Męska proza,dla mężczyzn i o mężczyznach.Kobiet tu prawie nie ma,a jeśli są to tylko w epizodycznych rolach i przedstawione w niezbyt korzystnym świetle.Pięciu facetów,znających się od dzieciństwa,postanawia zrobić sobie przerwę w swoim dotychczasowym,szarym życiu i spędzić w swoim towarzystwie kilka dni.Do tego celu ma im posłużyć zimowa wyprawa opuszczonymi i bezludnymi szlakami górskimi.Prowokujące zachowanie jednego z nich powoduje ciąg zdarzeń,które obserwujemy na kartach książki,a które prowadzą do zaskakującego finału.Pod lupę autor bierze swoich bohaterów i pokazuje zachowania bliskich sobie ludzi,boć to przecież przyjaciele z podwórka,w ekstremalnych sytuacjach.Ale,jak to u Stasiuka,nie tylko wydarzenia zajmują ważną rolę w powieści.Wiele tutaj monologu wewnętrznego,wspominek z dzieciństwa i młodości.Nie zabrakło tutaj oczywiście również,podkolorowanego ogromną ilością wypalonych fajek i wypitego alkoholu,stasiukowego filozofowania na temat naszego jestestwa.Wszystko to podane charakterystycznym,wymagającym skupienia językiem,który nie każdemu odpowiada.No cóż,co by nie powiedzieć Andrzej Stasiuk dobrym pisarzem jest.Mimo licznych rozczarowań związanych z jego prozą,postawą i światopoglądem stworzonych przez niego bohaterów,którzy,jak sądzę,posiadają wiele cech i poglądów samego autora,na pewno sięgnę jeszcze, po jego twórczość.Literatura Stasiuka ma w sobie to coś,co budzi we mnie ciekawość i nadzieję równocześnie,że w końcu stworzy literaturę,która w pełni mnie usatysfakcjonuje.Mam nadzieję,że nie będę czekał do końca świata,czego autorowi i sobie życzę.

Męska proza,dla mężczyzn i o mężczyznach.Kobiet tu prawie nie ma,a jeśli są to tylko w epizodycznych rolach i przedstawione w niezbyt korzystnym świetle.Pięciu facetów,znających się od dzieciństwa,postanawia zrobić sobie przerwę w swoim dotychczasowym,szarym życiu i spędzić w swoim towarzystwie kilka dni.Do tego celu ma im posłużyć zimowa wyprawa opuszczonymi i bezludnymi...