Czytając „Większy kawałek świata” cofamy się prawie czterdzieści lat wstecz i wkraczamy w tamten świat. Niby nie tak odległy ale całkowicie inny. Świat, w którym nie było niewiadomo jakich wynalazków (a już na pewno komórek), mazurskie jeziora były pełne ryb a biwakowanie pod namiotem bez wygód było czymś normalnym. Autorka odkryła przed nami urok mazur, które jeszcze nie zostały w pełni odkryte, w których kryła się przygoda. Aż się chce krzyknąć „Ahoj przygodo!”. Poznamy tu też mentalność ludzi żyjących w tamtych czas, ludzi życzliwych i pomocnych. Niestety teraz coraz częściej o tych cechach zapominamy i zastępujemy je obojętnością.

Książkę Chmielewskiej czyta się szybko i dobrze. Przygody Tereski i Okrętki wciągają nas i zabawiają, bo trzeba przyznać, że ciężko się nie uśmiechnąć czytając. Razem z bohaterkami płyniemy kajakiem i polujemy na owego przestępcę. Główkujemy kim on jest. Nie obejrzawszy się dobiegamy do końca tej opowieści.

Autorce udało się stworzyć powieść, lekko i przyjemną. Dedykowaną młodzieży, choć trudno uwierzyć aby dzisiejsza młodzież się w niej odnalazła. Może nie jest to wybitna i porywająca literatura ale jest na pewno pozycją, przy której spędzimy miłe chwile w towarzystwie zwariowanych dziewczyn i przepięknych Mazur.

Czytając „Większy kawałek świata” cofamy się prawie czterdzieści lat wstecz i wkraczamy w tamten świat. Niby nie tak odległy ale całkowicie inny. Świat, w którym nie było niewiadomo jakich wynalazków (a już na pewno komórek), mazurskie jeziora były pełne ryb a biwakowanie pod namiotem bez wygód było czymś normalnym. Autorka odkryła przed nami urok mazur, które jeszcze nie...