Jak dla mnie bardzo przyjemna lektura, dość szybko się czyta. Bardzo ciekawie ujęty wątek odnajdywania się w obcym mieście, w obcej kulturze.

Jak dla mnie bardzo przyjemna lektura, dość szybko się czyta. Bardzo ciekawie ujęty wątek odnajdywania się w obcym mieście, w obcej kulturze.

Długo się zabierałam do tej książki, ze względu na sporo negatywnych opinii. Przeczytałam i nie było tak źle, jak co poniektórzy piszą. Czyta się łatwo, historia ciekawa, ale... Czego innego się spodziewałam, bo Alia nie była aż taką furiatką, jak by się wydawało, ani za dużo rasizmu też nie było, ani też nie czuło się tych kongijskich korzeni w bohaterach i za mało tej Afryki w nich było. Pewnie tak to jest, jak się bierze Polka za pisanie o afrykańskich emigrantach:-)
Jednym słowem książka fajna, miło się czytało, ale nic poza tym i nie zapadnie mi w pamięć.

Długo się zabierałam do tej książki, ze względu na sporo negatywnych opinii. Przeczytałam i nie było tak źle, jak co poniektórzy piszą. Czyta się łatwo, historia ciekawa, ale... Czego innego się spodziewałam, bo Alia nie była aż taką furiatką, jak by się wydawało, ani za dużo rasizmu też nie było, ani też nie czuło się tych kongijskich korzeni w bohaterach i za mało tej...

Plebanek dotyka w swojej książce delikatnych tematów. Głównym jest los dzieci afrykańskich migrantów w Europie. Alia, główna bohaterka, wychowuje się w rozbitej rodzinie. Jest zaniedbywana przez matkę. To ona musi pomagać w wychowywaniu młodszego rodzeństwa. Alia nie jest też akceptowana przez rówieśników. Czuje się zawsze "za mało", albo "za bardzo" jakaś - to znaczy w jej oczach nikt nie uważa jej za odpowiednią, każdy dopatruje się w niej jakichś defektów. W dziewczynce narasta tytułowa furia. Najpierw próbuje się ona utożsamiać ze swoimi kongijskimi krewnymi, a kiedy jej to nie wychodzi stara się usilnie należeć do jakieś grupy rówieśniczej. Jej starania wciąż jednak pozostają bez odzewu.
Wszystko to, co dotyka Alię zmienia ją samą. Furia, gniew, frustracja rodzą w końcu przemoc.
Moim zdaniem to bardzo dobra książka, którą polecam osobom lubiącym trudne tematy.

Plebanek dotyka w swojej książce delikatnych tematów. Głównym jest los dzieci afrykańskich migrantów w Europie. Alia, główna bohaterka, wychowuje się w rozbitej rodzinie. Jest zaniedbywana przez matkę. To ona musi pomagać w wychowywaniu młodszego rodzeństwa. Alia nie jest też akceptowana przez rówieśników. Czuje się zawsze "za mało", albo "za bardzo" jakaś - to znaczy w...

Jest to opowieść o samotności. Symbolicznie- w samym sercu Europy, w wielokulturowej Belgii, ludzie żyją obok siebie, jednak na każdym kroku czują, że są obcy. Poznajemy kongijską rodzinę emigranrów, którzy próbują radzić sobie z uczuciem obcości w Europie. Problem alienacji to nie tylko kwestia religii czy koloru skóry; dotyczy on również ludzi z innych europejskich krajów.

Jest to opowieść o samotności. Symbolicznie- w samym sercu Europy, w wielokulturowej Belgii, ludzie żyją obok siebie, jednak na każdym kroku czują, że są obcy. Poznajemy kongijską rodzinę emigranrów, którzy próbują radzić sobie z uczuciem obcości w Europie. Problem alienacji to nie tylko kwestia religii czy koloru skóry; dotyczy on również ludzi z innych europejskich krajów.

Zaskakujące, że autorka mogła opisać taką historię i wydać taką książkę w Europie ogarniętej wszechobecną poprawnością polityczną. Ciekawym jest to, że można się dowiedzieć i zainspirować kulturą i historią Afryki. Nie dostałam jednak odpowiedzi na temat tytułowej "furii" czy ta furia miała do czegoś doprowadzić, coś zmienić w bohaterce, miała być w czymś przełomowa? Może taki był po prostu zamysł autorki.

Zaskakujące, że autorka mogła opisać taką historię i wydać taką książkę w Europie ogarniętej wszechobecną poprawnością polityczną. Ciekawym jest to, że można się dowiedzieć i zainspirować kulturą i historią Afryki. Nie dostałam jednak odpowiedzi na temat tytułowej "furii" czy ta furia miała do czegoś doprowadzić, coś zmienić w bohaterce, miała być w czymś przełomowa? Może...

Bardzo podobała mi się ta powieść. Z początku nie byłam do niej przekonana. Pierwsze strony czytało się trudno, bo fabuła wydawała się chaotyczna i miałam problem z umieszczeniem wydarzeń w czasie i miejscu.
Jest to książka poruszająca wiele ważnych problemów współczesnego świata. Głównym ze wskazanych jest często nieudana próba adaptacji imigrantów z krajów postkolonialnych w dawnych metropoliach. W tym przypadku chodzi o rodzinę z Konga, która znalazła się w dzisiejszej Belgii. Biały człowiek, nawet jeśli ma dobre intencje, odnosi się protekcjonalnie do czarnoskórych. Odczuwa to nie tylko wrażliwa i inteligentna Alia, ale i inni członkowie jej rodziny. Alia, która nawet nie pamięta Konga, jest traktowana jak obca. Rodzina nie jest dla niej wsparciem. To raczej ona od najmłodszych lat musi zajmować się niezaradną życiowo matką i młodszymi braćmi. Nic nie jest takie, jak być powinno. Pierwsza grupą, w której czuje się dobrze i znajduje akceptację są policjanci. Ona też wybrała ten zawód. Chciała walczyć z przestępczością, jednak życie potoczyło się inaczej.

Bardzo podobała mi się ta powieść. Z początku nie byłam do niej przekonana. Pierwsze strony czytało się trudno, bo fabuła wydawała się chaotyczna i miałam problem z umieszczeniem wydarzeń w czasie i miejscu.
Jest to książka poruszająca wiele ważnych problemów współczesnego świata. Głównym ze wskazanych jest często nieudana próba adaptacji imigrantów z krajów...

lubię książki Grażyny Plebanek, ale ta jest słabiutka. Od połowy tylko przekartkowałam...

lubię książki Grażyny Plebanek, ale ta jest słabiutka. Od połowy tylko przekartkowałam...

Recenzja napisana wierszem 😉
Dajcie znać, co o tym myślicie 😊

Pewna dziewczyna o imieniu Alia,
której życie w trudzie mija.
Braćmi ciągle się zajmuje,
bo jej matka przed telewizorem wegetuje.
Ojciec ich porzucił
czym Alię bardzo zasmucił.
Boksu ją uczył, gawędy prawił,
a jednak rodzinę zostawił.
Dla wszystkich pomocna i do nich przywiązana,
a jednak przez tych co kocha, często zostawiana...
Była mądra i inteligenta,
dla jednego chłopaka nawet ponętna.
Cóż z tego, skoro i on ją zdradził,
I w kolejny stan frustracji wprowadził.
Gdy już odnajduje drogę spełnienia,
na matce nie robi to żadnego wrażenia.
Do policji trafiła, tam przyjaciół poznała,
w jednym policjancie się nawet zakochała.
Zrozumienie i akceptację otrzymuje,
więc paczka przyjaciół miejsce rodziny zajmuje.
Swego czasu nietypowy prezent dostała,
a że latami w niej frustracja narastała...
to nasuwa się pytanie: gdy furia w niej wybuchnie,
Czy zachowa się okrutnie?
Oto jest pytanie,
a w książce odpowiedź dostaniesz na nie.

Cytat:
"Tej zimy nauczyła się, że deklaracje dorosłych są jak śnieg: początkowo, w intencjach, czyste ale szybko brudzą się czynami. Dobra wola wyparowuje, emocje topnieją, albo rozlewają się w błotniste kałuże. Do wiosny nie zostaje nic."

Recenzja napisana wierszem 😉
Dajcie znać, co o tym myślicie 😊

Pewna dziewczyna o imieniu Alia,
której życie w trudzie mija.
Braćmi ciągle się zajmuje,
bo jej matka przed telewizorem wegetuje.
Ojciec ich porzucił
czym Alię bardzo zasmucił.
Boksu ją uczył, gawędy prawił,
a jednak rodzinę zostawił.
Dla wszystkich pomocna i do nich przywiązana,
a jednak przez tych co kocha,...

orzeźwiająca..warta poświęconego czasu..i co z tego, że napisana przez Europejkę o Afrykance? czy Europejka nie może mieć swojego wyobrażenia o czarnych kobietach i ich wyobcowaniu w Europie naszych czasów..Alia taka silna i taka samotna ciągle wstawająca z kolan..jak sama określiła siebie Wańka-wstańka..nic nie mam do ludzi o innej, ciemniejszej niż moja karnacji skóry, ale nie będę też kłamać, że nie siedzą we mnie uprzedzenia zakorzenione we mnie od pokoleń..obcy..strach przed obcością..i jak ważne żeby drugiemu nie okazać pogardy, że on inny..nie zawsze nam się to udaje..małostkowi jednak jesteśmy..Pani Furia..kto z nas na jej miejscu nie czułby furii?..polecam M

orzeźwiająca..warta poświęconego czasu..i co z tego, że napisana przez Europejkę o Afrykance? czy Europejka nie może mieć swojego wyobrażenia o czarnych kobietach i ich wyobcowaniu w Europie naszych czasów..Alia taka silna i taka samotna ciągle wstawająca z kolan..jak sama określiła siebie Wańka-wstańka..nic nie mam do ludzi o innej, ciemniejszej niż moja karnacji skóry,...

Uczucie niepokoju i braku nadziei - takie emocje towarzyszyły mi podczas czytania tej książki. Trochę nie chciałam do niej wracać z obawy przed tym, co zastanę. Czytałam jednak z rosnącą ciekawością.
Najbardziej podobały mi się opowieści Furii - jasna i ciepła plama na tle brzydoty życia codziennego.

Uczucie niepokoju i braku nadziei - takie emocje towarzyszyły mi podczas czytania tej książki. Trochę nie chciałam do niej wracać z obawy przed tym, co zastanę. Czytałam jednak z rosnącą ciekawością.
Najbardziej podobały mi się opowieści Furii - jasna i ciepła plama na tle brzydoty życia codziennego.