Subiektywna, niezwykle osobista, autobiograficzna opowieść o dorastaniu, życiu i miłości w Jugosławii w schyłkowym okresie "socjalistycznego raju". Jest to też list miłosny do minionej już chyba na zawsze idei "jugosłowiańskości", na przekór szaleństwom bałkańskich rozbuchanych nacjonalizmów minionych dwudziestu lat. Jest to też próba pogodzenia się autorki i zrozumienia jej niełatwego i skomplikowanego dziedzictwa: serbskiego, jugosłowiańskiego, brytyjskiego (z racji zamieszkania, zawodu i męża-Anglika),ale i czarnogórskiego (babcia),bośniackiego (dalsza rodzina) czy wreszcie (wbrew pozorom) komunistycznego.
Swobodna w formie, liryczna, czy może raczej nostalgiczna i melancholijna opowieść- autorka maluje nam świat Belgradzkich uniwersytetów, zakurzonych bulwarów, rozgrzanych sadów na przedmieściach, willi i plaż nad Adriatykiem etc. nie zważając na chronologię, a polegając na swej (zawodnej) pamięci. Bo ma to być opowieść o JEJ świecie- takim jakim go zapamiętała, takim jaki ją ukształtował.
Spojrzenie na skomplikowany świat Bałkanów z innej niż zazwyczaj strony, być może jednak lepiej pozwalające zrozumieć fenomen krótkiej idei o nazwie Jugosławia.

Subiektywna, niezwykle osobista, autobiograficzna opowieść o dorastaniu, życiu i miłości w Jugosławii w schyłkowym okresie "socjalistycznego raju". Jest to też list miłosny do minionej już chyba na zawsze idei "jugosłowiańskości", na przekór szaleństwom bałkańskich rozbuchanych nacjonalizmów minionych dwudziestu lat. Jest to też próba pogodzenia się autorki i zrozumienia ...

Książka zapowiadała się nieźle. Wspomnienia, Bałkany, rodzinne historie...
Książka mnie trochę rozczarowała. Spodziewałam się więcej przemyconych informacji o kulturze, o życiu na Bałkanach, ogólnie rozumianej "jugosłowiańskości". Tymczasem sedno stanowiły opisy młodości, miłości i twórczości literackiej.
Męczyła mnie również chaotyczność i skakanie po chronologii i tematach.

Książka zapowiadała się nieźle. Wspomnienia, Bałkany, rodzinne historie...
Książka mnie trochę rozczarowała. Spodziewałam się więcej przemyconych informacji o kulturze, o życiu na Bałkanach, ogólnie rozumianej "jugosłowiańskości". Tymczasem sedno stanowiły opisy młodości, miłości i twórczości literackiej.
Męczyła mnie również chaotyczność i skakanie po chronologii i...

Chciałam przeczytać te książkę ale nie dałam rady ponieważ jest ona napisana bardzo chaotycznie. Autorka okropnie miesza ze sobą różne historie w sposób utrudniający mi odbiór tej książki. Doszłam do 1/3 i właściwie dowiedziałam się trochę o jej dziadkach, mężu, dzieciństwie, młodości i gen. Tito. Domyślam się, że w dalszej części też będzie tak skakać po osi czasu. Poza tym to książka bardzo o niej samej, nie o Jugosławii.

Chciałam przeczytać te książkę ale nie dałam rady ponieważ jest ona napisana bardzo chaotycznie. Autorka okropnie miesza ze sobą różne historie w sposób utrudniający mi odbiór tej książki. Doszłam do 1/3 i właściwie dowiedziałam się trochę o jej dziadkach, mężu, dzieciństwie, młodości i gen. Tito. Domyślam się, że w dalszej części też będzie tak skakać po osi czasu. Poza...

To nie jest książka o Czarnobylu, ale o Jugosławii. Autorka w 1986 r. wyemigrowała do Wielkiej Brytanii, gdzie założyła rodzinę. „Truskawki…” napisała z myślą o malutkim synku, kiedy zdiagnozowano u niej nowotwór i rokowania były mało optymistyczne (Goldsworthy nadal żyje). Opowieść o rodzinie Bjelogrliców pochodzącej z różnych stron Bałkanów miała być schedą, a zarazem pamiątką po tych, którzy skazani są na zapomnienie. Przytaczane historie są ciekawe, niestety nie podobał mi się sposób, w jaki zostały zaprezentowane. Autorka jest chaotyczna i egocentryczna, co bardzo przeszkadzało mi w lekturze

To nie jest książka o Czarnobylu, ale o Jugosławii. Autorka w 1986 r. wyemigrowała do Wielkiej Brytanii, gdzie założyła rodzinę. „Truskawki…” napisała z myślą o malutkim synku, kiedy zdiagnozowano u niej nowotwór i rokowania były mało optymistyczne (Goldsworthy nadal żyje). Opowieść o rodzinie Bjelogrliców pochodzącej z różnych stron Bałkanów miała być schedą, a zarazem...

Kolejna doskonała pozycja "Czarnego" - tym razem mocno indywidualnie i z sentymentem. Doskonała książka dla każdego, kto fascynuje się rozpadem Jugosławii oczami zwykłych mieszkańców.

Kolejna doskonała pozycja "Czarnego" - tym razem mocno indywidualnie i z sentymentem. Doskonała książka dla każdego, kto fascynuje się rozpadem Jugosławii oczami zwykłych mieszkańców.

nawet chciałam chwilę poczekać z opinią, aż ochłonę. jednak po chwili zastanowienia wolę napisać teraz.

wspaniała, dzielna kobieta – to jedyne określenie, jakie przychodzi mi natychmiast na myśl w odniesieniu do Vesny. w okresie larwalnym beztroska, cokolwiek zmanierowana pannica, która dorastając w Jugosławii w epoce stabilizacji, dobrobytu i względnego spokoju, wciąż głodna wrażeń szukała ich we wszystkim dookoła. w dalekich podróżach, balansując na krawędzi romansu z o wiele starszym od siebie wykładowcą, w kontaktach z belgradzką bohemą lub też porzucając w poczuciu niedosytu i niespełnienia hordy adoratorów. w żaden sposób nie potrafiła zrozumieć rodziców, którzy wychowani w zawierusze II wojny światowej cenili sobie przede wszystkim stabilizację – w rodzinie, w pracy i w kraju, tego samego pragnąc dla swoich córek i z pewnym niepokojem obserwujących szalone, ich zdaniem, poczynania starszej z nich.
okoliczności i sama Vesna zaczynają się stopniowo zmieniać od momentu, w którym Jugosławia się rozpada, ona sama zostaje matką, a jakiś czas potem dowiaduje się o swojej chorobie… rozdarta między starą i nową ojczyzną, mówiąca po angielsku na Bałkanach i czytająca po serbsku w Wielkiej Brytanii, próbująca podchodzić profesjonalnie do swojej pracy i z dystansem relacjonować dla Radia BBC przebieg konfliktu w byłej Jugosławii. jednocześnie boleśnie przekonuje się, jak bardzo pozostaje Serbką, kiedy rozpoczyna się operacja „Burza”, a wojska chorwackie zbliżają się do Knina…

absolutna perełka. jedzie ze mną na bezludną wyspę

nawet chciałam chwilę poczekać z opinią, aż ochłonę. jednak po chwili zastanowienia wolę napisać teraz.

wspaniała, dzielna kobieta – to jedyne określenie, jakie przychodzi mi natychmiast na myśl w odniesieniu do Vesny. w okresie larwalnym beztroska, cokolwiek zmanierowana pannica, która dorastając w Jugosławii w epoce stabilizacji, dobrobytu i względnego spokoju, wciąż...

Trochę dziwna ta książka. Zaczynając od tytułu, który w ogóle nie sugeruje bałkańskiej tematyki. Ale w tym wypadku chodziło o ważny moment w życiu autorki. Pierwsza część - życie w Jugosławii - jest bardzo dobrze opisana i czyta się bardzo dobrze. Opis towarzysza Tity i towarzyszki Jovanki oraz opis życia w lepszym socjalizmie przypomina czasy PRLu. Cześć brytyjska, choroba i czasy wojny na Bałkanach są bardzo ciężko zjadliwe.
Podsumowując warto choćby dla pierwszej części tej książki.

Trochę dziwna ta książka. Zaczynając od tytułu, który w ogóle nie sugeruje bałkańskiej tematyki. Ale w tym wypadku chodziło o ważny moment w życiu autorki. Pierwsza część - życie w Jugosławii - jest bardzo dobrze opisana i czyta się bardzo dobrze. Opis towarzysza Tity i towarzyszki Jovanki oraz opis życia w lepszym socjalizmie przypomina czasy PRLu. Cześć brytyjska, choroba...

Jeśli ktoś spodziewa się sporej dozy bałkańskości i jugoklimatów, tak jak ja, będzie trochę rozczarowany, ponieważ tematem głównym jest jej życie, miłość, dorastanie, twórczość literacka oraz oczywiście choroba i wiele innych. Jednak mnie książka urzekła, mimo tego, że nie tego oczekiwałam po opisie, ale pojawiające się wątki bałkańskie były fascynujące i wywołały u mnie uśmiech, zwłaszcza opowieści o jej babci.

Jeśli ktoś spodziewa się sporej dozy bałkańskości i jugoklimatów, tak jak ja, będzie trochę rozczarowany, ponieważ tematem głównym jest jej życie, miłość, dorastanie, twórczość literacka oraz oczywiście choroba i wiele innych. Jednak mnie książka urzekła, mimo tego, że nie tego oczekiwałam po opisie, ale pojawiające się wątki bałkańskie były fascynujące i wywołały u mnie...