Rozpoczynając przygodę z dziełem Lema zatytułowanym „Głos Pana” czytelnik spodziewa się niezwykłej przygody intelektualnej. Dzieje się tak, gdyż autor pisze o jednej z największych zagadek świata – czy możliwe jest spotkanie pozaziemskich cywilizacji. Czy z niezmierzonej pustki dobędziemy jedynie okruchy skał, zdjęcia i światło bijące w powierzchnię Ziemi? W powieści z gwiazd przychodzi przekaz uczyniony przez inteligentne istoty. Ważniejszym jednak problemem, z którym mierzy się Lem jest pytanie o to, jak niniejszy kontakt przyjdzie wykorzystać ludziom.
„Głos Pana” jest znakomity pod względem budowania napięcia, przedstawienia postaci, zarysowania ich usposobienia i charakterów. Prezentacja przekazu jest dokonywana za pomocą licznych porównań, które laikowi nauk fizycznych i matematycznych pomoga zobrazować podstawowe problemy. Wiele linii zajmuje charakterystyka głównego bohatera-narratora dokonywana drogą autoprezentacji. Na tych stronicach swoistego wstępu już można odkryć wiele arcyciekawych przemyśleń o naturze człowieka, nauki, postępu ludzkości. Potem, gdy zaglądamy w sedno projektu „MAVO” (Master Voice) robi się jeszcze ciekawiej. Poznajemy kilka prawd, które uwidacznia dopiero sytuacja praktycznego dialogu z głosem pochodzącym z innych planet. Autor pokazuje w jaki sposób wiedza o nawiązaniu planetarnej rozmowy jest dawkowana opinii publicznej, w jaki sposób rządy zamierzają wykorzystać ów sygnał. W zasadzie należy się on całej ludzkości, tymczasem już przez swoje skomplikowanie może być czytany jedynie przez niewielka grupę osób, naukowców, objaśnianych przez nich rządzących, wielkich tego świata, wpływowych. Gdy przychodzi do wykorzystania tej hermetycznej wiedzy pojawia się problem, który dla mnie jest kluczowy w powieści: Odpowiedzialność.
Właściwe odcyfrowanie „Głosu Pana” jest istotne dla miliardów ludzi chwili obecnej i następnych pokoleń, pomyłka wiąże się z zaprzepaszczoną szansą, z możliwością upadku i zagłady milionów istnień. Dobierając się do szyfru, naukowcy stają przed odpowiedzialnością za całą planetę teraz i w przyszłości. Kilkutysięczna grupa zaangażowana w projekt jest także odpowiedzialna za późniejsze wykorzystanie efektów ich dociekań. W pewnej chwili istnieje poważne ryzyko wykorzystania posłannictwa w celu militarnym. Odpowiedzialność podsuwa wąskiej grupie badaczy-prowodyrów wiele rozwiązań: sabotaż, perswazja, tajemnica bądź: samodzielne przejęcie kontroli nad światem! Oczywiście dla dobra ludzkości, w ochronie przed jastrzębiami i słabeuszami na decyzyjnych stołkach.
„Głos Pana” to lektura nie tylko dla zaawansowanych fanów fantastyki lecz także dla intelektualistów, którzy doszukają się znaczeń na wielu poziomach tekstu, podobnie jak czynią powieściowi naukowcy z sygnałem nie z tego świata.

Rozpoczynając przygodę z dziełem Lema zatytułowanym „Głos Pana” czytelnik spodziewa się niezwykłej przygody intelektualnej. Dzieje się tak, gdyż autor pisze o jednej z największych zagadek świata – czy możliwe jest spotkanie pozaziemskich cywilizacji. Czy z niezmierzonej pustki dobędziemy jedynie okruchy skał, zdjęcia i światło bijące w powierzchnię Ziemi? W powieści z...