednak ludzie, którzy w takim piekle musieli żyć i walczyć o każdy dzień. Wojna ma tu równie brutalne oblicze, jak w całej Europie. Nie polecam lektury tej powieści osobom zbyt młodym i zbyt wrażliwym. Trzeba mieć mocne nerwy, by wgryźć się w losy bohaterów, którzy o pięknym życiu mogli tylko marzyć. Nie ma miejsca na sentymenty, marzenia, słodycz – wszystko otula zło, które wydaje się dominować nad światem. Opowieść przedstawiona jest bez zachowania chronologii, co jeszcze bardziej utrudnia lekturę, a samą książkę można dopiero ocenić po głębszym oddechu od jej przeczytania. Mimo to warto podjąć wyzwanie i zagłębić się w jej treść.
„Akuszerka” to historia miłości niemożliwej, która nie miała prawa się narodzić. To wymagająca lektura napisana w brutalnym stylu, która razi, ale tym samym idealnie odzwierciedla świat, w jakim jej bohaterom przyszło przeżywać swoje dni. To książka, która na długo zostaje w pamięci, nawet jeśli tego nie chcemy.
Bernardeta Łagodzic-Mielnik
Oceny
Książka na półkach
- 881
- 767
- 213
- 20
- 19
- 12
- 12
- 9
- 9
- 9
Opinia
Katja Kettu to współczesna, wielokrotnie nagradzana, fińska pisarka. Jest autorką powieści, felietonistką i reżyserką filmów animowanych. Jej dzieła przesycone są elementami tradycyjnego, czerpiącego z przyrody fińskiego mistycyzmu i bogactwem fińskich dialektów. Kettu umiejętnie snuje niezwykłe wątki, wykorzystując oryginalny, poetycki język. W swoim rodzinnym kraju wydała osiem książek, w Polsce, jak dotąd ukazały się jej dwie powieści: „Akuszerka” i „Ćma”.
W „Akuszerce” Kettu przenosi nas do Laponii w 1944 roku do Fiordu Martwego Człowieka nad Morzem Barentsa i niemieckiego obozu jenieckiego w Titowce w obwodzie murmańskim. Obie te lokalizacje, to zakątki na krańcach świata, zapomniane przez Boga i ludzi. Główna bohaterka, to wychowana w surowej laestadiańskiej (laestadian można porównać do takich skandynawskich amiszów) rodzinie dziewczyna o imieniu Krzywe Oko, którą pogardza otoczenie. Nie jest ładna, ani podobno płodna, ale wykonuje niezwykle ważny i potrzebny zawód – przyjmuje porody i leczy okolicznych mieszkańców, jest tytułową akuszerką. W tym czasie w Laponii pełno było Niemców, którzy prowadzili różne działania zwiadowcze w kierunku Rosji Radzieckiej. Krzywe Oko pewnego dnia, przypadkiem poznaje mężczyznę, Johannesa Angelhursta – przystojnego oficera, esesmana i fotografa wojennego. Przeszłość Johannesa w pewien sposób związana jest z Laponią, ale ma on również poważne luki w pamięci z okresu, kiedy przebywał w Babim Jarze na Ukrainie. Wspomnienia, które wyparł wtedy z pamięci nie dają mu spokoju w snach – dręczą go wizje masowych egzekucji i niepewność co do roli, jaką w tym wszystkim odegrał. Krzywe Oko zakochuje się w Johannesie i aby być blisko ukochanego, który budzi w niej zwierzęce pożądanie, zgłasza się na ochotnika do pracy w obozie jenieckim, gdzie Johannes ma do wykonania kolejne nieludzkie zadanie.
Opis tej książki może być mylący, ponieważ mimo wszystko sugeruje romans z wojną w tle, ale w stylu od jakiegoś czasu modnych i jednak lekkich romansów tego typu, takich jak na przykład „Jeździec miedziany”. Błąd. „Akuszerka” to powieść napisana w sposób bardzo naturalistyczny, brutalny, mroczny, zwierzęcy wręcz. Opisuje prawdziwy koszmar wojny i dwójkę ludzi, którą w tym koszmarze połączyło uczucie i chuć. Nie ma tu nawet przez chwilę żadnych promyków nadziei. To lektura dla osób o mocnych nerwach, ponieważ to, co serwuje nam w tej powieści Kettu, jest świetnym zobrazowaniem zezwierzęcenia. Trzeba wiele samozaparcia, żeby wgryźć się w losy głównych bohaterów, którzy musieli jakoś funkcjonować w tak trudnej rzeczywistości, a o pięknym życiu mogli tylko pomarzyć. W „Akuszerce” nie ma miejsca na sentymenty, marzenia i słodycz – wszystkie chwile kochanków otula zło, dominujące wtedy nad światem. Sama opowieść jest przedstawiona bez zachowania chronologii, co tym bardziej utrudnia lekturę, a samą historię można spokojnie ocenić dopiero po pewnej przerwie od jej przeczytania. Podobno historia opisana w tej książce jest na kanwie losów dziadków autorki.
„Akuszerka” to zatem opowieść o niemożliwym uczuciu, nie mającym prawa się narodzić i nie mającym racji bytu. To bardzo wymagająca lektura, napisana w wyjątkowo brutalny sposób i stylu, który razi, ale równocześnie doskonale odzwierciedla świat, w jakim jej bohaterom przyszło przeżywać swoje dni. Jest to zdecydowanie książka, która na długo zostanie w naszej pamięci, nawet jeśli sobie tego nie życzymy.
Była to dla mnie trudna przeprawa, bardzo długo czytałam tę powieść (ponad miesiąc) i musiałam ją sobie bardzo dawkować. Nie należę do osób bardzo wrażliwych na brutalne opisy, a przy tej lekturze jednak wielokrotnie potrafiło mnie zemdlić. Mimo wszystko uważam, że to książka bardzo wartościowa i po prostu dobra. Nie podoba mi się, ale jest świetna. Nie jest to lektura dla młodzieży zdecydowanie. Mimo wszystko uważam, że naprawdę jest warta podjęcia wyzwania i zagłębienia się w jej treść, żeby uświadomić sobie, jak wiele w nas wciąż zwierzęcia i jak bardzo potrafimy dążyć do samounicestwienia, nie zważając na ostrzeżenia.
Recenzja znajduje się również na straszliwabuchling.blogspot.com
Katja Kettu to współczesna, wielokrotnie nagradzana, fińska pisarka. Jest autorką powieści, felietonistką i reżyserką filmów animowanych. Jej dzieła przesycone są elementami tradycyjnego, czerpiącego z przyrody fińskiego mistycyzmu i bogactwem fińskich dialektów. Kettu umiejętnie snuje niezwykłe wątki, wykorzystując oryginalny, poetycki język. W swoim rodzinnym kraju wydała...
więcej Pokaż mimo to