Zmarnowałem miesiąc życia próbując się przekonać do Murakamiego. Mogłem w tym czasie na przykład przeczytać kilka ciekawszych pozycji. Ba! Obejrzałem w tym czasie trzy (!) sezony "Czarnej listy", bo aż tak nie chciało mi się wracać do Końca świata.

Murakamiego poleciła mi koleżanka. Podobno każda jego książka to absolutny majstersztyk, który wdziera się do serca i na zawsze pozostaje w pamięci. Szybko okazało się, że w moim odczuciu autor jest pretensjonalnym mitomanem, erotomanem i gawędziarzem; takim dalekowschodnim Paulo Coelho. A może jestem zbyt prostym człowiekiem na tak wyrafinowaną rozrywkę? Idea stojąca za fabułą brzmi nieźle, ale wykonanie to tragedia.

Mamy dwa wątki, które naprzemiennie rozwijają się w kolejnych rozdziałach. Jednym z nich jest ucieczka przed siepaczami złej korporacji i pseudonaukowe mambodżambo (ta lepsza część), a drugim - powolna historia człowieka odartego z własnego cienia i zamkniętego w tajemnicznym Mieście (ta nudniejsza). Całość to nieustanne odwołania do seksu (także z nieletnimi), infantylizacja związków, dialogi jak między dziećmi oraz dziwaczne wstawki, które chyba miały być humorystyczne. Chyba.

Ach, no i polski wydawca postanowił, że spoiler z głównego wątku w opisie książki to świetny pomysł. Miałem w planach zachwalane "1Q84", ale chyba przez najbliższych pięć lat podaruję sobie japońską literaturę.

Zmarnowałem miesiąc życia próbując się przekonać do Murakamiego. Mogłem w tym czasie na przykład przeczytać kilka ciekawszych pozycji. Ba! Obejrzałem w tym czasie trzy (!) sezony "Czarnej listy", bo aż tak nie chciało mi się wracać do Końca świata.

Murakamiego poleciła mi koleżanka. Podobno każda jego książka to absolutny majstersztyk, który wdziera się do serca i na...