Jan Himilsbach kultowa twarz polskiego kina.Niezapomniane duety ze Zdzisławem Maklakiewiczem(„Rejs”,”Wniebowzięci”),niezliczone i niepowtarzalne epizody,w których wcielał się najczęściej w rolę cwaniaczków,ludzi z marginesu pozostaną na zawsze w pamięci widzów.Tacy też są bohaterowie jego opowiadań.Przeważnie są to wywodzące się z klasy robotniczej ubogie jednostki,które warunki egzystencjalne zmuszają do kombinowania jak tu zarobić, a jednocześnie nie narobić się,a przy okazji jeszcze rozrywkowo przeżyć swoje pięć minut(oj alkohol leje się tutaj szklankami).Myślę,że autor umieścił tutaj wiele wątków autobiograficznych, a przedstawione historie albo sam przeżył,albo zasłyszał od najbliższych znajomych.Opowiadania są napisane prostym,potocznym językiem,tak jak proste i pospolite są przedstawione tutaj historie.Nie jest to może literatura jakichś wysokich lotów,ale jest to dobra,lekka,przystępna literatura po którą warto sięgnąć ,a specyficzne poczucie humoru autora zapewni dobrą zabawę.Miarą wartości opowiadań niech będzie również to,że po twórczość autora sięgało również kino(„Monidło”,”Party przy świecach”,”Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy”).Krótko mówiąc polecam!

Jan Himilsbach kultowa twarz polskiego kina.Niezapomniane duety ze Zdzisławem Maklakiewiczem(„Rejs”,”Wniebowzięci”),niezliczone i niepowtarzalne epizody,w których wcielał się najczęściej w rolę cwaniaczków,ludzi z marginesu pozostaną na zawsze w pamięci widzów.Tacy też są bohaterowie jego opowiadań.Przeważnie są to wywodzące się z klasy robotniczej ubogie jednostki,które...